Και παλαβοί και αριστεριστές..
Του Τάσου Παππά.
Έχουν μπερδευτεί οι θεσμοί και οι εδώ υποστηρικτές τους. Προσπαθώντας να ανιχνεύσουν τις προθέσεις του Τσίπρα και των συνεργατών του αναρωτιούνται:
Μήπως είναι παλαβοί;
Μήπως είναι αριστεριστές;
Μήπως, που είναι και το χειρότερο, πρόκειται για ένα σχήμα παλαβού αριστερισμού;
Όσοι πιστεύουν ότι είναι απλώς παλαβοί επικαλούνται την αποκοτιά του πρωθυπουργού να τα βάζει με υπέρτερες δυνάμεις και να απαιτεί η όποια συμφωνία να μην είναι επονείδιστη για τη χώρα.
Εκείνοι που υποστηρίζουν ότι έχουμε να κάνουμε με αριστεριστές παραπέμπουν στις απόψεις αξιωματούχων που διαφωνούν με την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, που επιμένουν να μην μειωθούν οι συντάξεις και να μην αυξηθεί ο Φ.Π.Α σε προϊόντα και υπηρεσίες μαζικής κατανάλωσης.
Τέλος υπάρχουν και αυτοί που αθροίζουν τα παραπάνω και καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι η κυβέρνηση είναι και τα δύο.
Το ίδιο προφανώς είχαν στο μυαλό τους και κάποιοι απο τους διαδηλωτές της Πέμπτης, διαφορετικά δεν θα κρατούσαν πλακάτ με συνθήματα «δεν θα γίνουμε η τελευταία σοβιετία στην Ευρώπη»!! και «όχι στο σταλινισμό»!!!.
Με ανθρώπους που είναι φανατικοί, κολλημένοι σε δογματισμούς, δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια να συζητήσεις και να συμφωνήσεις ακόμη και για τα αυτονόητα.
Αν οι δανειστές και οι φίλοι τους στην Ελλάδα ήταν στοιχειωδώς ισορροπημένοι πολιτικά και ιδεολογικά, θα παραδέχονταν ότι οι επιδιώξεις της ελληνικής κυβέρνησης δεν είναι κομμουνιστικού προσανατολισμού. Είναι αμυντικού χαρακτήρα σοσιαλδημοκρατικοί στόχοι.
Δυστυχώς, στη σημερινή Ευρώπη του νεοφιλελευθερισμού, ακόμη και η ντροπαλή σοσιαλδημοκρατική πλατφόρμα είναι …εκτός νόμου, πρώτα και κύρια από τα ίδια τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, αυτά τα πολιτικά πτώματα, σύμφωνα με τον Ετιέν Μπαλιμπάρ.
Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ
