Κιλκίς: Γυαλιά-καρφιά από οπαδούς
Πάνω που γράψαμε ότι τα τελευταία βράδια το Κιλκίς θυμίζει «νεκροταφείο», ήρθαν τα «γεγονότα» να μας διαψεύσουν τραγικά. Την περασμένη Παρασκευή στο κέντρο της πόλης είχαμε νύχτα Εξαρχείων, στην πιο κακή της εκδοχή.
Κατά τις 2 μετά τα μεσάνυχτα ένα ήσυχο στενό με όμορφα μαγαζιά, μεταβλήθηκε σε πεδίο μάχης μεταξύ ΑΡΗ και ΠΑΟΚ! Ομάδες νεαρών οπαδών των δύο ομάδων άρχισαν να συμπλέκονται με τρόπο άγριο και πρωτοφανή, για τα δεδομένα του Κιλκίς. Και παράλληλα, με έναν τρόπο… ελαφρώς περίεργο. Δεν συνεπλάκησαν δηλαδή σ’ ένα σταθερό σημείο, σ’ ένα… μαρμαρένιο αλώνι, αλλά θεώρησαν καλό να πάρουν σβάρνα τα μπαράκια του μικρού δρόμου και να εκσφενδονίζουν εναντίον αλλήλων τα τραπεζοκαθίσματά τους, προκαλώντας ζημιές. Προφανώς έτσι ο θόρυβος είναι μεγαλύτερος και η «μαγκιά» ισχυρότερη. Οι ανύποπτοι πελάτες να τρέχουν έντρομοι στο εσωτερικό των μαγαζιών και οι «γενναίοι μαχητές» να αποχωρούν υπερήφανοι. Και να διηγούνται αργότερα τα κατορθώματα τους στις έκθαμβες από θαυμασμό παρέες τους.
Η παρουσία της αστυνομίας περίπου διακριτική. Είτε από αργοπορημένη ειδοποίηση, είτε από απειρία σε τέτοια περιστατικά. Φυσιολογικό ίσως.
Το συμβάν της Παρασκευής θα μπορούσε να είναι ένα σύνηθες περιστατικό, όπως μια κλοπή, ένα τροχαίο, μια σύλληψη για ναρκωτικά. Δεν πρέπει όμως να περάσει απαρατήρητο. Είναι σίγουρο ότι θα ξανασυμβεί, πιθανόν με άλλες ποδοσφαιρικές διμοιρίες, άλλων χρωμάτων.
Το γεγονός ότι για το ξεκαθάρισμα των λογαριασμών εκλήθησαν (και ήλθαν) από Θεσσαλονίκη ειδικά “κομάντα”, είναι εξαιρετικά ανησυχητικό. Ατομα που μέσα στη νύχτα μετακινούνται με τέτοιους σκοπούς και συμπλέκονται καταστρέφοντας και θέτοντας σε κίνδυνο την ακεραιότητά τους, εξωθούμενα από τέτοια… ιδεολογικά κίνητρα, χρήζουν ιδιαίτερης προσοχής. Και όταν μάλιστα το γεγονός εκτυλίσσεται σε έναν μικρό χώρο όπως το Κιλκίς, τότε το πράγμα αποκτά ιδιαίτερη σημασία. Να σημειωθεί εδώ ότι «μετάκληση» οπαδικών κομάντο από Θεσσαλονίκη έχει σημειωθεί και άλλες φορές στο Κιλκίς. Με μικρότερης έκτασης συνέπειες.
Η οπαδική βία, είναι αποδεδειγμένο ότι ευδοκιμεί σε περιβάλλοντα “εκτάκτων συνθηκών”. Στις χώρες με δικτατορία, ήταν ανέκαθεν το πλέον εύχρηστο όπλο για τον αποπροσανατολισμό των μαζών. (Οι παλαιότεροι θυμόμαστε επί χούντας την απίστευτη σκηνή όπου ο πράσινος Β. Κωνσταντίνου κυνηγάει τον κόκκινο Τ. Συνετόπουλο, αφού το ντέρμπι Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού είχε διακοπεί λόγω επεισοδίων).
Η βιούμενη τα τελευταία χρόνια οικονομική κατάσταση είναι ίσως βιαιότερη και από δικτατορία. Με τους δημοκρατικούς «θεσμούς» βέβαια να λειτουργούν ως άλλοθι για την σημειούμενη καταλήστευση και της τελευταίας οικονομικής ικμάδας χώρας και πολιτών. Αρα το πλαίσιο είναι ιδανικό για την «εκτροφή» τέτοιων φαινομένων, και μαθηματικά χειρότερων απ’ αυτό της Παρασκευής.
Οι φόβοι ίσως φαντάζουν υπερβολικοί, αλλά όλα τα τραγικά κάπως έτσι αρχίζουν. Είναι γνωστό ότι ο χουλιγκανισμός δεν γεννήθηκε στα γήπεδα. Γεννήθηκε στα μεγάλα λιμάνια της Αγγλίας όταν οι εφοπλιστές άρχισαν να προτιμούν μαζικά τους φθηνούς ναυτικούς από το Μπαγκλαντές, τη Σομαλία, το Τζιμπουτί, αφήνοντας στην άγρια ανεργία τους ντόπιους ναυτικούς.
Αυτή η απόγνωση και η δυστυχία οδήγησε τους Αγλλους ναυτικούς σε βιαιοπραγίες και μοιραία στην άγρια επέμβαση της Αστυνομίας. Οι συγκρούσεις ήταν αιματηρές και όπως πάντα στον Καπιταλισμό, νικά “ο Νόμος και η Τάξη”. Με τους ματωμένους ναυτεργάτες όμως να μετακινούνται στο άκρο Δεξιό και εκτός Συνταγματικού Τόξου. Και αργότερα να μεταφέρουν τη βία και την καταστροφή εκεί όπου υπήρχε πλήθος. Στα γήπεδα δηλαδή. Με αποκορυφώματα το Χέιζελ των Βρυξελλών, τους 39 νεκρούς και την απαγόρευση συμμετοχής των Αγγλικών ομάδων στις Ευρωπαϊκές Διοργανώσεις με εντολή της Θάτσερ.
Τόσο η σύγκριση όσο και η ιστορική αναγωγή, πιθανόν να είναι υπερβολικές. Το Κιλκίς δεν είναι μεγάλο αγγλικό λιμάνι, ούτε διαθέτει εφοπλιστές. Ποιος ορκίζεται όμως ότι αυτές οι ομάδες απολαμβάνουν ένα σίγουρο εκπαιδευτικό παρόν και προσβλέπουν σ’ ένα καλύτερο επαγγελματικό μέλλον; Κανείς!
Υ.Γ. Στην φωτεινή δεκαετία του ’30 στη Μυτιλήνη του πολιτισμού, υπήρχαν δύο πανίσχυροι πολιτισμικοί σύλλογοι. Από τον έντονο ανταγωνισμό τους δεν έλειπαν οι συχνές συμπλοκές. Άλλο όμως να δέρνεσαι λόγο κόντρας για έναν πίνακα του Χατζηκυριάκου-Γκίκα, ένα ποίημα το Σεφέρη, μια ζωγραφιά του Θεόφιλου, μια σύνθεση του Σκαλκώτα, και άλλο για τον ΑΡΗ και τον ΠΑΟΚ!
Ελεος…
Παναγιώτης Φλωρίδης – ΠΡΩΤΗ ΣΕΛΙΔΑ
