Με παρχάρια και με ταμπούρλα
Του Γιάννη Καραγιαννίδη (ΚΙΛΚΙΣ24)
————————————————————————————————————————————————————Ο πρόεδρος του συλλόγου εργαζομένων στους ΟΤΑ ν. Κιλκίς, Δημήτρης Ταταρίδης, το είπε απερίφραστα στον γράφοντα: «Ετοιμαζόμαστε να ζήσουμε το πιο θερμό καλοκαίρι της Αυτοδιοίκησης».
Η συνδικαλιστική ηγεσία του κλάδου μιλά για “casus belli” με την κυβέρνηση, σε περίπτωση που προχωρήσουν εφεδρείες και κινητικότητες, όπερ εστί μεθερμηνευόμενο… απολύσεις.
Ο δήμαρχος Παιονίας, Θ. Λαπόρδας δηλώνει ότι κατ` ουσία Τοπική Αυτοδιοίκηση δεν υφίσταται πλέον στη χώρα μας.
Οι δήμαρχοι όλης της Ελλάδας είναι «στα κάγκελα» για την κατάντια της Αυτοδιοίκησης, με χαρακτηριστικό το παράδειγμα του Γ. Μπουτάρη, ο οποίος δηλώνει ότι θα παραδώσει τα κλειδιά του Δήμου Θεσσαλονίκης αν γίνουν απολύσεις.
Και μέσα σ` όλο αυτό το ρευστό και θολό τοπίο, οι τοπικές κοινωνίες αναμένουν σοκαρισμένες, παραλυμένες κι αποχαυνωμένες, το επόμενο ντιρέκτ χτύπημα τρόικας εξωτερικού μ` ενεργούμενό της τη ντβόικα (πλέον) εσωτερικού, εν μέσω θέρους, που τα αλήστου μνήμης «μπάνια του λαού» έχουν γίνει κι αυτά σπάνια πολυτέλεια για ολίγους!
Κι εδώ εγκυμονούν πέραν των άλλων δυο δομικοί κίνδυνοι για κάθε κοινωνία. Πρώτον, οι καθηλωμένοι από σοκ και φόβο πολίτες να μην απαιτούν πλέον τίποτε από κανέναν, και πολύ περισσότερο από μια Αυτοδιοίκηση που πνέει τα λοίσθια. Και το χειρότερο, η μόνη αντίδραση να προέρχεται από μερίδα πολιτών και να είναι αυτή που ονομάστηκε «κοινωνικός αυτοματισμός». Δηλαδή, «να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα».
Δεύτερος κίνδυνος, να επιχειρήσει η όποια τοπική εξουσία, κατ` όνομα ή κατά κυριολεξία, να χρησιμοποιήσει το πρόβλημα προς όφελός της. Να πει, δηλαδή, το …νεοελληνικό «ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος». Μ` άλλα λόγια, πώς να κάνουμε έργα αφού δεν μας δίνουν φράγκα.
Μόνο που σ` αυτήν την τελευταία περίπτωση κάνεις πράξη την απειλή του Αντωνάκη απέναντι στην Ελενίτσα της παλιάς ελληνικής ταινίας: Παίρνεις το καπελάκι σου και φεύγεις. Δεν καταδέχεσαι να παριστάνεις το χαζό, θεωρώντας και τους συμπολίτες σου βλάκες.
Φαίνεται ότι στο Δήμο Κιλκίς έχουν επιλέξει από καιρό την δικαιολογία, «δεν έχουμε – δεν κάνουμε». Γιατί αλλιώς δεν εξηγείται το γεγονός ότι όλα αυτά τα χρόνια του καλλικρατικού δήμου δεν έχει προχωρήσει ούτε ένα μεγάλο έργο στη πόλη ή στους οικισμούς. Μονάχα η αμφιλεγόμενη, όπως προχωράει, ενοποίηση του Πάρκου – Κήπου βρίσκεται σ` εξέλιξη, κι αυτή ως έργο που είχε σχεδιαστεί απ` την προηγούμενη δημοτική αρχή του καποδιστριακού ακόμα δήμου.
Έτσι, έχει μείνει ο δήμος μονάχα με τις πολιτιστικές εκδηλώσεις, όπου ομολογουμένως γίνεται καλή δουλειά, ως συνέχεια των προηγούμενων χρόνων (φεστιβάλ κουκλοθέατρου, πολιτιστικό καλοκαίρι κλπ) και με τις πινελιές βέβαια των στελεχών της νυν διοίκησης.
Δυστυχώς, όμως, αυτό δεν αρκεί. Μια τοπική κοινωνία δεν μπορεί να πορεύεται μονάχα με παρχάρια και με ταμπούρλα! Έχει ανάγκη από έργα που θα εξυπηρετούν τους ανθρώπους της. Κι αυτά, δυστυχώς, απουσιάζουν παντελώς.
