Μια διέξοδο δώστε μας
Του Κώστα Πετρωτού.
Προφανώς όλοι αισθανόμαστε εγκλωβισμένοι από την παρατεταμένη καραντίνα. Οσο κυλούν οι εβδομάδες ολοένα και πιο έντονα μας κυριεύει αυτό το συναίσθημα. Αλλωστε, πλέον δεν είμαστε μακριά από τη συμπλήρωση ενός χρόνου από τη μέρα που ο κορονοϊός έφερε τα πάνω-κάτω στη ζωή μας.
Παρ’ όλα αυτά, δεν συνάδει με την ανθρώπινη φύση να περιμένουν εκείνοι που μας κυβερνούν ότι ο εγκλεισμός αρκεί μέχρι να ξεπεράσουμε αυτή την περιπέτεια. Χρειάζονται πολλά περισσότερα για να μπορέσουμε να ζούμε με τρόπο που θα απορροφούμε τους κραδασμούς χωρίς σοβαρές επιπτώσεις στην –ψυχική κυρίως– υγεία μας. Είναι ώρα η περιβόητη επιτροπή λοιμωξιολόγων, που πολλές φορές χρησιμοποιείται από την κυβέρνηση ως δικαιολογία, να αφήσει χώρο και για άλλους επιστήμονες. Ολους εκείνους που θα καλύψουν όλο το φάσμα της ανθρώπινης φύσης.
Κάθε άνθρωπος κουβαλά μέσα του ενέργεια που πρέπει να εκδηλωθεί δημιουργικά. Να εκφραστεί μέσα από συναισθήματα που καλύπτουν την κοινωνικότητα, την τάση καθενός να βρίσκεται και να συμβιώνει με τους συνανθρώπους του. Η στείρα καραντίνα δεν είναι πλέον η λύση – κι αν θεωρούν ορισμένοι ότι αυτά είναι απλές σκέψεις ενός μεμονωμένου ατόμου, τότε δεν έχουν παρά να προβληματιστούν από τα όσα έγραψε η Αννα, μια φίλη του ΠΑΟΚ (θα μπορούσε να είναι και φίλη οποιασδήποτε άλλης ομάδας).
Θεωρεί την ενασχόλησή της με τον ιστορικό σύλλογο και την παρουσία της στο γήπεδο τη θεραπεία και τη στήριξή της στον αγώνα κατά του καρκίνου και αδημονεί για το πότε θα πάει και πάλι στο γήπεδο. Υπάρχουν πολλοί ακόμη συνάνθρωποί μας που περιμένουν πώς και πώς να ανακτήσουν καθημερινές συνήθειες που για εκείνους αποτελούν λόγο ύπαρξης. Επιτέλους, ας δούνε όσοι αποφασίζουν για όλους μας κι αυτή την πλευρά της καραντίνας.
Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ
