Κυβέρνηση ικανή για όλα

Του Τάσου Παππά.

Τον πρύτανη της σχολής του πολιτικού κυνισμού Τζούλιο Αντρεότι επικαλέστηκε ο Θ. Πάγκαλος στο άρθρο του στο χθεσινό «Βήμα» για να σχολιάσει την επίσκεψη Τσίπρα στο Βατικανό. Σύμφωνα με τον πρώην υπουργό, ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ έχει υιοθετήσει αυτό που έλεγε ο Ιταλός πολιτικός ότι «η εξουσία φθείρει. Αλλά φθείρει κυρίως αυτούς που δεν την έχουν», εννοώντας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι έτοιμος να κάνει τα πάντα προκειμένου να παραπλανήσει τους πολίτες, να μαζέψει ψηφαλάκια και να πάρει την εξουσία.s

Υπάρχει όμως και μια παραλλαγή αυτής της φράσης που μάλλον ταιριάζει περισσότερο στη συγκυρία. Ο πρώην υφυπουργός Εξωτερικών της κυβέρνησης των Σαντινίστας Αλεχάντρο Μπεντάνια, μιλώντας στον Νικόλα Ζηργάνο για την κυβερνητική εμπειρία του στη Νικαράγουα, είχε αναφέρει ότι «η εξουσία διαφθείρει, αλλά τελικά διαφθείρει περισσότερο ο φόβος να χάσεις την εξουσία» («Εφ.Συν.» 23-3-2014).

Σ’ αυτήν την κατάσταση βρισκόμαστε με την παρούσα κυβέρνηση. Ο φόβος της μήπως χάσει την εξουσία την έχει πανικοβάλει και μετέρχεται κάθε μέσο ώστε να καθυστερήσει ή να αποτρέψει αυτή την εξέλιξη.

Γιατί τα λέμε αυτά; Επειδή πολλοί, πιθανότατα, θα αναρωτήθηκαν αν έχει βάση η αποκάλυψη της εφημερίδας μας πως έγιναν προσπάθειες στο παρασκήνιο από την κυβέρνηση να μην πραγματοποιηθεί η συνάντηση Πάπα – Τσίπρα.

Φαντάζομαι το σκεπτικό όσων δεν θέλουν να το πιστέψουν: Στην πολιτική επιτρέπονται πολλά, ακόμη και χτυπήματα κάτω από τη ζώνη, αλλά υπάρχουν και κάποια όρια τα οποία δεν μπορείς να υπερβείς. Κι όμως, αυτή η κυβέρνηση έχει αποδείξει ότι δεν διστάζει να γίνει… αδίστακτη, όταν κρίνει πως απειλούνται τα συμφέροντά της.

Ο κατάλογος με πράξεις τέτοιου τύπου είναι μακρύς. Περιορίζομαι σε μερικές, τις πιο κραυγαλέες. Νομίζω ότι την πρώτη θέση κατέχει, χωρίς υπολογίσιμο αντίπαλο, ο ίδιος ο πρωθυπουργός, με την πρόβλεψή του ότι αν γίνει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ, θα φύγουν οι καταθέσεις από τις τράπεζες.

Ακολουθεί σε απόσταση αναπνοής η κυβερνητική εκπρόσωπος με την άποψή της που περιελήφθη σε επίσημη γραπτή ανακοίνωση (δεν ήταν δηλαδή ένα ατυχές και συγγνωστό γλωσσικό ολίσθημα) για «τις ένοπλες συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ».

 Και οι δύο δηλώσεις θα έπρεπε κανονικά να απασχολήσουν την ελληνική Δικαιοσύνη, αυτή όμως ασχολείται με άλλα τώρα. Για παράδειγμα, με τη δικαίωση του υπουργείου Οικονομικών στην αντιπαράθεσή του με τις καθαρίστριες. Το πώς αντιλαμβάνεται η κυβέρνηση, κυρίως η Νέα Δημοκρατία, τη λειτουργία της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας φάνηκε περίτρανα στην υπόθεση Μπαλτάκου.

Ο στενότερος συνεργάτης του Αντ. Σαμαρά, προφανώς όχι αυτοβούλως, οικοδομούσε στο σκοτάδι και πίσω από την πλάτη των άλλων κυβερνητικών εταίρων (ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ) συμμαχίες με το νεοναζιστικό κόμμα για να εμποδίσει την ψήφιση νομοσχεδίων που θεωρούσε αυτός και ο προϊστάμενός του πως υπονόμευαν τα ιερά και τα όσια της παράταξης και της φυλής.

Αλλά, αφού ξεκινήσαμε με Τζούλιο Αντρεότι, ας κλείσουμε με κάτι που φέρεται να είπε γι’ αυτόν ο μέντοράς του, Ντε Γκάσπερι: «Ο Τζούλιο είναι ικανός, πολύ ικανός, ικανός για όλα». Η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου είναι σίγουρα ικανή για όλα.

Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ