Κριτική στο “ν/σ Χατζηδάκη”
Κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου του Υπουργείου Εργασίας στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής, o βουλευτής Γιώργος Φραγγίδης έκανε τοποθέτηση, της οποίας τα κύρια σημεία έχουν ως εξής:
Με το «Νομοσχέδιο Χατζηδάκη» η κυβέρνηση της ΝΔ ουσιαστικά καταργεί τον άκρως επιτυχημένο εργασιακό νόμο 1264 του 1982 του ΠΑΣΟΚ. Έναν νόμο προοδευτικό, κοινωνικά αποδεκτό και επιτυχημένο, που επιβίωσε επί σχεδόν σαράντα χρόνια.
Οι ραγδαίες εξελίξεις στην κοινωνία και την οικονομία, η 4Η Βιομηχανική επανάσταση, τα τεχνολογικά επιτεύγματα, το διαδίκτυο, διαμόρφωσαν νέα δεδομένα στον τομέα της εργασίας, καθιστώντας τον εκσυγχρονισμό της εργατικής νομοθεσίας αδιαμφισβήτητο ζητούμενο της εποχής.
Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο χαρακτηρίζεται από συντηρητισμό, συμπόρευση με τους ισχυρούς της αγοράς εργασίας και πρόκριση του ατομικού έναντι του συλλογικού
Με ένα πλήθος αντεργατικών διατάξεων, επιχειρεί η κυβέρνηση εν μέσω πανδημίας να αλώσει την προστασία των εργαζομένων και να καθιερώσει την ασυδοσία των εργοδοτών.
Καταργεί στην πράξη την 8ωρη εργασία, αυξάνει το όριο υπερωριών που οδηγεί στη μείωση εισοδήματος, ανοίγει το δρόμο των απολύσεων, αποδυναμώνει το συνδικαλισμό, καταλύει το δικαίωμα στην απεργία, ισοπεδώνει τις συλλογικές συμβάσεις, μετατρέπει το ΣΕΠΕ σε δήθεν ανεξάρτητη αρχή.
Πρόκειται για ένα αναχρονιστικό κατασκεύασμα, που αδυνατεί να ανταποκριθεί στις σύγχρονες προκλήσεις
Αγνοεί την 4η Βιομηχανική επανάσταση και τις αλλαγές που έχει φέρει, νομοθετώντας την πολύωρη εξουθενωτική εργασία.
Υποβαθμίζει κάθε έννοια συλλογικότητας και συλλογικών συμβάσεων. Προκρίνει την ατομική διαπραγμάτευση μεταξύ ανίσχυρου εργαζόμενου και ισχυρού εργοδότη.
Αγνοεί την άποψη του ΟΟΣΑ ότι οι συλλογικές συμβάσεις πρέπει να ισχυροποιηθούν, καθώς μπορούν να βοηθήσουν τον κόσμο της εργασίας να μεταβεί στην νέα πραγματικότητα του αυτοματισμού και της ψηφιακής οικονομίας.
Οι διατάξεις που είναι καθαρά θετικές, είναι εκείνες που απορρέουν από την υποχρέωσή μας ως κράτος-μέλος της Ε.Ε., όπως π.χ. η εναρμόνιση επαγγελματικής και οικογενειακής ζωής. Συνάμα, προσφέρουν ένα αστραφτερό περιτύλιγμα για να καλύψει η κυβέρνηση τη βαθιά αντεργατική της φιλοσοφία και την ακραία νεοφιλελεύθερη πολιτική της.
Επιπλέον, αποτελούν διατάξεις πολυτελείας, τη στιγμή που το δημογραφικό/εργασιακό πρόβλημα παραμένει χωρίς αντιμετώπιση.
Το σύγχρονο παραγωγικό μοντέλο απαιτεί καινοτομία και εξειδίκευση. Απαιτεί να κρατήσουμε στη χώρα μας τους ταλαντούχους και μορφωμένους νέους μας, να δημιουργήσουμε τις κατάλληλες συνθήκες για να εργαστούν και να κάνουν οικογένεια στην Ελλάδα. Αλλιώς, θα αναζητήσουν ένα καλύτερο μέλλον στο εξωτερικό. Εκεί όπου θα νιώθουν ασφαλείς και όχι έρμαια της εργοδοτικής αυθαιρεσίας και εκμετάλλευσης.
Τέλος, η κυβέρνηση παραβλέπει, ότι αποδοτικός εργαζόμενος είναι ο ασφαλής, καταρτισμένος και χαρούμενος εργαζόμενος. Το προφίλ, δηλαδή, που είναι αδύνατο να δημιουργηθεί με όσα προβλέπονται στο παρόν νομοσχέδιο.
