Η Ευρώπη στο στόχαστρο
Του Χρήστου Μαχαίρα.
Η υπεράσπιση των αρχών της Ευρώπης περνάει από την ταυτόχρονη υπεράσπιση του κοινωνικού κράτους και την εµπέδωση της κοινοτικής συνοχής
Yπάρχει θέµα µε την Ενωµένη Ευρώπη; Απειλούνται οι ιδρυτικές της αρχές; Μπορεί η έκρηξη της ξενοφοβίας και η έφοδος του ακροδεξιού λαϊκισµού να απειλήσουν το ίδιο το ευρωπαϊκό οικοδόµηµα;
Αν οι απαντήσεις είναι καταφατικές, όπως και είναι πλέον σε όλες τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, οι επικείµενες ευρωεκλογές δεν µπορούν παρά να αποτελέσουν το κεντρικό πεδίο αντιπαράθεσης µε όσους επιδιώκουν να µετατρέψουν την Ευρώπη των ανοιχτών συνόρων σε ένα κλαµπ εθνοτικών περιχαρακώσεων.
Ποιοι όµως µπορούν να απαντήσουν στην ευθεία αµφισβήτηση του δηµοκρατικού ευρωπαϊκού κεκτηµένου και της κοινοτικής αλληλεγγύης; Οι ευρωπαϊκές συντηρητικές δυνάµεις µπορεί να αισθάνονται ότι µε τις ευρωκάλπες προ των πυλών επείγει να τερµατίσουν τη συγκατοίκηση µε πολιτικά πρόσωπα όπως ο Βίκτορ Ορµπαν, ένα µεγάλο µέρος της Ευρωδεξιάς, ωστόσο, φλερτάρει ανοιχτά µε τις απόψεις του και δανείζεται όψεις της αντιµεταναστευτικής ατζέντας. Χαρακτηριστικό του κλίµατος που διαµορφώνεται είναι ότι, ενώ ο Κυριάκος Μητσοτάκης ζητάει την έξωση του Ούγγρου πρωθυπουργού από το ΕΛΚ, η σκληρή πτέρυγα της Νέας ∆ηµοκρατίας θεωρεί αναγκαία την παρουσία του και καλοβλέπει τον Σαλβίνι.
Είτε απέναντι στον Ορµπαν είτε µαζί του, πάντως, η ευρωπαϊκή ∆εξιά δεν θέλει και δεν µπορεί να αντιµετωπίσει την απειλή του επιθετικού λαϊκισµού και της αναβίωσης των εθνικισµών. ∆εσµευµένη σε ένα οικονοµικό µοντέλο που χώρισε την Ευρώπη σε περιφέρειες πολλών ταχυτήτων, διόγκωσε τις ανισότητες και αποδόµησε το κοινωνικό κράτος, δηµιούργησε τους όρους ώστε το ακροδεξιό περιθώριο να εισβάλει στο προσκήνιο, εκµεταλλευόµενο τις συνθήκες κοινωνικής συµπίεσης που προκάλεσαν οι νεοφιλελεύθερες εµµονές.
Η υπεράσπιση των αρχών της Ευρώπης περνάει από την ταυτόχρονη υπεράσπιση του κοινωνικού κράτους και την εµπέδωση της κοινοτικής συνοχής. Και είναι ενθαρρυντικό ότι το µεγαλύτερο τµήµα της ευρωπαϊκής σοσιαλδηµοκρατίας κατανοεί πλέον ότι η άνευ όρων παράδοση της πολιτικής στις αγορές ενισχύει τα πιο φοβικά αντανακλαστικά και «χορηγεί» τον ευρωσκεπτικισµό.
Η προχθεσινή εκδήλωση, που πραγµατοποιήθηκε στην Αθήνα από την Οµάδα της Προοδευτικής Συµµαχίας των Σοσιαλιστών και ∆ηµοκρατών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, το ελληνικό γραφείο του Friedrich-EbertStiftung και το Ινστιτούτο Ερευνών και Πολιτικής Στρατηγικής (ΙΝΕΡΠΟΣΤ), έδωσε την ευκαιρία να επισηµανθεί ο κίνδυνος της ακροδεξιάς απειλής και να προβληθεί τόσο από τον πρόεδρο των Σοσιαλιστών και ∆ηµοκρατών του Ευρωκοινοβουλίου Ούντο Μπούλµαν όσο και από τον Ελληνα πρωθυπουργό η ανάγκη δηµιουργίας ενός πανευρωπαϊκού µετώπου σοσιαλδηµοκρατών, αριστερών και οικολόγων.
«Η Ευρώπη βρίσκεται υπό επίθεση, οι λαοί µας απειλούνται» είπε ο Γερµανός σοσιαλδηµοκράτης, συνδέοντας ευθέως την έκρηξη της ακροδεξιάς µε την επιβολή τιµωρητικών πολιτικών λιτότητας, όπως αυτές που επέβαλε στον ευρωπαϊκό Νότο και στην Ελλάδα ο Βόλφγκανγκ Σόιµπλε και υιοθετεί απολύτως σήµερα ο Μάνφρεντ Βέµπερ.
Και ήταν κρίµα που σε µια εκδήλωση όπως αυτή, που θα µπορούσε να έχει εξελιχθεί και σε πεδίο γόνιµης αντιπαράθεσης για το αύριο της Ευρώπης και την πολιτική των συµµαχιών, υπήρξαν κόµµατα της Κεντροαριστεράς που επέλεξαν να απουσιάσουν, φοβούµενα ότι µε τη συµµετοχή τους θα προσέθεταν πόντους στο αφήγηµα του Τσίπρα.
Άρθρο στο ΕΘΝΟΣ
