Κράτος Δικαίου a la carte
Του Χρήστου Σπίγκου.
«Καθένας έχει δικαίωμα προστασίας από τη συλλογή, επεξεργασία και χρήση, ιδίως με ηλεκτρονικά μέσα, των προσωπικών του δεδομένων, όπως νόμος ορίζει. Η προστασία των προσωπικών δεδομένων διασφαλίζεται από ανεξάρτητη αρχή, που συγκροτείται και λειτουργεί, όπως νόμος ορίζει.» Σαφές το άρθρο 9Α του Συντάγματος, σαφέστερη η κατακλείδα: «όπως νόμος ορίζει».
Η πρόσφατη γνωμοδότηση του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου κ. Ισίδωρου Ντογιάκου καταλήγει στην υπενθύμιση (απειλή) της επιβολής ποινής δεκαετούς καθείρξεως στην ΑΔΑΕ, αν η εκ του Συντάγματος αρμόδια Αρχή Διασφάλισης του Απόρρητου των Επικοινωνιών προχωρήσει σε διερευνητική διαχείριση αιτημάτων πολιτών αναφορικά με το αν και το γιατί παρακολουθούνται οι τηλεφωνικές τους επικοινωνίες. Μια εισαγγελική άποψη που δε δημιουργεί μεν έννομα αποτελέσματα, όμως απειλεί και φοβίζει. Απειλεί τη Δημοκρατία και εκφοβίζει τον λαό. Και στο ερώτημα, αν προηγήθηκε συνεννόηση του κ. Ντογιάκου με κυβερνητικό παράγοντα, απαντώ υποχρεωτικά όχι, για να μην τρομοκρατηθούμε όλοι.
Πανθομολογούμενο είναι, ότι η ρήση του κ. Εισαγγελέως ερείδεται στον νόμο 5002/2022. Τον νόμο που ψήφισε πρόσφατα η ΝΔ, με σκοπό να σκεπάσει με περισσότερο σκοτάδι την υπόθεση των αυθαίρετων επισυνδέσεων της Ε.Υ.Π.. Δηλαδή, για να μην καταστεί δυνατή η επιβεβαίωση ή η διάψευση των επώνυμων καταγγελιών παρακολούθησης του μισού κρατικού μηχανισμού από το άλλο μισό, και να συνεχίζει η μεν Κυβέρνηση ψευδολογούσα να αυθαιρετεί ο δε πολίτης ενεός να ασφυκτιά.
Η γενικευμένη αντίδραση που δημιούργησε σε συνταγματολόγους, πολιτικούς και πολίτες η τοποθέτηση του κ. Ντογιάκου θα πρέπει να στραφεί αποκλειστικά και μόνο στη σημερινή κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη. Είναι αυτός, που με κροκοδείλια δάκρυα παραδέχθηκε το «λάθος», και είναι αυτός που στη συνέχεια συγκαλύπτει τη συνειδητή συμμετοχή του στον περιορισμό των συνταγματικά κατοχυρωμένων ελευθεριών μας. Είναι αυτός, που ανέχεται τη διασπάθιση του δημοσίου χρήματος από γαλάζιες παρέες με την αξιοπρέπεια του πολίτη να θυσιάζεται στο βωμό της κυβερνητικής φαυλότητας. Είναι τέλος αυτός, που επιδιώκει διακαώς την κυβερνητική αυτοδυναμία, όχι για τη μονότονα και προσχηματικά επικαλούμενη πολιτική σταθερότητα, αλλά για την à la carte παραγωγή νομοθετικού έργου, προς εξασφάλιση της ατιμωρησίας κυβερνητικών ατοπημάτων.
Η κυβερνητική προπαγάνδα καθημερινά μας καλεί να ακυρώσουμε με την ψήφο μας τη συνέργεια και τη συνεννόηση και να δώσουμε λευκή επιταγή στο σημερινό κυβερνών κόμμα, που ενώ διατείνεται ότι σέβεται την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, ταυτόχρονα δεν διστάζει να την αλυσοδέσει, όποτε κινδυνεύει να βρεθεί στο εδώλιο του κατηγορουμένου για παραβίαση θεμελιωδών και απαράγραπτων ανθρώπινων δικαιωμάτων.
Στις επόμενες εκλογές οφείλουμε να αξιοποιήσουμε το σύστημα της απλής αναλογικής, όχι από κομματική εμμονή, αλλά προς υπεράσπιση του Κράτους Δικαίου που διασφαλίζεται κυρίως με τη συνευθύνη της κυβερνητικής συνεργασίας κομμάτων και όχι με τη νομή της εξουσίας από μια μονοκομματική κοινοβουλευτική πλειοψηφία.
Και μην ξεχνάμε, ότι το Κράτος Δικαίου δεν είναι το κράτος του όποιου νόμου, αλλά εκείνου που σέβεται την αξιοπρέπεια, έστω και στις στοιχειώδεις προδιαγραφές της.
Άρθρο στο facebook
