Ιδιο φορτιο, ιδιες πλατες
του Παναγιώτη Φλωρίδη (ΠΡΩΤΗ ΣΕΛΙΔΑ)
————————————————————————————————————————————————————————————————————————–Ο αείμνηστος Γεώργιος Παπανδρέου πολλές δεκαετίες πριν, σχολιάζοντας τα βάσανα του αγροτικού κόσμου, διατύπωσε το εξής αμίμητο:
-Ο Θεός έπλασε τον κόσμο και τον φόρτωσε στις πλάτες του αγρότη.
Εν έτει 2012 φαίνεται ότι ο κόσμος παραμένει φορτωμένος στις ίδιες πλάτες. Με όλες τις σωρευμένες αμαρτίες δεκαετιών. Τις περισσότερες φορές από άλλους και πολύ λιγότερες από τον ίδιο τον αγρότη. Αυτό αποδείχθηκε με τον πλέον βίαιο τρόπο από το πρωτοφανές γεγονός της περασμένης εβδομάδας: Πρόεδρος και Αντριπόεδρος της Ενωσης του Κιλκίς οδηγήθηκαν στο κρατητήριο για χρέη. Όχι βέβαια δικά τους, αλλά της Ένωσης.
Η ενέργεια της Δικαιοσύνης ασφαλώς και δεν τίθεται υπό κρίση και κριτική. Αυτό που τίθεται και πρέπει να τεθεί σε αδυσώπητη κριτική είναι το αίτιο που έφερε αυτό το αποτέλεσμα. Η Δικαιοσύνη εφάρμοσε τη Νομοθεσία που θεσμοθέτησαν αυτοί ακριβώς, που με την πολιτική δεκαετιών, οδήγησαν τη διοίκηση της ΕΑΣ Κιλκίς στο κρατητήριο.
Είναι αυτοί οι ίδιοι που μετέτρεψαν έναν πυλώνα της Δημοκρατίας (ο συνδικαλισμός κατά Α. Παπανδρέου) και της Οικονομίας, όπως είναι το Συνεταιριστικό Κίνημα, σε άντρο ανομίας, παραβατικότητας, ρουσφετιού, και εν τέλει παρασιτισμού. Είναι αυτοί που μετέτρεψαν τον πολύτιμο παρεμβατικό ρόλο των Συνεταιρισμών, σε μηχανισμό ψηφοθηρίας μέσα από προσλήψεις χωρίς κριτήρια και την επακόλουθη εγκαθίδρυση κλίματος δημοσιουπαλληλικού. Είναι αυτοί οι ίδιοι που επέτρεψαν τις Διοικήσεις των Ενώσεων να συσσωρεύουν χρέη επί χρεών και να καθυστερούν ισολογισμούς ετών οι οποίοι ακόμη και σήμερα μετατίθενται από έτος σε έτος. Δεν είναι τυχαίο ότι, για δεκαετίες, κάθε φορά που στις Ενώσεις άλλαζαν Διοίκηση, άλλαζε ραγδαία και η πολιτική-κομματική σύνθεση των Συλλόγων των εργαζομένων!
Είναι σίγουρο ότι, για το κατάντημα των Ενώσεων πανελληνίως, δεν ευθύνονται οι σημερινές Διοικήσεις. Είναι γνωστό, ότι στην ΕΑΣ Κιλκίς για παράδειγμα, τα τελευταία χρόνια έχει ξεκινήσει ένας τιτάνιος αγώνας για διευθέτηση των τεράστιων χρεών. Είναι γνωστές επίσης οι ξαφνικά ιδιαίτερα πιεστικές απαιτήσεις του Δημοσίου με γεωμετρικά αυξανόμενη ένταση. Η πρόσφατη οδυνηρή εξέλιξη έφερε το νέο σκηνικό στην επιφάνεια με τρόπο εξόχως τραγικό.
Είναι όμως εξ ίσου σαφές, ότι αν η μεταστροφή αυτή προς την ομαλότητα και το αυτονόητο, έχει ως πρώτα θύματα τους συνεταιριστές, τότε τα αποτελέσματα δεν θα είναι τα επιθυμητά. Αν ο Παυλίδης, ο Υφαντίδης, ο Κοτανίδης, ο Καρυπίδης, ο Λασκάκης και οι άλλοι συνεταιριστές θα βλέπουν διαρκώς τη Δαμόκλειο σπάθη των χρεών και της Δικαιοσύνης πάνω απ’ το κεφάλι τους, απλά δεν θα ασχοληθούν με τα διοικητικά της Ενωσης. Οι χρηματικές απολαβές ούτως ή άλλως είναι ανύπαρκτες. Οπότε η “δόξα” από μόνη της, δεν αρκεί ως αντίβαρο της φυλακής!
Είναι σαφές, ότι η εποχή της αμεριμνησίας έχει παρέλθει για όλους. Είναι σίγουρο ότι το «δόγμα» δεκαετιών που έλεγε ότι «κάνεις πρόεδρος, κανείς δήμαρχος, κανείς νομάρχης, κανείς πολιτικός γενικά δεν πάει φυλακή», αμφισβητείται σήμερα ριζικά. Η ανατροπή αυτού του άθλιου καθεστώτος βρίσκεται πλέον στην πρώτη γραμμή των λαϊκών απαιτήσεων. Ιδιαίτερα σήμερα που το «αίμα» των πολιτικών είναι περιζήτητο.
Είναι σίγουρο ότι το καθεστώς της ασυλίας των διοικούντων πρέπει να λάβει τέλος. Με τρόπο όμως ομαλό και ανθρώπινο. Σήμερα που το Συνεταιριστικό Κίνημα καλείται να ανακτήσει τον πραγματικό του ρόλο στην “διευθέτηση” της άνομης και ασύδοτης Αγοράς, οι απειλές και η βία της Πολιτείας πρέπει να περιορισθούν.
Εκτός κι αν το κατεστημένο δεκαετιών βόλευε πολλούς υψηλά ιστάμενους για τις ίδιες δεκαετίες. Το οποίο κατεστημένο τρόμαξε πολύ από το «Κίνημα της πατάτας». Στο οποίο Κίνημα οι Ενώσεις ήδη παίζουν πρωτεύοντα ρόλο.
Όπως η δική μας Ένωση.
