Η Ειδομένη και πάλι στην…
…Ελληνική Επικράτεια.
Του Παναγιώτη Φλωρίδη.
Για πολλούς μήνες στα δελτία ειδήσεων η Ειδομένη αναφερόταν σκέτο “Ειδομένη”. Χωρίς άλλον προσδιορισμό. Ούτε Παιονία, ούτε ν. Κιλκίς, ούτε καν Ελλάδα. Σε βαθμό που κάποιοι πίστευαν ότι η Ειδομένη μπορεί να ανήκει και στα Σκόπια!
Οταν το ζήτημα με τους πρόσφυγες οξύνθηκε, τότε άρχισε να γεωγραφείται η Ειδομένη στις πραγματικές της διαστάσεις. Μέχρι που οι Σκοπιανοί έκλεισαν την πόρτα εξόδου και η Ειδομένη πραγματικά αυτονομήθηκε ως χώρος. Δεν ανήκει πλέον πουθενά. Ανήκει στους κολασμένους που βασανίζονται στα θερισμένα χωράφια και τον καύσωνα, στα σπαρμένα χωράφια της στη συνέχεια, και στις λάσπες των χωραφιών στη συνέχεια.
Το “κράτος της Ειδομένης” δεν έχει προηγούμενο στην ιστορία. Δεκαπέντε χιλιάδες άμοιροι χωρίς ελπίδα απόδρασης, έχουν μείνει στα αζήτητα της Ιστορίας, της Γεωγραφίας, του Πολιτισμού. Και γύρω τους έχει στηθεί ένα πραγματικό πάρτυ με χαρακτηριστικά και όψεις εντελώς διαφορετικές. Από το ανατολίτικο παζάρι με τα δεκάδες πορτ-μπαγκάζ ανοιχτά να πουλάνε τα πάντα, μέχρι τους επαγγελματίες φιλάνθρωπους κάποιων ΜΚΟ να εισπράττουν και να διακινούν τεράστια και ανεξέλεγκτα ποσά, στο όνομα του Ανθρωπισμού πάντα.
Πέρα από το αρχικό ευφυολόγημα με το αυτόνομο Γαλατικό χωριό του Αστερίξ, η υπόθεση εξελίσσεται και σε ένα κλιμακούμενης επικινδυνότητας “Νησί” της Β. Χίσλοπ. Δεν αποτελεί πλέον κινδυνολογία, παρά ψυχρή στατιστική ότι στην Ειδομένη έχει αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για την έκρηξη της βόμβας με τα πολλά πρόσωπα. Δεν υπάρχει καμμία αμφιβολία ότι το κολαστήριο πρέπει να διαλυθεί όσο γίνεται πιο γρήγορα. Δεν υπάρχει αντίρρηση ότι οι λογής μικροί και μεγάλοι κομπιναδόροι δεν πρέπει να υπολογίζονται στο “ισοζύγιο” της σοβαρότητας της κατάστασης.
Η Ειδομένη θα πρέπει να ανακτηθεί και να ενταχθεί και πάλι στην Ελληνική Επικράτεια. Θα πρέπει αυτοί οι άμοιροι να χαρτογραφηθούν κάποια στιγμή. Οχι με πρώτο στόχο τον ανούσιο πλέον, διαχωρισμό τους σε πρόσφυγες και μετανάστες. Αλλά με πρώτο στόχο τη σωτηρία τους από μαζικά φαινόμενα-επιδημίες, δολοφονίες, βιασμούς, ναρκωτικά και, γιατί όχι, τζιχαντιστές.
Η Ειδομένη πρέπει να εκενωθεί πάση θυσία. Οι ιδεοληψίες της-μη βίας-δεν μπορεί να έχουν εφαρμογή εδώ. Σε μια κόλαση επιδεινούμενη, τα προβλήματα δεν λύνονται με συλλογικές διαδικασίες, συνελεύσεις, πλειοψηφίες, ψηφοφορίες και άλλα δημοκρατικά παρόμοια. Η Ειδομένη πρέπει να αποτελέσει παρελθόν, έστω και με τη βία. Ακόμη κι αν αυτή είναι ενδεδειγμένη ως η “ήπια βία” του Υπουργού Δημόσιας Τάξης Ν. Τόσκα. Σαν τη “λελογισμένη βία και νοθεία” του σχεδίου “ΠΕΡΙΚΛΗΣ” στις εκλογές του 1961!
Να αδειάσει η Ειδομένη, να εκλείψει ο κίνδυνος και μετά θα έχουμε όλο το χρόνο για τα δημοκρατικά μας γυμνάσια. Χρόνια τώρα πληρώνουμε τη φιλοτιμία με τους λογής κατατρεγμένους Σέρβους, Κούρδους, Παλαιστίνιους. Ο αραβικός και ο αφρικανικός κόσμος μας πέφτει δυσανάλογα μεγάλος για τις πλάτες μας.
ΥΓ: Εικοσιεπτά (27) εκατομμύρια Μουσουλμάνοι διαφόρων Εθνών, ζουν στην πρώην Δ. Ευρώπη. Μήπως είναι καιρός να δούμε και κάποια διαδήλωση εναντίον της τρομοκρατίας; Οχι μόνο να κλείνουμε τη σιδηροδρομική γραμμή της Ειδομένης και την Εθνική Οδό προς Ευζώνους. Είναι τουλάχιστον άδικο.
Άρθρο στην ΠΡΩΤΗ ΣΕΛΙΔΑ
