My Twitter Feed

2 Ιανουαρίου, 2021

ΕΙΔΗΣΕΙΣ.ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ:

Συνεχίζονται τα αντιπλημμυρικά -

Πέμπτη, 31 Δεκεμβρίου, 2020

Σταθερά στη μαύρη πρώτη θέση! -

Τετάρτη, 30 Δεκεμβρίου, 2020

“Γαλάζια νυστέρια” για το ΓΝΚ! -

Τετάρτη, 30 Δεκεμβρίου, 2020

ΣΥΡΙΖΑ: Διερεύνηση καταγγελιών -

Τετάρτη, 30 Δεκεμβρίου, 2020

To tvxs.gr για το Νοσοκομείο Κιλκίς -

Τετάρτη, 30 Δεκεμβρίου, 2020

Εξανέστη από το… βήμα του twitter -

Τετάρτη, 30 Δεκεμβρίου, 2020

Την Πέμπτη η Λαϊκή του Κιλκίς -

Τετάρτη, 30 Δεκεμβρίου, 2020

Έργα 1,2 εκατ. για συντήρηση δρόμου -

Τετάρτη, 30 Δεκεμβρίου, 2020

ΚΙΛΚΙΣ-100γραφία: Ιστορική περιγραφή…

…της πόλεως Κιλκίς.

Το Κιλκίς καμένο μετά τη Μάχη - Αρχείο Στεφανου Δραγούμη

Γρηγόριος Σμιάρης, χειρόγραφες σημειώσεις

Απ` τη ιστοσελίδα odeusiskilkis.gr

Η πόλις του Κιλκίς προ της απελευθερώσεως της, κατά τον Βαλκανικόν πόλεμον 1912-1913, ήτο μία κωμόπολις γεωργική της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Οι Τούρκοι κάτοικοι του Κιλκίς την ονόμαζαν Κιλ- κις οι δε Βούλγαροι Κουκούς (Κουκουσάγκο).
Ήταν καϊμακαλίκι (επαρχία) και διοικητικώς υπαγότανε στη Γενική Διοίκηση (Βιλαέτιον) Θεσσαλονίκης.

Η κωμόπολις Κιλκίς ήτο κτισμένη εις τας παρυφάς του λόφου του Αγίου Γεωργίου με όψιν προς Ν.Α. Η παλαιά πόλις ήτο πυκνοκατωκημένη εις κτήρια, λιθόκτιστα και πλινθόκτιστα παλαιού τουρκικού τύπου, τα περισσότερα με χωρίσματα ξύλινα «μπαγδατί» και ολίγα με στερεά υλικά, ασβέστη και λίθους και οπτοπλίνθους.

Από τους 6.000 κατοίκους, οι μισοί περίπου ήσαν Βούλγαροι. Αυτοί κατοικούσαν το Βόρειο τμήμα της πόλεως, άνωθεν της σημερινής οδού 21ηςΙουνίου. Οι άλλοι μισοί, Τούρκοι, κατοικούσαν το Νότιο τμήμα της πόλεως. Ήταν και μία δύο ελληνικές οικογένειες που εργαζότανε στον ατμοκίνητο μύλο του Χατζή – Ντίνου που σώθηκε κατά την πυρκαγιά. Ο ατμοκίνητος
αυτός μύλος βρισκότανε εις το βόρειο τέρμα της οδού 21ηςΙουνίου.

Από τους 3.000 Βουλγάρους κατοίκους πριν από το 1913, οι μισοί ησχολούντο εις την γεωργίαν (σιτοπαραγωγή, καπνοκαλλιέργεια) και λίγοι στην αμπελουργίαν. Οι άλλοι, μικροαστοί, εις επαγγέλματα σιδηρουργών, ξυλουργών, σαγματοποιών, χρυσοχόων. Υπήρχαν 4-5 μεγάλοι ατμοκίνητοι αλευρόμυλοι, εξ ων εις μόνον διεσώθη. Αυτοί παρήγαγον εκλεκτής ποιότητος άλευρα και σιμιγδάλι δι’ εμπορικήν χρήσιν προς την αγοράν της Θεσσαλονίκης. Η όλη περιοχή του Κιλκίς παρήγε εκλεκτής ποιότητος σκληρόν σίτον, τον μόνον κατάλληλον δια την παραγωγήν σιμιγδαλίου. Οι Τούρκοι κάτοικοι, εξαιρέσει των μπέηδων (γαιοκτημόνων) ησχολούντο με την γεωργίαν. Ελάχιστοι ήσαν επαγγελματίες, όπως πεταλωταί, κουρείς και καφεπώλαι.

Η πόλις του Κιλκίς, εκτός του ιερού ναού του Αγίου Γεωργίου, είχεν εντός της πόλεως (εκεί όπου νυν ευρίσκονται αι οικίαι, Βασιλάκου και Χρυσάφη) και την εκκλησίαν της Αγίας Κυριακής. Αυτή κατεστράφη από την πυρκαϊάν της μάχης του Κιλκίς το 1913. Τρίτη εκκλησία είναι η διασωθείσα του Αγίου Δημητρίου. Τετάρτη εκκλησία του Νεκροταφείου τότε Μεταμορφώσεως, νυν δε ανακαινισθείσα εκκλησία των Πεντεκαίδεκα Μαρτύρων των εν Τιβεριουπόλει (Στρωμνίτσης) μαρτυρησάντων.

Κατά την διάρκειαν της βιαίας μεταστροφής της ελληνοορθοδόξου συνειδήσεως των κατοίκων υπό της βουλγαρικής προπαγάνδας, όσοι δεν εδέχθησαν ταύτην και μη ευρόντες υποστήριξιν υπό της Μητροπόλεως Πολυανής, έπεσαν εις τας αγκάλας των Καθολικών από τους ιεραποστόλους αυτών, οι οποίοι εξεμεταλλεύθησαν την αδυναμίαν αυτήν των Χριστιανών. Ούτω ιδρύθη εν Κιλκίς το ίδρυμα με τίτλο «Σχολή Καθολικών Καλογραιών» η οποία με το πρόσχημα παροχής περιθάλψεως και βοηθείας,
προσηλύτισε ικανόν αριθμόν οικογενειών. Εδημιούργησε ορφανοτροφείον εις το οποίον εδίδετο μόρφωσις Καθολική εις την Βουλγαρικήν και Γαλλικήν γλώσσαν.

Το ίδρυμα των καθολικών, που έκειτο εις το κεντρικόν σημείον της πόλεως Κιλκίς, περιελάμβανε ένα κτήριον κεντρικόν της μονής
μετά μικράς εκκλησίας και διαφόρων αιθουσών και έτερα δύο κτήρια, εξ ων το έν δια οικοτροφείον (ορφανοτροφείον) και το έτερον δια σχολείον των τροφίμων τούτου. Επίσης, μέχρι του 1924, εφαρμογής της συνθήκης ανταλλαγής των μεταναστευσάντων εις Βουλγαρίαν κατοίκων, είχον υπό την κατοχήν των και τον επί του ομωνύμου λόφου ιερόν ναόν του Αγίου Γεωργίου, ο οποίος εις
παλαιοτέραν εποχήν είχε μοναστηριακά κτίσματα, τα οποία μετά τον πόλεμον του 1912 ηρημώθησαν και κατεδαφίσθησαν. Ούτω έμεινεν μόνον ο ναός. Κατά πληροφορίας γερόντων γηγενών ο ναός εκτίσθη προ ενός και ημίσεως αιώνος δια προσωπικής εργασίας των ευλαβών χριστιανών κατοίκων όλης της περιοχής Κιλκίς.

Σχολεία η κωμόπολις, προ του 1912, είχε δύο. Το έν εις τον αύλειον χώρον του Αγίου Δημητρίου, το οποίον διασωθέν και επισκευασθέν υφίσταται μέχρι σήμερον και χρησιμεύει ως Γυμνάσιον της κωμοπόλεως Κιλκίς. Το έτερον σχολείον, το φέρον το όνομα «σχολείον Δάνεφ» κείται παρά το κέντρον. Τούτο είχε πυρποληθεί κατά την κατάληψιν του Κιλκίς, το 1913. Επισκευασθέν
χρησιμοποιείται σήμερον ως Β΄Δημοτικόν Σχολείον

Σχολιάστε