Λιτότητα κι όποιος αντέξει
Του Τάσου Παππά.
Η Γερμανία μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει και ξανά προς τη δόξα τραβά. Στη συγκεκριμένη περίπτωση «στη λιτότητα επιμένει». Σιγά που θα ακύρωνε η πολιτική ηγεσία της τη στρατηγική που την κατέστησε αφεντικό στην Ευρώπη. Λιτότητα και ξερό ψωμί. Κι όσοι αντέξουν. Σε όποιον δεν αρέσει μπορεί να πάρει το καπελάκι του και να φύγει.
Τα μηνύματα που έρχονται από το Βερολίνο είναι σαφή: Δημοσιονομική πειθαρχία και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Όταν οι πολίτες ακούνε αυτές τις φράσεις τους πιάνει σύγκρυο γιατί ξέρουν ότι πρόκειται για ευφημισμούς που έχουν στόχο να μασκαρέψουν επώδυνες για τους εργαζόμενους πολιτικές. Περιμέναμε αρκετούς μήνες μέχρι η κυρίαρχη δύναμη της Ευρώπης να αποκτήσει κυβέρνηση, χάρηκαν κάποιοι που το SPD ξαναμπήκε με την ψήφο των μελών του σε κυβέρνηση μεγάλου συνασπισμού και πήρε το υπουργείο Οικονομικών, ενώ οι πιο αισιόδοξοι (αθεράπευτα) άρχισαν να τρέφουν ελπίδες ότι κάτι προς το καλύτερο θα γίνει στη Γερμανία και εφόσον αλλάξουν τα πράγματα εκεί θα επηρεαστεί όλη η Ευρώπη.
Είχαμε και τις δυναμικές παρεμβάσεις Μακρόν (ρητορικές) υπέρ μιας νέας πορείας της Ευρώπης και φαινόταν ότι θα υπάρξουν θετικές εξελίξεις. Οι ρεαλιστές πάντως προειδοποιούσαν: Η Γαλλία δεν είναι αυτό που ήταν πριν από μερικά χρόνια.
Από συνοδηγός στο τρένο της Ευρώπης έχει γίνει ταξιθέτης. Επίσης, μην δίνετε βάση σ’ αυτά που λένε οι σοσιαλδημοκράτες προεκλογικά και πριν πάρουν την απόφαση για την εμπλοκή τους στην κυβέρνηση. Μην παίρνετε τοις μετρητοίς τα μεγάλα λόγια περί φιλολαϊκής στροφής. Κρατάτε μικρό καλάθι όταν ακούτε τις αριστερές κορώνες τους. Και οι Γερμανοί σοσιαλδημοκράτες και οι άλλοι σοσιαλδημοκράτες είναι μανούλες στην παραπλάνηση των μαζών. Πριν από τις εκλογικές αναμετρήσεις θυμούνται τον παλιό καλό ευατό τους, κάνουν αυτοκριτική για τα κυβερνητικά πεπραγμένα τους, εκφράζουν τη λύπη τους για τις πολιτικές που έπληξαν τους εργαζόμενους, επιτίθενται στην λιτότητα και στον αρχιτέκτονα της δημοσιονομικής πειθαρχίας Σόιμπλε και υπόσχονται γενναίες πρωτοβουλίες που θα οδηγήσουν σε θετικές ανατροπές για τους λαούς.
Στη συνέχεια όμως αφού πετύχουν το στόχο τους, επειδή είναι υπεύθυνη δύναμη και όχι τίποτα τυχοδιώκτες αριστεριστές, προσγειώνουν τους οπαδούς τους και εκείνους που είχαν πιστέψει στο όνειρο. Αυτή είναι η γερμανική σοσιαλδημοκρατία τα τελευταία πολλά χρόνια.
Τα περί διεθνιστικής αλληλεγγύης και περιορισμού των ανισοτήτων μεταξύ των χωρών είναι για τους αφελείς. Θα κάνουν αυτό που νομίζουν ότι συμφέρει τη χώρα τους και θα περάσουν την πολιτική τους στην Ε.Ε ασχέτως αν ζημιώνονται οι άλλοι εταίροι. Άλλωστε έχουμε μια γερμανική Ευρώπη και όχι μια ευρωπαϊκή Γερμανία και ας λένε τα αντίθετα οι πολιτικές και οικονομικές ελίτ της Γερμανίας.
Κρίμα το τηλεφώνημα του Τσίπρα στον Σούλτς για να τον πείσει να βάλει το κόμμα του στην κυβέρνηση.
Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ
