Μια σκέτη από ΠΑΣΟΚ
Του Τάσου Παππά.
Είναι το Κίνημα Αλλαγής μια μερίδα ΠΑΣΟΚ με ολίγη από παλιό ΚΚΕ Εσωτερικού, όπως είπε ο Ανδρέας Λοβέρδος; Αυτό όντως είναι, όσο κι αν δεν αρέσει στις άλλες συνιστώσες. Επικεφαλής του σχήματος είναι η Φώφη Γεννηματά. Πιο ΠΑΣΟΚ δεν γίνεται. Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής ο Μιχάλης Χριστοδουλάκης, νεαρό στέλεχος της ΠΑΣΠ. Κι αυτός ΠΑΣΟΚ. Εκπρόσωπος Τύπου ο Παύλος Χρηστίδης. Από τα νέα και προβεβλημένα στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Σε τρία κομβικά πόστα βρίσκονται παράγοντες του ΠΑΣΟΚ. Θα έχουν καθημερινή παρουσία και εν πολλοίς θα δίνουν τον τόνο στη δημόσια συζήτηση.
Στη διορισμένη Κεντρική Επιτροπή (πολυπληθές και γι’ αυτό τον λόγο δύσκαμπτο όργανο) η ποσόστωση έδωσε καθαρό προβάδισμα στο ΠΑΣΟΚ. Η κατάσταση που διαμορφώνεται προκαλεί ανησυχία στις άλλες ομάδες που συμμετέχουν στο εγχείρημα. Διαισθάνονται ότι χρησιμοποιούνται σαν δεκανίκια και φοβούνται πως η κατάληξη θα είναι «η πασοκοποίηση του εγχειρήματος».
Ωστόσο, δεν γίνεται κάτι ερήμην τους. Προηγούνται συζητήσεις, διαπραγματεύσεις και προκύπτει συμφωνία. Πρόκειται για λεόντειο συμφωνία; Πράγματι. Οι συμμετέχοντες δεν είναι ίσοι. Ακόμη κι αν είχαμε εκλογικές διαδικασίες για τη στελέχωση των καθοδηγητικών οργάνων, το αποτέλεσμα δεν θα ήταν διαφορετικό. Ισως οι συσχετισμοί να ήταν ακόμη πιο αρνητικοί. Αλλωστε η μεθόδευση του διορισμού ήταν πρόταση των πέραν του ΠΑΣΟΚ συνιστωσών.
Θα μπορούσε να γίνει κάτι άλλο; Μόνο αν το επιθυμούσε το κόμμα-κορμός του μετωπικού σχήματος, δηλαδή το ΠΑΣΟΚ. Δεν έχει όμως λόγο να το κάνει, αφού έχει το πάνω χέρι σε όλα τα επίπεδα. Αυτό βάζει τον κόσμο, αυτό έχει τις προσβάσεις στον κρατικό μηχανισμό, στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και στις κοινωνικές συλλογικότητες (συνδικάτα, επιμελητήρια, επιστημονικοί σύλλογοι), αυτό διαθέτει την εμπειρία και την κυβερνητική τεχνογνωσία. Μπορεί σήμερα να μην είναι αυτό που κάποτε ήταν, όμως η αίσθηση του μεγαλείου μεταφέρεται από γενιά σε γενιά, έστω και στην πιο καχεκτική εκδοχή της.
Ο Θ. Θεοχαρόπουλος της ΔΗΜΑΡ επιμένει πως «ο στόχος μας δεν είναι η ανακύκλωση των παθογενειών, δεν κάνουμε reunion του ΠΑΣΟΚ», αλλά δεν έχει τη δύναμη να αποτρέψει αυτή την εξέλιξη. Εναλλακτική δεν έχει και το ξέρει πολύ καλά. Το ΠΑΣΟΚ μόνο του θα ζοριστεί αλλά θα καταφέρει να επιβιώσει κοινοβουλευτικά.
Τα άλλα κόμματα, αν προκρίνουν την αυτόνομη πορεία, θα εξαφανιστούν. Από το ΠΑΣΟΚ επίσης προέρχονται και τα άλλα προβλήματα που προκαλούν εντάσεις και διχάζουν το πολιτικό προσωπικό του ΚΙΝ.ΑΛΛ. Δύο από τα κορυφαία στελέχη του (Βενιζέλος, Λοβέρδος) εκφράζουν συστηματικά τη διαφωνία τους με τη γραμμή των ίσων αποστάσεων. Δεν χάνουν την ευκαιρία να προβάλλουν ως επιτακτική ανάγκη τη συνεργασία του ΚΙΝ.ΑΛΛ. με τη Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Αντικειμενικά, όπως έλεγαν παλιά στην κομμουνιστική Αριστερά, λειτουργούν σαν πέμπτη φάλαγγα της Δεξιάς στο εσωτερικό του Κινήματος Αλλαγής. Σε άλλες εποχές, με άλλους αρχηγούς, θα είχαν υποστεί τις συνέπειες. Θα είχαν εξαναγκαστεί σε αποχώρηση ή θα είχαν διαγραφεί. Το πρώτο και βασικό ζητούμενο για την ηγεσία του ΚΙΝ.ΑΛΛ. είναι η σύνθεση των διαφορετικών απόψεων. Είναι εφικτό; Κάποιες απ’ αυτές είναι συνθέσιμες. Κάποιες όμως όχι. Είναι ορατό διά γυμνού οφθαλμού.
Ανάγωγα
«Οι λαϊκο-μετωπικές συγκρούσεις είναι εντελώς ξένες με την παράδοση και τη διαδρομή της προοδευτικής δημοκρατικής παράταξης», είπε η Φώφη Γεννηματά μιλώντας στην Κεντρική Επιτροπή του Κινήματος Αλλαγής. Οχι δα. Με ποιες πολιτικές πορεύτηκε το ΠΑΣΟΚ τη δεκαετία του ’70; Με ποια πολιτική κέρδισε ο Ανδρέας Παπανδρέου τις εκλογές του 1981 και του 1985;
Ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ δεν ήταν αυτός που καλούσε τους προοδευτικούς πολίτες να ψηφίσουν το κόμμα του, για να φύγει η Δεξιά από την εξουσία το 1981 και για να μην επιστρέψει το 1985; Δεν ήταν αυτή μια λαϊκο-μετωπική λογική;
Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ
