My Twitter Feed

4 Φεβρουαρίου, 2021

ΕΙΔΗΣΕΙΣ.ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ:

Έμποροι: Θέλουμε μαγαζιά ανοιχτά -

Πέμπτη, 4 Φεβρουαρίου, 2021

Επίσκεψη Στεφανή για το ΠΚΕΕΥΕ -

Πέμπτη, 4 Φεβρουαρίου, 2021

“Στη ΝΔ κάποιοι τρώνε δικούς της” -

Τετάρτη, 3 Φεβρουαρίου, 2021

Ο Βιεϊρίνια στον ΣΦ ΠΑΟΚ Κιλκίς -

Τετάρτη, 3 Φεβρουαρίου, 2021

Καλείται συνεταιριστική τράπεζα -

Τετάρτη, 3 Φεβρουαρίου, 2021

Ναι αλλά γινόμαστε …Χόλυγουντ! -

Τρίτη, 2 Φεβρουαρίου, 2021

Έχει Ευζώνους και η Ευρυτανία; -

Τρίτη, 2 Φεβρουαρίου, 2021

Παίρνουμε πάλι την ανηφόρα; -

Τρίτη, 2 Φεβρουαρίου, 2021

Κουβαλώντας τις έδρες

Pappas Tasos1Του Τάσου Παππά.


Το πώς συμπεριφέρεται μια μειοψηφική ομάδα στο εσωτερικό ενός κόμματος, η ηγεσία του οποίου κατηγορείται ότι επιχειρεί να αλλάξει την κεντρική γραμμή και να παραχαράξει την ιδεολογική ταυτότητά του, είναι μια μεγάλη συζήτηση. Αν πιστεύει ότι οι συσχετισμοί είναι δυνατόν να ανατραπούν, παραμένει στο κόμμα και δίνει τη μάχη στα όργανα για να πετύχει τον στόχο της, εφόσον φυσικά της δίνεται χώρος να υπάρξει. Αν θεωρεί ότι η μετάλλαξη είναι οριστική, καταγγέλλει, συγκρούεται, αποχωρεί ή διαγράφεται και απευθύνεται στους πολίτες συγκροτώντας κίνηση, νέο κόμμα ή οτιδήποτε άλλο. Κάπως έτσι έγιναν οι περισσότερες διασπάσεις. Αν εκτιμά ότι «έξω από το μαντρί» καραδοκεί ο λύκος, τότε λουφάζει, αποφεύγει τη μετωπική αναμέτρηση και οργανώνει «αντάρτικο» παρενοχλώντας τον εχθρό και ελπίζοντας ότι κάποια στιγμή η ζωή θα δικαιώσει τις απόψεις της. Κάπως έτσι συγκροτήθηκαν οι φράξιες.

Τα τελευταία χρόνια τα περισσότερα κόμματα θυμίζουν αίθουσες αναμονής σιδηροδρομικών σταθμών όπου οι «επιβάτες» περιμένουν την αμαξοστοιχία που θα τους οδηγήσει σε άλλες πολιτείες. Οι ξαφνικές στροφές των ηγεσιών, η υπαναχώρηση από τα υπεσχημένα, ο συγκεντρωτισμός και η απίσχνανση της εσωκομματικής δημοκρατίας έχουν προκαλέσει έντονες αναταράξεις. Το αποτέλεσμα είναι να πυκνώνουν οι τάξεις των ανεξάρτητων βουλευτών.

Θα μπορούσε κάποιος να χαρακτηρίσει το φαινόμενο υγιές. Δεν πρέπει ασφαλώς να νοσταλγούμε τις εποχές που ο αρχηγός δεν σήκωνε μύγα στο σπαθί του, που έκανε ό,τι ήθελε, που επέβαλλε τη γνώμη του παραβιάζοντας τις διαδικασίες και το καταστατικό, που κατέβαζε από το τρένο όσους τολμούσαν να εκφράσουν αντιρρήσεις, που απαιτούσε σιδηρά πειθαρχία και κατηγορούσε τους διαφωνούντες για αποστασία, αποκαλώντας τους εξωμότες, εξωνημένους και αργυρώνητους. Δεν πρέπει όμως να αποθεώνουμε κι αυτούς που αντιμετωπίζουν τα κόμματα ως σημαίες ευκαιρίας ή ως τυχαία συναπαντήματα με περιορισμένο χρόνο ζωής και χρησιμοποιούν τη βουλευτική έδρα σαν διαβατήριο για ταξιδάκια αναψυχής στην κομματική επικράτεια. Το έχουν κάνει πολλοί στο παρελθόν, ορισμένοι μάλιστα με το αζημίωτο, και έχουν κατακτήσει επαξίως μια περίοπτη θέση στην ομάδα των φαυλεπίφαυλων. Εδώ όμως αναφερόμαστε σε κείνους που αυτοτοποθετούνται στον προοδευτικό χώρο και επαγγέλλονται μια άλλου τύπου σχέση με την πολιτική και τους πολίτες. Σ’ αυτούς δηλαδή που δηλώνουν ότι πολιτική και ηθική δεν χωρίζονται με σινικά τείχη και διακηρύσσουν στεντορείως ότι η κορυφή πρέπει να δίνει το παράδειγμα.

Ο Ανδρέας Λοβέρδος και ο Χρ. Αηδόνης εξελέγησαν με το ΠΑΣΟΚ, υπηρέτησαν τις βασικές πολιτικές των μνημονίων και ξαφνικά ανακάλυψαν ότι το κόμμα τους δεν κινείται στη σωστή κατεύθυνση. Αποχώρησαν, αλλά δεν παρέδωσαν τις έδρες τους, έφτιαξαν κίνηση, φιλοδοξώντας να συμβάλουν στην υπόθεση ανασυγκρότησης της Κεντροαριστεράς, ήταν σε προχωρημένες συζητήσεις με τη ΔΗΜΑΡ και τώρα σκέφτονται να συνεργαστούν με το ΠΑΣΟΚ από το οποίο είχαν φύγει. Ο Γ. Μιχελογιαννάκης ακολούθησε τη διαδρομή ΔΗΜΑΡ – ανεξάρτητος – ΣΥΡΙΖΑ κουβαλώντας και την έδρα του. Ο Μίμης Ανδρουλάκης κατέβηκε με το ΠΑΣΟΚ, κέρδισε την έδρα, την οποία απ’ ό,τι λέγεται ήθελε να παραδώσει όταν διαφώνησε, αλλά πιέστηκε από την ηγεσία του κόμματος να μην το κάνει και τελικώς πείστηκε να ενταχθεί στην κατηγορία των ανεξάρτητων γιατί αλλιώς θα τον διαδεχόταν ο Γ. Ραγκούσης, ο οποίος είναι σε ανοιχτή σύγκρουση με τον Ευάγγ. Βενιζέλο. Οι Οδ. Βουδούρης και Π. Μουτσινάς αναδείχθηκαν βουλευτές με τη ΔΗΜΑΡ, την οποία εγκατέλειψαν παίρνοντας μαζί τους και τις βουλευτικές έδρες. Ο Πέτρος Τατσόπουλος ήταν βουλευτής συνεργαζόμενος με τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά όταν αποχώρησε από την Κοινοβουλευτική Ομάδα «ξέχασε» να αφήσει την έδρα του στο κόμμα που υπηρετούσε επί περίπου δύο χρόνια και τώρα, αν έχουν βάση οι πληροφορίες, φλερτάρει με την κίνηση των «58». Η Θεοδ. Τζάκρη διεγράφη από το ΠΑΣΟΚ, βρίσκεται κοντά στον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος, αν ευδοκιμήσουν οι συζητήσεις, θα αποκτήσει μία έδρα που δεν κέρδισε στις κάλπες.

Θα ισχυριστεί κάποιος: Γιατί να παραδώσουν τις έδρες τους οι διαφωνούντες από τη στιγμή που θεωρούν ότι δεν είναι αυτοί που μετακινήθηκαν, αλλά το κόμμα τους; Πρόκειται για τον ισχυρισμό τους κόντρα στον ισχυρισμό των ηγεσιών, οι οποίες βεβαίως δεν παραδέχονται ότι πούλησαν τις αρχές και τις αξίες και διατείνονται ότι υποχρεώθηκαν να συμβιβαστούν για να μην έρθουν τα χειρότερα. Τελικός κριτής είναι ο λαός. Μέχρι τότε, και για να μην είναι ευάλωτοι στις κατηγορίες περί οπορτουνισμού, οφείλουν να παραδώσουν τις έδρες τους. Θα έχουν αποκτήσει ένα τεράστιο ηθικό πλεονέκτημα. Παραδείγματα υπάρχουν. Τα πιο πρόσφατα είναι του Γ. Φλωρίδη και του Εκτ. Νασιώκα.

Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ

Σχολιάστε