Η πολιτική ατζέντα και…

…ο νεοφασισμός.

Του Τάσου Παππά

———————————————————–Το ακούω συνέχεια τελευταία και με έχει προβληματίσει. Ανθρωποι που δεν ανήκουν στη Χρυσή Αυγή (έτσι λένε τουλάχιστον), δείχνουν ισορροπημένοι, δεν είναι ενταγμένοι σε άλλο κόμμα ούτε και βαθιά πολιτικοποιημένοι, υποψιάζονται ότι ο ντόρος που γίνεται με τη Χρυσή Αυγή είναι σκόπιμος, καθοδηγείται από την κυβέρνηση και τα μεγάλα μίντια για να ξεχάσουν οι πολίτες τα τρομακτικά προβλήματα που τους βασανίζουν. Αλλοι, σε προηγούμενες φάσεις, έλεγαν τα ίδια (αυτά δηλαδή περί αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης) όταν στην επικαιρότητα ήταν η υπόθεση Παπαγεωργόπουλου, λίγο αργότερα η περίπτωση Τσοχατζόπουλου και γενικώς καταθέτουν αυτήν την άποψη κάθε φορά που ένα κρίσιμο θέμα μπαίνει σφήνα στην «κανονικότητά» μας, όπως αυτή έχει προκύψει από την εποχή που ήρθαν στη ζωή μας τα Μνημόνια.

Μια πρώτη ερμηνεία θα μπορούσε να είναι η μόνιμη καχυποψία τμημάτων της ελληνικής κοινωνίας απέναντι σε όσα κάνουν οι κυβερνήσεις (όλες οι κυβερνήσεις) και διακινούν τα μεγάλα δίκτυα ενημέρωσης. Μια δεύτερη θα μπορούσε να είναι η ροπή πολλών συμπολιτών μας προς τις θεωρίες συνωμοσίας. Είναι εξαιρετικά δημοφιλείς σε όλες τις παραλλαγές τους.

● Υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν ότι κάποια αόρατα κέντρα (διεθνή και εγχώρια) μας ψεκάζουν για να μας κρατούν καθηλωμένους σε κατάσταση ύπνωσης. Αλλιώς, διατείνονται, δεν εξηγείται η απουσία μαζικών αντιδράσεων στην πορεία καταστροφής όπου μας οδηγούν οι επιλογές της κυβέρνησης.

● Υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν με φανατισμό ότι όσα συμβαίνουν στον κόσμο είναι το αποτέλεσμα ενός σχεδίου που εξυφαίνεται από τους σιωνιστές και τους λοιπούς συνήθεις συνωμότες.

● Δεν είναι επίσης λίγοι εκείνοι που θεωρούν ότι ο ελληνισμός είναι μονίμως στο στόχαστρο σκοτεινών κύκλων που απεργάζονται την καταστροφή του. Δεν έχουν περάσει δα και πολλά χρόνια από τα μαζικά συλλαλητήρια για τις ταυτότητες.

Ολοι αυτοί δεν πείθονται για το αντίθετο ακόμη κι αν επιστρατεύσεις τη λογική και παραθέσεις γεγονότα που ακυρώνουν τις αφηγήσεις τους. Δηλώνουν σίγουροι. Δεν μπορούν βεβαίως να αποδείξουν τους ισχυρισμούς τους, αλλά κι αυτή ακόμη την αδυναμία τους την αναγορεύουν σε επιχείρημα που δικαιώνει από σπόντα τις βεβαιότητές τους: «είναι τόσο καλά προφυλαγμένα αυτά τα κέντρα που δεν είναι δυνατόν να διαρρεύσει κάτι», αναφέρουν. Ματαιοπονείς προσπαθώντας να τους κάνεις να σκεφτούν διαφορετικά.

Πρέπει πάντως να πούμε ότι οι αμφιβολίες για την αγνότητα των προθέσεων της εξουσίας δεν είναι τελείως στον αέρα. Πράγματι, οι εξουσίες όταν νιώθουν στριμωγμένες επιχειρούν να εκμεταλλευθούν κάθε ευκαιρία που τους δίνεται για να αλλάξουν τη δημόσια συζήτηση. Ενίοτε μάλιστα κατασκευάζουν αντιπερισπασμούς για να θολώσουν το τοπίο. Ωστόσο, η περίπτωση της Χρυσής Αυγής δεν ανήκει σ’ αυτήν την κατηγορία των κατασκευασμένων υποθέσεων ή των τραβηγμένων από τα μαλλιά ιστοριών. Εδώ έχουμε να κάνουμε με μια εγκληματική οργάνωση πέραν πάσης αμφιβολίας, με συνεχή δράση κατά της νομιμότητας και για το μόνο που πρέπει να εγκαλέσουμε την κυβέρνηση, τη Δικαιοσύνη και την αστυνομία είναι για καθυστερημένη αντίδραση.

Ταυτοχρόνως οφείλουμε να παρακολουθούμε με προσοχή τις διεργασίες στο δικαστικό πεδίο γιατί καιροφυλακτεί ο κίνδυνος η διαδικασία να εκφυλιστεί είτε από υπερβάλλοντα ζήλο είτε από σκόπιμες ενέργειες. Για παράδειγμα, οι κατηγορίες περί απόπειρας κατάλυσης του πολιτεύματος είναι πολύ σοβαρές και πρέπει να στοιχειοθετηθούν για να μην καταπέσουν ως ανυπόστατες στην πρώτη δοκιμασία. Μια τέτοια εξέλιξη ενδεχομένως να βλάψει τη σοβαρότητα του εγχειρήματος. Δεν χρειάζονται υπερβολές. Το κατηγορητήριο είναι ήδη βαρύ για τη Χρυσή Αυγή. Αρκεί για να εξουδετερωθεί η απειλή της στο ποινικό επίπεδο. Για την εκρίζωση του νεοφασισμού από την ελληνική κοινωνία απαιτούνται άλλα πράγματα.

Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ