Δημοκρατία και “στρωμένες”…
…πολιτικές σταδιοδρομίες.
Του Όμηρου Ταχμαζίδη*
Υπάρχουν άνθρωποι που διαβιούν “άστατα” και απρόβλεπτα: αυτό ενδέχεται να οφείλεται στο χαρακτήρα τους, αλλά να είναι και απόρροια των συνθηκών μέσα στις οποίες “κυλάει” η ζωή τους. Υπάρχουν ζωές “προγραμματισμένες” εκ των προτέρων: ο δρόμος που επιχειρεί να βαδίσει κάποιος είναι ήδη “στρωμένος” – η εκκίνηση γίνεται με τις καλύτερες προϋποθέσεις και τα εμπόδια εμπραγμάτωσης στόχων είναι ελάχιστα.
Στην πολιτική της χώρας οι προκαθορισμένες και “στρωμένες” πολιτικές σταδιοδρομίες είναι ο κανόνας: φροντίζει το καθεστώς της οικογενειοκρατίας που καταδυναστεύει την πολιτική ζωή του τόπου. Η μόνη “αξιολόγηση” στις στρωμένες σταδιοδρομίες είναι η διαβόητη “ψήφος του λαού”, η οποία και αυτή εντελώς “στρωτά”, λόγω των εκλογικών συστημάτων, καταλήγει στην επιβεβαίωση των επιλογών του οικογενειοκρατικού καθεστώτος.
Η στρωμένη σταδιοδρομία επιστρώνεται και με μια επίφαση δημοκρατικής νομιμότητας: η επιλογή, ωστόσο, καθορίζεται κατά το πλείστον από τον τρόπο και τη διαδικασία της εκλογής των αντιπροσώπων στο εθνικό κοινοβούλιο. Κομβικό σημείο εδώ είναι το εκλογικό σύστημα και οι διάφοροι “εκλογικοί” νόμοι, οι οποίοι, πρωτίστως, κόβονται και ράβονται για την αναπαραγωγή της οικογενειοκρατίας και της διαιώνισης των κομματικών φέουδων.
Η “στρωμένη” πολιτική σταδιοδρομία προϋποθέτει ένα αντιδημοκρατικό και διάτρητο σύστημα εκλογής: κάθε γόνος της οικογενειοκρατίας γνωρίζει τη λειτουργία του καθεστώτος και από αυτή τη γνώση θρέφεται και η αλαζονεία του απέναντι στα πολιτικά πράγματα του τόπου. Και αναδύεται δημοσίως, με θράσος και πολιτική αφέλεια, εκείνο το στομφώδες “είμαι έτοιμος να κυβερνήσω”.
*Mέλος του Ε.Γ. της «Σοσιαλιστικής Προοπτικής»
