Μπράβο!

Του Νίκου Κωνσταντινίδη*

Από τη θεωρία μέχρι την πράξη δεν είναι εύκολο το πέρασμα. Μπορεί η απόσταση να φαίνεται μικρή, όμως τα περισσότερα από τα οράματα μένουν συχνά στα χαρτιά. Το μέλλον μόνο με πράξεις κερδίζεται. Με βήματα σταθερά και πρωτοπόρα. Οι ισοπεδωτικοί κανόνες αντί να κανονίζουν κανονιοβολούν την κοινωνία. Η παιδεία είναι σύμφυτη με την ελευθερία του ανθρώπου. Η απάντηση στη θεωρία δίνεται με το πείραμα. Διαφορετικά λείπει η απόδειξη.

Σε κανένα σχολείο είτε δημόσιο είτε ιδιωτικό δεν έχουν όλοι οι μαθητές τις ίδιες ακριβώς επιδόσεις και τις ίδιες μαθησιακές δυνατότητες. Σε καμία τάξη δεν βρίσκονται όλοι οι σπουδαστές στο ίδιο γνωστικό επίπεδο. Ούτε κι έχουν όλοι οι μαθητές την ίδια οικονομική, πνευματική και φροντιστηριακή στήριξη από το σπίτι τους.

Στόχος μιας δίκαιης και δημοκρατικής Πολιτείας είναι να προσφέρει στους μαθητές τις γνώσεις εκείνες που χρειάζονται, ώστε να αναπτυχθούν ανάλογα με τις δεξιότητές τους, χωρίς να «παίζει» κυρίαρχο ρόλο σ’ αυτό η οικονομική θέση του γονέα. Η χειρότερη σπατάλη για μια χώρα είναι εκείνη που αφορά στο έμψυχό της υλικό. Χώρα που διώχνει τα παιδιά της στα ξένα δεν έχει κανένα μέλλον.

Στόχος του σχολείου είναι να δώσει γενικά αλλά κι εξατομικευμένα στον κάθε μαθητή ό,τι χρειάζεται για να εξελιχθεί με βάση τα ενδιαφέροντά του. Να παρέχει εσωσχολική φροντιστηριακή διδασκαλία σ’ αυτόν που έχει στα μαθήματα δυσκολίες, και να στηρίζει κι αυτόν που αναζητεί νέους ορίζοντες γνώσης, ώστε να μην είναι το μάθημα ανιαρό για τον έναν και κουραστικό για το άλλον.

Η άποψη κάποιων ότι η κατηγοριοποίηση του σχολείου σε «γενικό» και «πειραματικό» διαχωρίζει τους μαθητές σε καλούς και κακούς, θεωρώ πως είναι υπερβολική, καθώς καλοί και καλύτεροι μαθητές υπάρχουν σ’ όλες τις μορφές της εκπαίδευσης: της δημόσιας και της ιδιωτικής. Σε κανένα επάγγελμα δεν είναι ίδιοι όλοι όσοι το μετέρχονται. Πάντα θα υπάρχουν οι λιγότερο ή περισσότερο καλοί, είτε αυτοί είναι γιατροί, είτε δάσκαλοι, είτε πολιτικοί. Το σχολείο είναι καθρέφτης της κοινωνίας, αφού λειτουργεί μέσα στα πλαίσια αυτής.

Σε καμιά γειτονιά, πλούσια ή φτωχιά και σε καμιά σχολική τάξη δεν είναι όλοι οι μαθητές στο ίδιο μαθησιακό επίπεδο, όπως δεν είναι και όλοι οι δάσκαλοι στο ίδιο γνωσιακό επίπεδο. Είναι διγλωσσία να μιλούμε για αξιοκρατία και να απορρίπτουμε συγχρόνως τα αξιολογικά κριτήρια. Αλλιώς δεν θα υπήρχαν οι βαθμολογίες στα σχολεία, αλλά ούτε και οι “εισαγωγικές” εξετάσεις στα πανεπιστήμια.

Πρόσφατα βγήκαν τα αποτελέσματα των πανελλαδικών εξετάσεων. Με δεδομένη τη μείωση του αριθμού των εισαχθέντων, κατά 20.000, πολλοί από τους υποψηφίους θα αναζητήσουν άλλο δρόμο σπουδών ή σε ιδιωτικά κολέγια εδώ στην Ελλάδα ή θα φύγουν στο εξωτερικό. Έτσι, η εκπαίδευση από ζήτημα μορφωτικό μετατρέπεται σε οικονομικό και όποιος ή όποια έχει την οικονομική δυνατότητα τον Κύριον είδε.

Η πόλη μας (Κιλκίς) είναι μικρή και από κοινωνικής πλευράς ομοιόμορφη. Δεν είναι χωρισμένη σε λαϊκά ή σε αριστοκρατικά προάστια. Ο θεσμός του «Πειραματικού» σχολείου, όπως παλιά και του «Πρακτικού» σχολείου είναι δημόσιος, δεν έχει δίδακτρα και δεν απευθύνεται σε φουσκωμένα πορτοφόλια, όπως η ιδιωτική εκπαίδευση στην Ελλάδα ή η τριτοβάθμια στο εξωτερικό, που απαιτεί κι αυτή κάποια λεφτά, κι αλίμονο σ’ αυτόν ή αυτήν που δεν τα έχει. Κι αν, εν πάση περιπτώσει, είναι ορθό να πάει ένας Έλληνας στη Βουλγαρία να σπουδάσει εκπαιδευτικός, γιατί να μην είναι το ίδιο ορθό να σπουδάζει σε Πειραματικό Γυμνάσιο εδώ στην Ελλάδα;

Η εγγραφή ενός μαθητή σε Πειραματικό σχολείο είναι προαιρετική και αποτελεί μία δυνητική επιλογή. Επιπλέον, ανοίγει δρόμους για όσους θέλουν να καινοτομήσουν και να προχωρήσουν στον χώρο της έρευνας. Με τα δεδομένα αυτά δεν βλέπω να υπάρχει λόγος να λείψει από τους μαθητές η συγκεκριμένη δυνατότητα.

Εν κατακλείδι, η λειτουργία του 2ου Πειραματικού Γυμνασίου στην πόλη του Κιλκίς προσθέτει χωρίς να αφαιρεί. Ανοίγει νέες προοπτικές εκπαίδευσης, χωρίς να αποκλείει καμία από τις υπάρχουσες. Και, μόλις, μέσα σ’ έναν χρόνο λειτουργίας του, βλέπουμε να κερδίζει την πρώτη θέση σε πρόσφατο πανευρωπαϊκό διαγωνισμό, μεταξύ 40 ευρωπαϊκών ομάδων, αποδεικνύοντας την αξία του και κάνοντας ευτυχείς γονείς, μαθητές και καθηγητές. Τιμώντας συνολικά την πόλη και τη χώρα μας. Πρόκειται για μια σημαντική πρωτιά, που αξίζει ένα μεγάλο «Μπράβο».

*Εκπαιδευτικός – συγγραφέας