Κιλκίς: Ζώνη Υπεράνω Τιμής
Της Κυριακής Τομπουλίδου*
Αν έπρεπε να χρησιμοποιήσω αποκλειστικά και μόνο τρία γράμματα για να χαρακτηρίσω τον τόπο μου, δημιουργώντας με αυτά ένα αρκτικόλεξο και μου δίνονταν τα γράμματα Ζ, Υ και Τ, ο πρώτος συνδυασμός που γρήγορα και αβίαστα θα έτρεχε στη σκέψη μου θα ήταν: Ζώνη Υπεράνω Τιμής. Οι λόγοι είναι πολλοί.
Μπορεί ο τόπος μας να έχει τα χρόνια προβλήματα και τις σοβαρές ελλείψεις του, πλην όμως δεν μπορεί κανείς να πει ότι δεν νιώθει ασφαλής, από άποψη εγκληματικότητας. Όπως δεν μπορεί να πει ότι ζει μέσα σε ένα περιβάλλον μολυσμένο από βαρέα μέταλλα, χωρίς καθαρό οξυγόνο, συγκρινόμενο ιδίως με αυτό των μεγαλουπόλεων. Και το κλίμα του, αποδεδειγμένα ένα από τα καλύτερα της χώρας.
Πέρα από τους υδροβιότοπους του, τα δασικά οικοσυστήματα του, τον μοναδικό βοτανικό του κήπο, τους δρόμους του κρασιού, τους αρχαιολογικούς του χώρους, την ιστορία του και την πολιτιστική του κληρονομιά, ο τόπος μας πλεονεκτεί και σε ένα ακόμη βασικό σημείο: μεταξύ των κατοίκων του, τόσο στην πρωτεύουσα του, το Κιλκίς, την ακριτική αυτή «ακρόπολη» των συνόρων, όσο και στα χωριά του, διασώζεται ακόμη κάτι σπάνιο για τον πολύπλοκο, εξελιγμένο, μοναχικό και «ανεπτυγμένο» κατά τ΄ άλλα κόσμο μας.
Ποιο είναι αυτό; Η ανθρώπινη επαφή. Σ΄ αυτή τη γωνιά της πατρίδας μας, όλοι γνωρίζουμε ποιος μένει δίπλα μας και όλοι σχεδόν γνωριζόμαστε μεταξύ μας. Και όταν χρειασθεί, κάποιος θα είναι «εκεί».
Και μόνο γι΄ αυτά τα λιγοστά αναφερόμενα προνόμια, μεταξύ πολλών άλλων, όχι λιγότερο σημαντικών, προσωπικά αρνούμαι να δεχθώ ότι ο τόπος μου ή ακόμη και περιοχές αυτού, μπορούν να φέρουν το χαρακτηρισμό Ζώνη Υποβαθμισμένου Τοπίου (Ζ.Υ.Τ.) και μάλιστα με απόφαση της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, όπως πρόσφατα και «κατόπιν εορτής» μάθαμε οι εδώ κάτοικοι επ΄ ευκαιρία της λειτουργίας, προσεχώς, μονάδας επεξεργασίας επικίνδυνων και μη αποβλήτων (πρώτη του είδους μάλιστα στο πανελλήνιο) στα όρια της ΒΙ.ΠΕ, Σταυροχωρίου νομού Κιλκίς.
Θα μου πείτε, προαπαιτούμενο για τη λειτουργία μιας τέτοιας μονάδας και πιθανώς και άλλων τέτοιων «πρωτοπόρων» μονάδων στη συνέχεια, είναι η προηγούμενη υποβάθμιση του τόπου που θα την φιλοξενήσει (δια των αποφάσεων των αρμοδίων θεσμικών οργάνων βεβαίως, βεβαίως).
Δυστυχώς συμφωνούμε. Όσο για το αν, το πως και το πόσο η μονάδα αυτή θα επιβαρύνει το ευρύτερο περιβάλλον της περιοχής, συμπεριλαμβανομένων και όλων των έμβιων όντων της, με τόνους τοξικότητας, αρμόδιοι είναι άλλοι να μιλήσουν και πρέπει να μιλήσουν και μάλιστα εγκαίρως.
Αυτό που δεν μπορεί πάντως να γίνει αποδεκτό, με καμία λογική επεξεργασία, είναι για τα συμφέροντα μιας «χούφτας» κυριολεκτικά ανθρώπων να χαρακτηρίζεται ο τόπος μας Ζώνη Υποβαθμισμένου Τοπίου. Τουτέστιν, Ζώνη ΥπερΤαφής αποβλήτων, επικίνδυνων ή μη, τοξικών ή όχι, διαφόρων «πρωτοπόρων» μονάδων, εγχώριων ή μη.
Και όλο αυτό, σε συνέχεια της προ ετών έντονης κινητικότητας για τη χωροθέτηση Ελεύθερης Οικονομικής Ζώνης στη Βιομηχανική περιοχή του Κιλκίς (ως “εργαλείο” οικονομικής ανάπτυξης πάντα) με εργασιακές συνθήκες τύπου Ταϊβάν.
Με τούτα και με κείνα, είναι μην κινήσουμε σαν τόπος το ενδιαφέρον κάποιου από τους κορυφαίους σκιτσογράφους μας, κανενός άλλου Αρκά, γιατί τότε δεν αποκλείεται να δούμε στις γελοιογραφίες του το νομό μας με τη λεζάντα πάνω του -παραφράζοντας το Ζ.Υ.Τ- το εντελώς απαξιωτικό «Ζώνη Υπόγειας Ταρίφας».
*Δικηγόρος Κιλκίς
