Κατά πώς συμφέρει τη Γερμανία
Του Τάσου Παππά.
«Ο κανονισμός του Δουβλίνου για τους πρόσφυγες αναθεωρείται, αλλά έως ότου αυτό συμβεί οι ελληνικές αρχές οφείλουν να εφαρμόζουν τον υφιστάμενο», δήλωσε η εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, αρμόδια για θέματα μετανάστευσης Νατάσα Μπερτό.
Μάλιστα. Ωστε αναθεωρείται ο κανονισμός; Βεβαίως, και αυτή θα είναι η τέταρτη φορά, παρακαλώ. Και κείνοι που πιστεύουν πως οι συμφωνίες, οι κανονισμοί και οι συνθήκες είναι απαραβίαστα και ιερά κείμενα, κάτι δηλαδή σαν τις δώδεκα εντολές που έδωσε ο Θεός στον Μωυσή;
Είναι ηλίθιοι; Και όσα μας έλεγαν και συνεχίζουν να μας λένε σε όλους τους τόνους και με αρκετές δόσεις απειλής οι θεσμοί, οι οικονομικές και πολιτικές ελίτ, ότι αφού βάλατε την υπογραφή σας σ’ ένα χαρτί πρέπει να την τιμήσετε ο κόσμος να χαλάσει, τι είναι; Λόγια του αέρα; Παραμύθια μιας χρήσεως;
Και βεβαίως το κρίσιμο ερώτημα: Αν οι κανονισμοί τύπου Δουβλίνου αναθεωρούνται επειδή αυτό επιτάσσουν οι νέες συνθήκες που δεν είχαν υπολογιστεί όταν συντασσόταν το πλαίσιο, γιατί να μην ισχύει το ίδιο και για άλλα ιερά κείμενα, όπως είναι το Σύμφωνο Σταθερότητας; Φτάσαμε στον πυρήνα του μοντέλου που αποκαλείται Ευρωπαϊκή Ενωση και στην πιο στενή εκδοχή της, την ευρωζώνη.
Οι συμφωνίες λοιπόν είναι απαραβίαστες για όσο καιρό κρίνουν οι κυρίαρχες δυνάμεις της Ευρώπης. Αν κάτι δεν τους πάει ή έχει αρχίσει να δημιουργεί μη διαχειρίσιμα προβλήματα, όπως είναι το προσφυγικό-μεταναστευτικό, τις ανατρέπουν επιστρατεύοντας το γνωστό ναρκωτικό επιχείρημα περί ευελιξίας.
Αν όμως οι συμφωνίες ευνοούν τα συμφέροντά τους, ασχέτως του αν προκαλούν ανεπανόρθωτες βλάβες στους μικρούς εταίρους, δεν σηκώνουν κουβέντα. Και το Σύμφωνο Σταθερότητας έχει αποδειχτεί ότι ωφελεί τη Γερμανία.
Το επιβεβαιώνουν οι αριθμοί, το παραδέχονται οι Γερμανοί αξιωματούχοι και προκύπτει ξεκάθαρα από τις εκθέσεις της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Στην περίπτωση αυτή η ευελιξία δεν χρειάζεται γιατί το Σύμφωνο Σταθερότητας έχει αποδειχτεί λειτουργικό και αποτελεσματικό.
Και οι τόσες αστοχίες του πώς εξηγούνται; Α, γι’ αυτές δεν ευθύνονται ούτε οι φωστήρες της οικονομικής σκέψης που το σχεδίασαν ούτε οι Γερμανοί που το υπαγόρευσαν, αλλά οι κυβερνήσεις γιατί δεν εφάρμοσαν κατά γράμμα τις εντολές.
Το ίδιο συμβαίνει και με τις επιμέρους συμφωνίες που κινούνται αυστηρά στη γραμμή του Συμφώνου Σταθερότητας, όπως είναι αυτή που υπέγραψε η Ελλάδα τον Ιούλιο του 2015. Είναι παντελώς αδιάφορο για τους θεσμούς ότι τα πρωτογενή πλεονάσματα που προβλέπονται είναι εξωφρενικά. «Κόψτε τον λαιμό σας», διαμηνύουν οι αλληλέγγυοι εταίροι.
«Τότε γιατί δεν τιμωρήσατε τις κυβερνήσεις που έχουν καταστρατηγήσει το Σύμφωνο (Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία) και τα κράτη-μέλη που έχουν γράψει στα παλαιότερα των υποδημάτων τους τις συμφωνίες για το προσφυγικό;» τολμά να ψελλίσει ένας αφελής.
Αλαλα τα χείλη των ασεβών.
Ανάγωγα
Μιλώντας στους εργαζομένους του Alpha ο Δ. Κοντομηνάς είπε ότι «η διαφημιστική πίτα βρίσκεται τώρα στα 150 εκατ. ευρώ τον χρόνο, μείον 40 εκατ. ευρώ που είναι οι φόροι, μένουν 110 εκατ. για να μοιραστούν οι τέσσερις.
Με 400 εργαζομένους στο κάθε κανάλι και 1.000 ευρώ μέσο όρο μισθό, τα κανάλια θα μπαίνουν μέσα κανονικά».
Ο κ. Κοντομηνάς τα λέει αυτά που γνωρίζει την πιάτσα, όχι κάποιος άσχετος. Ερώτημα λοιπόν:
Αν δίνονταν πέντε, έξι, επτά, οκτώ ή απεριόριστος αριθμός αδειών (η υπόσχεση της Νέας Δημοκρατίας) με την ίδια διαφημιστική πίτα, τι θα προσδοκούσαν οι ιδιοκτήτες;
Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ
