Θέλει; Μπορεί; Τον συμφέρει;
Του Τάσου Παππά.
Διαβάζω ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης σκέφτεται να καταργήσει τη θέση του αντιπροέδρου που αυτός καθιέρωσε. Η Ν.Δ. έχει δύο αντιπροέδρους, τον Κωστή Χατζηδάκη και τον Αδωνι Γεωργιάδη. Οι πληροφορίες λένε ότι προσπαθεί να απαλλαγεί από τον Αδωνι, γιατί εκθέτει τον ίδιο που τον διόρισε και το κόμμα με τη δημόσια συμπεριφορά του και τις υπερδεξιές θέσεις του σε διάφορα ζητήματα, ενώ είναι μπλεγμένος σε ιστορίες που πιθανόν να βγάλουν δυσάρεστες ειδήσεις για την παράταξη.
Επειδή, όμως, δεν θέλει να φανεί σαν καρατόμηση, θα καταργήσει και τις δύο θέσεις, οπότε θα πάρει εξιτήριο και ο άλλος αντιπρόεδρος. Ισοπαλία στις εντυπώσεις. Είναι μια κλασικού τύπου φοβική αντίδραση πολιτικού ηγέτη που δεν αισθάνεται ασφαλής.
Δεν ξέρω αν θα το κάνει τελικώς ο κ. Μητσοτάκης –ενδεχομένως να ρίχνει στην πιάτσα το σενάριο για να δει αν θα υπάρξουν αντιδράσεις από τον κ. Γεωργιάδη, τους συμμάχους του στο κόμμα (κυρίως από τον Α. Σαμαρά) και το κοινό που τον ακολουθεί–, ωστόσο θα είναι μια σπασμωδική αντίδραση στην πίεση που δέχεται από την κυβέρνηση και την καραμανλική πτέρυγα. Η κυβέρνηση φωναχτά και σε καθημερινή βάση, οι καραμανλικοί στα μουλωχτά και με διαρροές, έχουν στοχοποιήσει τον Α. Γεωργιάδη.
Για την κυβέρνηση, τη Νέα Δημοκρατία διοικούν από το παρασκήνιο οι Α. Σαμαράς, Μ. Βορίδης, Α. Γεωργιάδης. Αυτοί δίνουν τον τόνο στη δημόσια αντιπαράθεση, αυτοί κάνουν κουμάντο, αυτοί έχουν ρυμουλκήσει τον Μητσοτάκη σε εθνικιστικές και ακροδεξιές θέσεις. Τα ίδια πάνω-κάτω υποστηρίζουν και οι καραμανλικοί – διακριτικά αυτοί που είναι στο κόμμα, ανοιχτά αυτοί που έχουν αποστασιοποιηθεί. Προκύπτουν δύο ζητήματα με τα οποία θα κληθεί να αναμετρηθεί ο κ. Μητσοτάκης.
– Η υποβάθμιση του κ. Γεωργιάδη θα σημάνει και την ήττα των αντιλήψεών του που σήμερα είναι δεσπόζουσες στη Ν.Δ.; Για παράδειγμα: στο Μακεδονικό θα επιστρέψει ο κ. Μητσοτάκης στην πάγια θέση της Νέας Δημοκρατίας (είναι και δική του θέση), έστω σταδιακά και με ελιγμούς για να μη δώσει την εντύπωση της άτακτης υποχώρησης ή θα συνεχίσει να υποστηρίζει, κόντρα στις απόψεις των αδελφών κομμάτων στην Ευρώπη, ότι η Συμφωνία των Πρεσπών είναι μια επαίσχυντη συμφωνία, την οποία ούτε θα ψηφίσει ούτε θα κυρώσει αν τη βρει μπροστά του ως πρωθυπουργός;
Θα βάλει φρένο σε όσους, αξιοποιώντας την πληθωρική παρουσία και υπερπροβολή του κ. Γεωργιάδη από τα δεξιά ΜΜΕ, αρθρώνουν έναν χυδαίο αντικομμουνιστικό και παραληρηματικό εθνικιστικό λόγο που παραπέμπει στη μετεμφυλιακή Δεξιά ή θα τους αφήσει να αλωνίζουν ανενόχλητοι και ατιμωρητί;
– Ο κ. Μητσοτάκης είναι υποχρεωμένος να λάβει υπόψη του ότι ο κ. Γεωργιάδης έχει υπολογίσιμο εκτόπισμα στο εκλογικό σώμα της Ν.Δ. Συσπειρώνει τους φανατικούς –εκείνους που ζουν για να δουν τον Τσίπρα στο εδώλιο του Ειδικού Δικαστηρίου και τον ΣΥΡΙΖΑ στο περιθώριο– και διεισδύει σε συγγενή ακροατήρια, κομμάτια των οποίων έχει ανάγκη η Ν.Δ. για να κερδίσει τις εκλογές. Ο κίνδυνος να απογοητευθούν και να αναζητήσουν αλλού στέγη, στην περίπτωση που ο αγαπημένος τους απομακρυνθεί, είναι υπαρκτός. Στα δεξιά της Ν.Δ. δραστηριοποιούνται αρκετά σχήματα που καραδοκούν. Συνεπώς, ακόμη και να θέλει ο κ. Μητσοτάκης να περιορίσει τον Αδωνι και τους οπαδούς του, το ερώτημα είναι: Το μπορεί; Για να το πω ωμά: Τον συμφέρει να το κάνει;
Ανάγωγα
Ακαμπτος εμφανιζόταν ο Μακρόν απέναντι στο αίτημα των «κίτρινων γιλέκων». Μετά τις μαζικές διαδηλώσεις υποχρεώθηκε να κάνει πίσω. Τελικώς κι ο άγιος, στην προκειμένη περίπτωση ο «βασιλιάς», φοβέρα θέλει. Τώρα όμως άνοιξε η όρεξη και άλλων κοινωνικών ομάδων και ζητούν τον ουρανό με τ’ άστρα από τον… Λουδοβίκο.
Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ
