Η δημοκρατία σε κίνδυνο;
Του Τάσου Παππά.
Επρεπε να βρει έναν τρόπο η Νέα Δημοκρατία για να τραβήξει το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης μετά τις ατυχείς επιλογές της το τελευταίο διάστημα (αποχώρηση από τη συζήτηση για τις offshore, μπρος-πίσω στο θέμα των «Παραιτηθείτε») και θεώρησε σκόπιμο να εστιάσει την κριτική της στη λειτουργία του Κοινοβουλίου και της δημοκρατίας.
Κάνει λόγο για υποβάθμιση της διαδικασίας επειδή η Βουλή μένει για μεγάλα χρονικά διαστήματα χωρίς την παραγωγή νομοθετικού έργου, για τις συχνές πράξεις νομοθετικού περιεχομένου χωρίς να συντρέχουν οι προβλεπόμενες συνταγματικές προϋποθέσεις, για άσχετες τροπολογίες στα συζητούμενα νομοσχέδια.
Ολα αυτά περιλαμβάνονται στην επιστολή του Κυριάκου Μητσοτάκη στον πρόεδρο της Βουλής Νίκο Βούτση. Την ίδια μέρα, ο εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος, Γ. Κουμουτσάκος, εξέπεμψε σήμα κινδύνου και μήνυμα εγρήγορσης των μεταρρυθμιστικών δυνάμεων για να αντιμετωπιστεί η καλπάζουσα αυταρχικότητα της κυβέρνησης. Με λίγα λόγια, η Ν.Δ. καλεί σε κάτι σαν ανένδοτο τα άλλα κόμματα προκειμένου να σταματήσει ο αυταρχικός κατήφορος.
Ευτυχώς τούτη τη φορά λείπουν οι γελοίες αναφορές στη Βόρεια Κορέα του Κιμ του τρίτου και στη Βενεζουέλα του Μαδούρο. Ας προσεγγίσουμε το επίμαχο ζήτημα θέτοντας κάποια ερωτήματα.
-Εχει δίκιο η Νέα Δημοκρατία όταν λέει ότι είναι προβληματική η λειτουργίας της Βουλής;
*Δίκιο βουνό. Πράγματι το Κοινοβούλιο δεν περνάει τις καλύτερες μέρες του. Συνεχείς πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, άσχετες διατάξεις της τελευταίας στιγμής, νομοσχέδια χιλιάδων σελίδων που συζητούνται και ψηφίζονται σε λίγα 24ωρα, χωρίς οι βουλευτές και τα κομματικά επιτελεία να έχουν τη δυνατότητα να τα διαβάσουν, να τα επεξεργαστούν και να εντοπίσουν τις γκρίζες ζώνες που κρύβονται σε σκόπιμα ασαφείς φράσεις, με συνέπεια να δημιουργούνται προβλήματα νομικής και ηθικής τάξεως.
-Δικαιούται η Νέα Δημοκρατία να το παίζει θεματοφύλακας της Βουλής και των θεσμών της δημοκρατίας;
*Σε καμία περίπτωση. Μόνο αν είσαι απύθμενα θρασύς μπορείς να εγκαλείς τους αντιπάλους σου για πράγματα που και εσύ έκανες, μερικές φορές με πιο ωμό και ξεδιάντροπο τρόπο. Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από την περίοδο που η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, στην οποία συμμετείχε σε κορυφαία θέση ο Κυριάκος Μητσοτάκης (δεν θυμόμαστε κάποια ένστασή του), χρησιμοποιούσε τις μεθόδους τις οποίες σήμερα αποδοκιμάζει στεντορείως.
Νομίζουν εκεί στη Συγγρού ότι ξεχάσαμε τις αλλεπάλληλες πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, τις τροπολογίες της νύχτας και της συμφοράς, τις ύποπτες διατάξεις που προστάτευαν προκαταβολικά και αθώωναν αναδρομικά κυβερνητικούς αξιωματούχους και στελέχη τραπεζών, τα επείγοντα και κατεπείγοντα, την εσκεμμένη απουσία του τότε πρωθυπουργού Σαμαρά από τις εργασίες του Κοινοβουλίου, την αποστροφή του για την ώρα του πρωθυπουργού (δεν παρέστη ποτέ), την κατάργηση του υπουργικού συμβουλίου (είναι ζήτημα αν συνεδρίασε δύο φορές ), την πλήρη απαξίωση της κοινοβουλευτικής ομάδας (σαν να μην υπήρχε ), την ουσιαστική αλλοίωση του κοινοβουλευτικού συστήματος διά της μεταφοράς του κέντρου βάρους στις ομάδες των διορισμένων από τον πρωθυπουργό συμβούλων και συνεργατών, οι οποίοι είχαν περισσότερες εξουσίες ακόμη και από υπουργούς.
Για να μην αναφερθούμε στην απρεπή και αντιδημοκρατική στάση του κ. Σαμαρά να μην παραδώσει στον Τσίπρα μετά την εκλογική ήττα τον Ιανουάριο του 2015. Ο Τσίπρας τουλάχιστον συγκαλεί συχνά και το υπουργικό συμβούλιο και την κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, δεν χλευάζει την ώρα του πρωθυπουργού, συναντιέται με τους προέδρους των άλλων κομμάτων και προκάλεσε δύο φορές συνεδρίαση του συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών.
-Για τον εκφυλισμό της δημοκρατίας έχουν ευθύνη οι εταίροι;
*Χωρίς καμία αμφιβολία. Για τους δανειστές ο σεβασμός είναι μονής κατεύθυνσης. Η ελληνική κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να τιμήσει την υπογραφή της, να εφαρμόσει κατά γράμμα τη συμφωνία και μάλιστα μέσα σε αυστηρό χρονικό πλαίσιο. Αν αυτή η κατάσταση παραβιάζει τη δημοκρατία, γελοιοποιεί τους θεσμούς και μετατρέπει τους βουλευτές σε άφωνους ψηφοφόρους, είναι για τους «σωτήρες» μας αδιάφορο.
Γιατί να νοιαστούν για λεπτομέρειες αυτοί που δεν δίστασαν να καρατομήσουν έναν εκλεγμένο πρωθυπουργό για να βάλουν στη θέση του έναν πειθήνιο τεχνοκράτη, που οργάνωσαν πραξικόπημα για να σύρουν σε ταπεινωτική συνθηκολόγηση μια κυβέρνηση; Γιατί να κουράσουν το μυαλό τους με περιττές πολυτέλειες, όπως είναι η νομιμότητα, η κοινοβουλευτική τάξη και η τήρηση του Συντάγματος;
Τα λεφτά τους με τόκο θέλουν πίσω και δεν τους ενδιαφέρει πώς θα γίνει, αρκεί να γίνει. Ομως για το συγκεκριμένο ζήτημα -τις ευθύνες δηλαδή των Ευρωπαίων- η Νέα Δημοκρατία δεν βγάζει κιχ. Θα έπρεπε πάντως, γιατί και η ίδια υπήρξε θύμα τους. Εκτός αν της άρεσε. Εκτός αν αυτή είναι η αντίληψή της για τη δημοκρατία. Μόνο που είναι μια κολοβή δημοκρατία.
-Τέλος, υπάρχει και η έκκληση της Ν.Δ. για πανστρατιά των μεταρρυθμιστικών δυνάμεων ώστε να αποκρουστεί ο αυταρχισμός της κυβέρνησης. Εχει βάση;
*Πρόκειται για βροντώδες καλαμπούρι. Για τα περί μεταρρυθμίσεων παραπέμπουμε, χωρίς άλλα σχόλια, στη δήλωση Μοσκοβισί: «Οι πολίτες ακούνε μεταρρυθμίσεις και περιμένουν τιμωρία». Απάντηση; Δώσαμε, δώσαμε. Σ’ ό,τι αφορά τον κίνδυνο που υποτίθεται πως απειλεί τη δημοκρατία λόγω της ολοκληρωτικής λογικής της κυβέρνησης, θα περιμέναμε κάτι πιο έξυπνο, πιο ευθύβολο και πιο σύγχρονο από ένα κόμμα που λέει ότι μάχεται τον λαϊκισμό και κατηγορεί τους αντιπάλους του ότι καλλιεργούν την πόλωση και τον εθνικό διχασμό.
Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ
