My Twitter Feed

29 Μαρτίου, 2024

ΕΙΔΗΣΕΙΣ.ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ:

Σοκ από το λουκέτο στη SONOCO! -

Πέμπτη, 28 Μαρτίου, 2024

Παιονία: Η ιστορία σε λεύκωμα Χρ. Ίντου -

Τετάρτη, 27 Μαρτίου, 2024

Ο ΣΥΡΙΖΑ για τον αξονικό του ΓΝΚ -

Τετάρτη, 27 Μαρτίου, 2024

Σε καινοτόμο έργο η ALUMIL -

Δευτέρα, 25 Μαρτίου, 2024

“Άδειασμα” από τον Γ. Φλωρίδη -

Σάββατο, 23 Μαρτίου, 2024

Παππάς: Παράνομες οι καταλήψεις -

Παρασκευή, 22 Μαρτίου, 2024

Δ. Κιλκίς: Στα Λατσιά αντιπροσωπεία του -

Παρασκευή, 22 Μαρτίου, 2024

Δ. Κιλκίς: Σε δράση τα μηχανήματα -

Παρασκευή, 22 Μαρτίου, 2024

Οι ακροβάτες…

spigkos…χειροκροτούνται μόνο στο τσίρκο.

Του Χρήστου Σπίγκου (Στέλεχος της ΔΗΜΑΡ)

——————————————————————————————————————————————————————————————————————————————————-Περιδιαβαίνοντας την σύγχρονη ιστορία μας, δύο λέξεις στοιχειώνουν το πρόσφατο παρελθόν μας.

Διχασμός και πόλωση.

Τρικουπικοί και Δηλιγιαννικοί, Βενιζελικοί και Βασιλικοί, κομμουνιστές και αντικομμουνιστές, εθνικόφρονες και ανθέλληνες, προοδευτικοί και αντιδραστικοί, εμείς και οι άλλοι.

Το ίδιο μοτίβο που οδηγούσε πάντα στο ίδιο αποτέλεσμα.

Εύκολες ετικέτες, λόγος απλοϊκός, ανυπαρξία επιχειρημάτων και η τάση της αυτοκαταστροφής επικρατεί σε όλες τις εποχές.

Τα εθνικά προβλήματα έρχονται σε δεύτερη μοίρα και η δημαγωγία, που εγγυάται τη «νίκη», αντικαθιστά την κοινή λογική και  το πολιτικό επιχείρημα.

Η ιαχή διαδέχεται τον οδυρμό και η τύφλωση παντού κυριαρχεί.

Τα συντάγματα συντάσσονται για να παραβιάζονται, τα εκλογομαγειρέματα καθαγιάζονται στο όνομα της «νίκης» και η διαφθορά βαφτίζεται ρεαλισμός προς χάριν της παράταξης.

Και ξαφνικά ήλθε η καταστροφή.

Η ψεύτικη ευημερία δεν μας άφησε πολλά περιθώρια για πολιτική μόρφωση και τώρα που χρειαζόμαστε όπλα για να «πολεμήσουμε», η φαρέτρα μας είναι απελπιστικά κενή.

Καταφύγιο και πάλι η παλιά δοκιμασμένη συνταγή.

Πόλωση και διχασμός σε πιο σύγχρονη εκδοχή.

Από εδώ οι «μνημονιακοί» και απέναντι οι «αντιμνημονιακοί».

Εύκολες λύσεις, δημαγωγικός λόγος, ρηχά τα επιχειρήματα.

Θα μου πείτε, όπως τα καταφέραμε χθες θα τα καταφέρουμε και σήμερα.

Λάθος! Το σήμερα διαφέρει από το χθες. Η Ελλάδα, όπως και κάθε σύγχρονη χώρα, δεν πορεύεται μόνη της και οι κανόνες διαμορφώνονται από διεθνείς συνεννοήσεις και συσχετισμούς.

Η εσωστρέφεια σε εθνικό επίπεδο αποτελεί έγκλημα καθοσιώσεως και οι περίπλοκες αλληλεπιδράσεις σε επίπεδο οικονομίας δεν αφήνουν περιθώρια για λεκτικές κορώνες και δημαγωγικά φληναφήματα.

Κι αν υποθέσουμε ότι η τσαχπινιά της φυλής θα μας εξασφαλίσει και πάλι τη νίκη, η παράνοια που επικρατεί στο σημερινό πολιτικό τοπίο αποδυναμώνει και την τελευταία ελπίδα.

Ο λαός δείχνει, με την ψήφο του, ότι επιθυμεί κυβερνήσεις συνεργασίας. Δηλαδή, απαιτεί συνεννόηση και όχι στείρες αντιπαραθέσεις για την πρόσκαιρη τέρψι του τηλεοπτικού οπαδού.

Ο καθημερινά χειμαζόμενος λαός ζητάει απεγνωσμένα λύσεις και κάποιοι επιμένουν να μας διχάζουν σε «μημονιακούς» και «αντιμνημονιακούς» ή επί το «ευρωπαϊκότερον» σε «μερκελιστές» και «αντιμερκελιστές», ζητώντας ταυτόχρονα επιτάχυνση των εκλογών. Εκλογές, οι οποίες κατά πάσαν πιθανότητα θα οδηγούν και πάλι σε κυβέρνηση συνεργασίας.

Όμως, συνεργασία μεταξύ ποίων;

Παρατηρώντας το σημερινό πολιτικό τοπίο, πολύ εύκολα διαπιστώνει κανείς, ότι σύμφωνα με τη μέχρι σήμερα δημοσκοπική πολιτική τάση του εκλογικού σώματος, η εκδοχή του σύγχρονου διχασμού οδηγεί σε κυβερνητικό αδιέξοδο ή σε πολιτικό παράδοξο.

Και τούτο, γιατί η επιπόλαιη κατηγοριοποίηση των πολιτικών δυνάμεων με όρους διχαστικά πολωτικούς καθιστά εξαιρετικά δυσχερή τη συνεργασία μεταξύ κομμάτων με διαφορετικές «μνημονιακές» ετικέτες.

Αν δεν προκύψουν μέχρι τις εκλογές μεγάλες ανατροπές και ανακατατάξεις, τότε τα μετεκλογικά σενάρια κυβερνητικής συνεργασίας περιορίζονται σε επικίνδυνο βαθμό, με την πολιτική παράνοια να καραδοκεί να κυριαρχήσει στη ζωή μας.

Επομένως, αν δεν θέλουμε να βιώσουμε τραγελαφικές καταστάσεις, ας αναθεωρήσουν κάποιοι την τακτική των απλοϊκών αναλύσεων με τη δίτιμη λογική του «μαύρου» – «άσπρου», που ή επιπόλαια διογκώνει, ή ανιστόρητα μηδενίζει διαφορές μεταξύ πολιτικών στρατηγικών και κομμάτων.

Και τα δύο οδηγούν εξίσου σε επικίνδυνα αποτελέσματα.

Ο τόπος έχει ανάγκη από ανεύρεση κοινών τόπων στη βάση του προσανατολισμού της πολιτικής πρότασης του κάθε κόμματος και όχι στη βάση εύηχων και ρηχών λεκτικών ακροβατισμών.

Κι ας μην ξεχνάμε, ότι στη ζωή οι ακροβάτες χειροκροτούνται μόνο στο τσίρκο και όχι στον πολιτικό στίβο.

Σχόλια
2 Σχόλια to “Οι ακροβάτες…”
  1. Ο/Η Λούκυ Λούκ λέει:

    Τσίρκο και ακροβάτες. Μάλιστα!.
    Ποιό είναι το τσίρκο και ποιοί οι ακροβάτες; Δεν ονομάζονται. Και ποιοί είναι αυτοί που “επιμένουν να διχάζουν τον λαό σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς”; Πάλι δεν ονομάζονται. Υπονοούνται μόνον. Γιατί; Επειδή ως ευκόλως εννοούμενοι παραλήπονται ή επειδή έτσι βολεύει; Δεν θα μπώ στον κόπο να κάνω υποθέσεις. Θα μπώ όμως στον κόπο να επιχειρηματολογήσω σχετικά με το ποιοί με τις πολιτικές τους επιλογές και με νομοθετήματα στη Βουλή διχάζουν τον λαό. Και αυτό που κάνουν τώρα με τα νέα μέτρα είναι σαφώς μιά συνειδητή και άκρως επικίνδυνη τακτική του γνωστού “διαίρει και βασίλευε”, που ακολουθεί η τριμερής κυβέρνηση της “συνεργασίας”, στο όνομα της δήθεν ανάγκης για εθνική συνεννόηση, ενώ ο πραγματικός λόγος είναι να μείνουν αγκιστρωμένοι στο άρμα της εξουσίας.
    Με το νέο φορολογικό νομοσχέδιο λοιπόν, είναι ηλίου φαηνότερο οτι η κυβέρνηση Σαμαρά, Βενιζέλου και Κουβέλη θέτει τα θεμέλια για τον νέο διχασμό των πολιτών ανάμεσα σε μισθωτούς/συνταξιούχους και ελεύθερους επαγγελματίες, δηλαδή για ένα σύγχρονο φορολογικό απαρχάιντ(“άσπροι-μαύροι”). Διαχωρίζει λοιπόν τους πολίτες σε Α΄ και Β΄ κατηγορίας, αφού τους φορολογεί με διαφορετικό τρόπο σε όλα τα επίπεδα και επομένως παύουν να έχουν όλοι τα ίδια φορολογικά δικαιώματα και υποχρεώσεις. Άλλη συνταγματική εκτροπή αυτή. Ετσι δημιούργησαν δύο διαφορετικές κατηγορίες κλιμάκων φορολογίας εισοδήματος, αυξάνεται το αφορολόγητο στους μέν, καταργείται παντελώς για τους δέ, αυξάνεται το χαράτσι για τους μέν(τέλος επιτηδεύματος απο 650-1000€) δεν υπάρχει για τους άλλους, για τους μέν τα παιδιά θέλει η “προστατευτική” κυβέρνηση να είναι ευλογία και τους δέ κατάρα και πάει λέγοντας. Αν αυτή λέγεται δίκαιη και ισόνομη πολιτική που εφαρμόζει η “απαραίτητη” κυβέρνηση συνεργασίας για τη χώρα και μάλιστα σύμφωνα με κάποιους αποκλειστικούς υπερπατριώτες(δές παπαγαλάκια)χρήζει στήριξης, τότε εγώ το αποκαλώ μέγα ιστορικό διχαστικό σκάνδαλο, που εκπονήθηκε απο ακροβάτες της πολιτικής που σκοπό έχουν να αποπροσανατολίσουν τον κόσμο, ωστε να μην μπορεί να διακρίνει τον υπαίτιο του μαρασμού της χώρας και έτσι το πεδίο αντιπαράθεσης να μεταφερθεί μέσα στην κοινωνία, οπότε απερίσπαστη πλέον αυτή η “απαραίτητη” και περισπούδαστη” τριμερής κυβέρνηση να καταστρέψει την κοινωνική συνοχή, να την καταστήσει αδύναμη για κοινωνικούς αγώνες, συμπαρασύροντας ταυτόχρονα και τον παραγωγικό ιστό της χώρας, ότι απέμεινε δηλαδή, και να έτσι να βρίσκει την ευκαιρία ο πρωθυπουργός να καλεί τις πολυεθνικές σε πάρτυ προκειμένου να κάνουν “επενδύσεις” πάνω απο το πτώμα του αμιγώς ελληνικού επιχειρείν. Και επειδή οι τσιρκολάνοι των πολυεθνικών μυρίστηκαν πτωμαίλα ως άλλες ύαινες, προσήλθαν ευχαρίστως στο Λουκούλιο τραπέζι που στους έστρωσαν οι ντόπιοι ακροβάτες της “εθνοσωτηρίου” τριμερούς κυβερνήσεως.
    Ενώ λοιπόν στην Ελλάδα τα τσίρκο με τα άγρια ζώα είναι ανεπιθύμητα, δυστυχώς υπάρχει ένα και μοναδικό που συνεχώς παρανομεί και δεν είναι άλλο απο το κακόγουστο, ανελέητο και απεχθές κυβερνητικό τσίρκο, που έχει ήδη καταβροχθήσει 3000 συνανθρώπους μας ζητώντας συνεχώς περισσότερους και που ο παραπάνω αρθρογράφος το υποστηρίζει αναφανδόν και προτρέπει και άλλους να κάνουν το ίδιο, νομίζοντας οτι εμείς οι “αφελείς” με το κουτόχορτο που μας προσφέρει αυτός και το κόμμα του θα ξεγελάσουμε το στομάχι μας.
    Εν ολίγοις, αφού λοιπόν δεν υπάρχει αντικείμενο για χειροκροτήματα σ΄ ένα παράνομο τσίρκο, είναι καιρός να εκδιωχθεί και μάλιστα κακήν κακώς.

  2. Ο/Η Α. λέει:

    Ναι, αλλά δε μας λέτε… στον πολιτικό στίβο ποιοι χειροκροτούνται; (ή θα έπρεπε..)
    Μήπως όσοι συμμετέχουν στη σημερινή κυβέρνηση;
    Για λόγους εθνικής σωτηρίας πάντα…
    Η διάλυση της παιδείας, της υγείας, των εργασιακών μας δικαιωμάτων, η ιδιωτικοποίηση και η εκχώρηση γης και ύδατος είναι παράπλευρες απώλειες. Φυσικά το πόσοι θα αντέξουν και για πόσο δε μας αφορά καν. Αρκεί να σωθούμε. (ποιοι, εντέλει;)

    Σας αξίζουν πολλά χειροκροτήματα….

Σχολιάστε