My Twitter Feed

3 Απριλίου, 2022

ΕΙΔΗΣΕΙΣ.ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ:

Ποντιακός: Το στήσανε για να μας ρίξουνε! -

Κυριακή, 3 Απριλίου, 2022

Κι όμως, ο ιός είναι πάντα στα ύψη! -

Κυριακή, 3 Απριλίου, 2022

Αρχίζει η καταγραφή προϊόντων -

Κυριακή, 3 Απριλίου, 2022

Ο Γ. Ανδρίτσος για το “τι(ς) πταίει” -

Σάββατο, 2 Απριλίου, 2022

Κοντά στα άλλα και …γρίπη πτηνών! -

Σάββατο, 2 Απριλίου, 2022

ΚΚΕ: Καλώς ήλθε το δολάριο! -

Παρασκευή, 1 Απριλίου, 2022

ΚΚΕ: Επίσκεψη Στολτίδη σε Κιλκίς -

Πέμπτη, 31 Μαρτίου, 2022

Σύσκεψη για τρόφιμα – αγορά -

Πέμπτη, 31 Μαρτίου, 2022

Η παιδοκτόνος της Πάτρας,

…ο διπλανός μου κι εγώ.

Του Χρήστου Σπίγκου.


Οι δικαιολογημένες πολυπληθείς εκδηλώσεις θυμού και αγανάκτησης έξω από το σπίτι της παιδοκτόνου της Πάτρας και ο αδικαιολόγητος προπηλακισμός μελών της οικογένειάς της, μου δημιούργησαν τις παρακάτω σκέψεις.

Η ανθρωποκτονία, ο βιασμός, η παιδεραστία και ό,τι άλλο σοκαριστικά αντικοινωνικό καταλήγει σε κοινωνική κατακραυγή, όταν ο θυμός αποκτήσει μαζικό χαρακτήρα. Η τελευταία απελευθερώνει το άτομο από τις δικές του αναστολές, το ταυτίζει με την αγανάκτηση του διπλανού και το μετατρέπει εύκολα σε υποχείριο της δυναμικής που αναπτύσσει το πλήθος.

Μια εικόνα που την «απολαμβάνουμε» στην τηλεόραση κάθε φορά που ένα ακραία απάνθρωπο γεγονός ξεπερνάει τα όρια της τρέχουσας ανοχής, και αφυπνίζει την κοινωνική μας ευαισθησία. Το άτομο αισθάνεται υποχρεωμένο να ταχθεί με την πλευρά του κοινού περί δικαίου αισθήματος, που το καταξιώνει στα μάτια του μικρού ή μεγάλου περίγυρου. Πλειοδοτεί σε καταγγελτική συμπεριφορά, που φτάνει στα όρια της αυτοδικίας ακόμα και κατά μελών της οικογενείας του δράστη της ειδεχθούς πράξης, και απολαμβάνει μια στιγμιαία και επιδερμική κοινωνική αποδοχή, μηδενικής σημασίας για όσους τυγχάνουν διαρκούς κοινωνικής εκτίμησης.

Το γνωστό φαινόμενο της δημόσιας αγανάκτησης με προσωποποιημένο αντικοινωνικό στόχο δεν θα παρουσίαζε ιδιαίτερο ενδιαφέρον, αν η εικόνα δεν παρέπεμπε σε αλήστου μνήμης γεγονότα ενεργοποίησης της μαζικής αγανάκτησης με σκοπό τη «συνδρομή», μέχρι βαθμού υποκατάστασης, θεσμοθετημένων κατασταλτικών και δικαιοδοτικών μηχανισμών της συντεταγμένης πολιτείας.

Η αγανάκτηση, όσο δικαιολογημένη είναι, άλλο τόσο καθίσταται επικίνδυνη, όταν εργαλειοποιείται προς εξυπηρέτηση σκοπιμοτήτων ξένων προς αληθινές αιτίες και υπευθύνους, και καταλήγει σε βιαιοπραγία, όταν η πολιτική αντιπαράθεση προσωποποιείται σε συγκεκριμένους δρώντες της δημόσιας σφαίρας.

Η εξωθεσμικά χειραγωγούμενη πολιτική αγανάκτηση βαρύνεται με πολιτικά εγκλήματα, το ιστορικό αποτύπωμα των οποίων λειτουργεί διχαστικά για πολλές δεκαετίες.

Κοντολογίς, η ευθύνη του πολίτη οφείλει να λειτουργεί, στο μέτρο του ανθρωπίνως δυνατού, προληπτικά και όχι εκ των υστέρων. Η καθημερινότητα του κάθε Πολίτη βρίθει από ερεθίσματα που ευνοούν την παρέμβασή μας είτε σε συλλογικό είτε σε ατομικό επίπεδο. Η ποικιλόμορφη αποδυνάμωση των κοινωνικών μας αντανακλαστικών, ο κοινωνικός απομονωτισμός, ο προσανατολισμός του ενδιαφέροντος μόνο σε όσα αφορούν στο στενό οικογενειακό περιβάλλον, και η αποστροφή στην ενεργή συμμετοχή σε συλλογικότητες που αποσκοπούν στην αφύπνιση συνειδήσεων, συντελούν στη μετατροπή μας σε μόνιμα έκπληκτους αγανακτισμένους κατοίκους.

Η εξωστρέφεια και η επικοινωνία συντηρούν την εγρήγορση και προσανατολίζουν την ευαισθησία μας στην υπηρεσία της πρόληψης και όχι μόνο της θεραπείας.

Ας γκρεμίσουμε λοιπόν τα τείχη του ατομικού μας μικρόκοσμου κι ας συναντήσουμε τον διπλανό μας.

Έχει πάντα κάτι χρήσιμο να μας πει και να μας κινητοποιήσει.

Άρθρο στο facebook

Σχολιάστε