Μηνύματα για το Πολυτεχνείο
Από Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ, ΚΟ Κ. Μακεδονίας του ΚΚΕ, ΔΗΜΑΡ Κιλκίς, την ΕΛΜΕ Κιλκίς και τον διευθυντή Εκπαίδευσης Κ. Μακεδονίας.
Από τη Νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ
Στις 17 Νοέμβρη του 1973, μετά από επτά χρόνια δικτατορίας, έγινε το καθοριστικό βήμα για την ανατροπή της Χούντας των συνταγματαρχών. Εκείνες τις ημέρες του Νοέμβρη, ο ελληνικός λαός, με τους φοιτητές και τις φοιτήτριες να πρωτοστατούν, όρθωσε το ανάστημά του απέναντι στην τυραννία και την καταπίεση, διεκδικώντας «Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία».
Σαράντα τέσσερα χρόνια μετά από αυτή τη σπουδαία στιγμή αντίστασης και νίκης, η Ελλάδα, μετά από μία μακρά περίοδο λιτότητας που έπληξε κυρίως τις πιο αδύναμες κοινωνικές τάξεις, προσπαθεί σήμερα να σταθεί με τις δικές της δυνάμεις. Σε συνθήκες εργασιακής απορρύθμισης και εργοδοτικής αυθαιρεσίας, που χαρακτηρίζουν την αγορά εργασίας, γίνονται για πρώτη φορά κινήσεις στην κατεύθυνση προστασίας των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Οι πρόσφατες αλλαγές στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση με την εκ νέου θεσμοθέτηση του ασύλου και της συνδιοίκησης αποτελούν βήματα προς την επαναφορά της δημοκρατίας μέσα στα Πανεπιστήμια. Την ίδια στιγμή, πρωτοβουλίες όπως η νομική κατοχύρωση της ταυτότητας φύλου συνιστούν προοδευτικές τομές, μακριά από τη λογική των διακρίσεων.
Τα παραπάνω σε καμία περίπτωση δεν αρκούν. Για να ανακτήσουμε όσα χάθηκαν τα προηγούμενα χρόνια, έχουμε όλοι/ες χρέος να διεκδικούμε καθημερινά την αναβάθμιση των όρων ζωής μας, με πρώτη προτεραιότητα τη νέα γενιά, τον κόσμο της εργασίας και εκείνους/ες που βιώνουν το ρατσισμό. Για εμάς, η εξέγερση του Πολυτεχνείου και η αυταπάρνηση των αγωνιζόμενων φοιτητών/τριών και της κοινωνικής πλειοψηφίας, αποτελούν φάρο για τους αγώνες που δίνουμε και που έχουμε να δώσουμε.
Απέναντι στην συντονισμένη προσπάθεια να εξαγνιστούν τα πεπραγμένα της Χούντας και να αλλοιωθούν οι εφιαλτικές μνήμες της επταετίας. Οφείλουμε να θυμόμαστε ότι στη διάρκεια της δικτατορίας οι κοινωνικές ανισότητες εντάθηκαν, οι ατομικές ελευθερίες εξαφανίστηκαν, ενώ χιλιάδες άνθρωποι βασανίστηκαν, μαχόμενοι υπέρ της δημοκρατίας. Οι προσπάθειες αναθεώρησης και διαστρέβλωσης της ιστορίας των αγώνων και των θυσιών του ελληνικού λαού θα πέσουν στο κενό.
Ως Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ, θεωρούμε ότι ο αγώνας για μία κοινωνία ελευθερίας, ισότητας και αλληλεγγύης εξακολουθεί να είναι επίκαιρος. Ιδιαίτερα σήμερα που ο φασισμός, με την ‘‘πολιτική’’ κάλυψη της Χρυσής Αυγής, επιχειρεί να κερδίσει ξανά χώρο στις γειτονιές μας, διασπείροντας το ρατσιστικό μίσος και εξαπολύοντας επιθέσεις σε πρόσφυγες και μετανάστες.
Καλούμε τους μαθητές και τις μαθήτριες, τους φοιτητές και τις φοιτήτριες, τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες, κάθε νέο και νέα, να συμμετέχουν στις επετειακές εκδηλώσεις και την πορεία της 17ης Νοέμβρη, αλλά κυρίως, να γίνουν κομμάτι αυτού του αγώνα, για να διεκδικήσουμε όλοι/ες μαζί μια ζωή στα μέτρα των αναγκών μας.
Η μνήμη ο δρόμος. Η αντίσταση το μέλλον.
Από την ΚΟ Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ
Η Κ.Ο. Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ καλεί τις νέες, τους νέους, τους εργαζόμενους, όλο το λαό να τιμήσουν τον ηρωικό ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου, το Νοέμβρη του 1973. Να τιμήσουν τους χιλιάδες αγωνιστές της πάλης ενάντια στη δικτατορία, τους νεκρούς του Νοέμβρη, που αποτέλεσε το κορυφαίο γεγονός της αντιδικτατορικής πάλης.
Στο φόντο των επικίνδυνων εξελίξεων στην ευρύτερη περιοχή μας, της βαθύτερης εμπλοκής της Ελλάδας σε ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και αντιθέσεις, μετά και την επίσκεψη Τσίπρα στις ΗΠΑ, η φετινή επέτειος του Πολυτεχνείου αναδεικνύει την ανάγκη να δυναμώσει η πάλη του λαού ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τη συμμετοχή της χώρας, ενάντια στο ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα που γεννάει φτώχεια, εκμετάλλευση, πολέμους και προσφυγιά.
Την Παρασκευή 17 Νοέμβρη, στις 12:00 το μεσημέρι, θα πραγματοποιηθεί κατάθεση στεφανιών στον χώρο του Πολυτεχνείου του ΑΠΘ.
Η ΚΟΚΜ καλεί στις 17:00 στο Πολυτεχνείο, στην μεγάλη αντιιμπεριαλιστική πορεία, που διοργανώνουν φοιτητικοί σύλλογοι, σωματεία και φορείς, προς τιμήν του ξεσηκωμού του Πολυτεχνείου.
Η ΔΗΜΑΡ Κιλκίς
17 Νοεμβρίου 1973 – 17 Νοεμβρίου 2017: 44 ολόκληρα χρόνια. Η μνήμη των νεκρών ζωντανή. Το μήνυμα ακόμα δυνατό και ειδικά κατά την περίοδο της κρίσης. Προκλήσεις της εποχής από τη στήριξη της κοινωνίας και των αδυνάτων μέχρι το προσφυγικό και τις τρομοκρατικές επιθέσεις απαιτούν οργανωμένο αποτελεσματικό σχέδιο και απαντήσεις.
Σε πείσμα των καιρών και τιμώντας όσους έδωσαν και τη ζωή τους για αυτόν τον τόπο αλλά και για αυτούς που θα έρθουν, η χώρα οφείλει να προχωρήσει ενωμένη για να αντιμετωπίσεις τις προκλήσεις. Με στόχο να βγούμε από τη στενωπό της κρίσης που αποσαρθρώνει τον κοινωνικό ιστό και ωθεί τη νέα γενιά σε φυγή μεταβάλλοντας τη σε χαμένη γενιά. Για μια χώρα με τη θέση που της πρέπει στην Ευρώπη. Με κοινωνική δικαιοσύνη και συνέπεια απέναντι στους πολίτες. Για μια χώρα που δεν απογοητεύει τους νέους αλλά τους στηρίζει για να πραγματοποιήσουν τα όνειρα τους και να διατηρήσουν τα υψηλά ιδανικά τους. Για μια καλύτερη κοινωνία, όπως αυτή που ονειρεύονταν οι φοιτητές του Πολυτεχνείου, το Νοέμβριο του ‘73.
Η ΕΛΜΕ Κιλκίς
Σαράντα τέσσερα χρόνια μας χωρίζουν από την εξέγερση του Πολυτεχνείου, στις 17 Νοέμβρη του 1973 ενάντια στη δικτατορία της 21ης Απριλίου και τη χούντα των συνταγματαρχών.
Ήταν τότε μια από τις πιο μελανές περιόδους της σύγχρονης ιστορίας μας. Ο ελληνικός λαός στερούνταν τα πιο βασικά δημοκρατικά δικαιώματα, οι εργαζόμενοι υπέφεραν από την ανέχεια και τη φτώχεια ενώ οι ολιγάρχες του πλούτου ασύδοτα κερδοσκοπούσαν. Τα ξερονήσια και οι φυλακές ήταν γεμάτες με πολιτικούς κρατούμενους και αγωνιστές. Σε όλα αυτά ήρθε να προστεθεί και η προδοσία της Κύπρου από το καθεστώς της Χούντας και τους Αμερικανούς.
Σήμερα, 44 χρόνια μετά την κορυφαία αντιδικτατορική εξέγερση του Νοέμβρη του 1973, καθώς ο κόσμος της εργασίας βυθίζεται όλο και περισσότερο στην εξαθλίωση και στην απόγνωση, αποτέλεσμα των συνεχιζόμενων νεοφιλελεύθερων μνημονιακών πολιτικών της λιτότητας, το βασικό σύνθημα της νεολαίας και του λαού για: “Ψωμί -Παιδεία -Ελευθερία” αποκτά επίκαιρη σημασία και περιεχόμενο.
Χιλιάδες οικογένειες στερούνται το ψωμί, την κατοικία και άλλα στοιχειώδη αγαθά.
Η ανεργία χτυπάει την πόρτα κάθε σπιτιού και χιλιάδες οικογένειες ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας.
Η δημόσια παιδεία, η δημόσια υγεία, η κοινωνική ασφάλιση ισοπεδώνονται από την εφαρμογή των μνημονίων και τα συμφέροντα Κεφαλαίου-ΕΕ-ΔΝΤ.
Το δικαίωμα στην εργασία κουρελιάζεται, ιδίως για τους νέους εργαζόμενους. Η ανεργία, η υποαπασχόληση, η εθελοντική και απλήρωτη «εργασία», η «μαθητεία» και η μετανάστευση δεν μπορεί να είναι το μέλλον της νεολαίας, το μέλλον αυτού του τόπου.
Η δημόσια περιουσία ξεπουλιέται, η χώρα εκποιείται σε τιμή ευκαιρίας.
Το «Ψωμί, η Παιδεία και η Ελευθερία» βιάζεται στο όνομα της κυριαρχίας των αγορών και των νεοφιλελεύθερων μνημονιακών πολιτικών κυβέρνησης, ΕΕ, ΔΝΤ και θέτει ως στόχο την ανατροπή αυτής της πολιτικής.
Καθημερινά χιλιάδες άνθρωποι, κυνηγημένοι από τους βομβαρδισμούς της Δύσης, τα ολοκληρωτικά καθεστώτα, και ξεριζωμένοι από την ακραία φτώχεια, παλεύουν να περάσουν τα σύνορα και να εισέλθουν στην Ευρώπη.
Ο αγώνας μας ενάντια στις ιμπεριαλιστικές πολιτικές για την ειρήνη πρέπει να είναι αντικειμενικά η πρώτη μας προτεραιότητα. Οι εκπαιδευτικοί μαζί με τους υπόλοιπους εργαζομένους απαιτούμε την ασφαλή μεταφορά των προσφύγων και την εγκατάστασή τους σε άλλες χώρες εφόσον το επιθυμούν και τη δημιουργία των βασικών υποδομών για τη ζωή τους στη χώρα μας.
Τα παιδιά των προσφύγων πρέπει να ενταχθούν ισότιμα στο εκπαιδευτικό μας σύστημα. Κυρίαρχο είναι το αίτημά μας για άμεση απεμπλοκή της Ελλάδας από όλες τις πολεμικές ενέργειες από όπου και αν προέρχονται στην ευρύτερη περιοχή.
Παράλληλα, η συνεχής πάλη μας σε όλα τα προαναφερόμενα ζητήματα είναι η απάντηση ενάντια στον φασισμό και στην προσπάθεια αναβίωσής του σε μια περίοδο κρίσης.
Το Πολυτεχνείο φωτίζει το δρόμο του αγώνα για Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία όλη αυτή την περίοδο που ο λαός μας συνθλίβεται από τις μνημονιακές πολιτικές.
Καλούμε τους μαθητές και μαθήτριές μας, το φοιτητικό κόσμο, τους άνεργους και τους νέους εργαζόμενους και εργαζόμενες, αντλώντας δύναμη και έμπνευση από την εξέγερση του Πολυτεχνείου, να πρωτοστατήσουν σήμερα στον αγώνα για την ανατροπή αυτής της απάνθρωπης πολιτικής των μνημονίων, της λιτότητας και του ξεριζωμού των λαών.
Να θέσουμε τα θεμέλια για μία άλλη κοινωνία, της ισότητας, της δημοκρατίας, της δικαιοσύνης, της αλληλεγγύης, των ανθρώπινων δικαιωμάτων.
ΨΩΜΙ – ΠΑΙΔΕΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Γιατί εμείς δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε αδελφέ μου από τον κόσμο.
Εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο.
Ο Περιφερειακός Διευθυντής Εκπαίδευσης Κ. Μακεδονίας
Σαράντα τέσσερα χρόνια τώρα υπάρχει ένα αίτημα σε εκκρεμότητα.Ψωμί-παιδεία-ελευθερία. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου είναι ένα ιστορικό γεγονός που σημάδεψε ποικιλότροπα την ελληνική κοινωνία. Συνέβη μια ορισμένη στιγμή της νεοελληνικής εξέλιξης, εξέφρασε κάποιες συγκεκριμένες ανάγκες που διαστρέφονταν ή καταπιέζονταν, είχε συγκεκριμένα αποτελέσματα. Ιστορικό προϊόν των ειδικών συνθηκών της περιόδου εκείνης, είχε ένα συγκεκριμένο χαρακτήρα που καθορίστηκε από τους στόχους και τα οράματα που κίνησαν τους πρωταγωνιστές στο στίβο της άμεσης αντιπαράθεσης με το στρατιωτικο-φασιστικό καθεστώς.
Σαράντα τέσσερα χρόνια μετά, σε αντίθεση με όλες τις εύκολες οπτικές της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, μια τοποθέτηση που θα ήθελε να σέβεται την ιστορία οφείλει να κινηθεί στην αποκατάσταση της ιστορικότητας του Πολυτεχνείου, διαλύοντας την πραγματικότητα των παραστάσεων και των φαινομένων που έχουν δημιουργήσει για αυτό, όσοι το αρνήθηκαν και το αρνούνται. Δηλαδή, να εξετάσει την αλήθεια των διακηρύξεων περί «δικαίωσης», περί «επανάληψης» ή περί «συνέχισης» του αγώνα. Η διαστρέβλωση του νοήματος του Πολυτεχνείου με τις γιορτές καρικατούρες έχει συγκεκριμένη στόχευση. Όταν αναφέρονται στη γενιά του Πολυτεχνείου, όποιοι το κάνουν, αναφέρονται συνήθως στους επώνυμους, ή σε ένα στρώμα φοιτητών που πέρασε στα κόμματα,μικρά ή μεγάλα, και σήμερα βρίσκονται στο επίκεντρο διάφορων επαγγελματικών και καλλιτεχνικών εκδηλώσεων.Πρόκειται για μια βολική αναφορά γιατί αναπαράγει την εικόνα του «συστήματος» που όλα τα ενσωματώνει. Σύμφωνα,όμως, με έρευνα που πραγματοποιήθηκε, μόνο το 2,26% από αυτούς που συμμετείχαν στο Πολυτεχνείο ενσωματώθηκε σε κόμματα ή έγινε επώνυμος. Το πνεύμα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, είναι αυτό που θα ονομάζαμε το ξεπέρασμα κάθε είδους φόβου.
Ήταν χούντα, τα πολυβόλα κροτάλιζαν, τα κρατητήρια είχαν μεταβληθεί σε μακελειά, το επαγγελματικό μέλλον κρεμιόταν στο τσιγκέλι, όμως ο πόθος για την ελευθερία και την εθνική ανεξαρτησία από τη μια και το πνεύμα της συλλογικότητας από την άλλη δημιούργησαν ένα γεγονός που θα στέκεται πάντα ψηλά στη νεοελληνική ιστορία. Πρόκειται για αυτό που ονομάζουμε μαζικό ηρωισμό και διάθεση θυσίας, που διαλύει τα πολλά «εγώ» και δημιουργεί ένα μεγάλο «εμείς» έτοιμο να πυρπολήσει και να πυρποληθεί για ένα μεγάλο σκοπό.Το έχουμε ανάγκη σήμερα αυτό το πνεύμα της θυσίας, αυτή την αποκοτιά που οδηγεί στο συλλογικό αγώνα. Κατανοούμε τα προβλήματα, τη θλίψη, την απογοήτευση, όμως ο ατομισμός δεν είναι λύση. Η νεολαία που βρέθηκε στην προφυλακή του λαϊκού αγώνα το 1973, πρέπει και μπορεί να γίνει ξανά στις σημερινές συνθήκες, αποφασιστικός και αδούλωτος προμαχώνας της λαϊκής αντίστασης. Ενάντια στη βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική, που θέλει τη νέα γενιά υποταγμένη και εξανδραποδισμένη, που σπρώχνει τον ανθό της ελληνικής κοινωνίας, τη νεολαία, στη μετανάστευση, στη ζωή χωρίς δικαιώματα, χωρίς παρόν και δίχως μέλλον. Το καθεστώς της εξάρτησης και της υποτέλειας, που οδήγησε την Ελλάδα στη ζοφερή επταετία της στρατιωτικο-φασιστικής δικτατορίας,σήμερα επισωρεύει στις πλάτες του λαού νέα μεγάλα δεινά.Τα τελευταία χρόνια διανύουμε και πάλι κρίσιμες στιγμές και ο ελληνικός λαός καλείται ο ίδιος πια να επαναπροσδιορίσει τις έννοιες «δημοκρατία» και «ελευθερία».Απαιτείται αγώνας! Στον αγώνα αυτόν θα κληθούν προνομιακές ψυχές να οδηγήσουν τη χώρα σε ένα «ξέφωτο». Μόνο με ουσιαστική πατριωτική συνείδηση θα οδηγηθούμε στην εθνική ανεξαρτησία από τις ξένες δυνάμεις.Το παλιό πεθαίνει, το καινούριο δεν έχει γεννηθεί ακόμα. Είναι ευθύνη μας να είμαστε σε εγρήγορση.
Ο Περιφερειακός Διευθυντής Α/θμιας& Β/θμιας Εκπαίδευσης Κεντρικής Μακεδονίας
Παναγιώτης Ζ. Ανανιάδης, Γεωλόγος-Θεολόγος
