Η Ακροδεξιά θα κατεδαφίσει…
…τη Βαστίλη;
Του Χρήστου Σπίγκου.
Στα τελευταία είκοσι χρόνια τρεις φορές η γαλλική Ακροδεξιά πλασάρεται στη δεύτερη θέση των προεδρικών εκλογών και πηγαίνει στον β´ γύρο.
Ο μέσος Γάλλος ψηφοφόρος του 21ου αιώνα δείχνει να λησμονεί την ιστορία του, και να αναδεικνύει την ξενοφοβία και τον αδιέξοδο εθνικισμό ως διέξοδο των κοινωνικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει στην καθημερινότητά του. Δεν θυμάται τα προτάγματα της 14ης Ιουλίου, και η συμβολική Μαριάννα σκέφτεται απογοητευμένη να πετάξει από πάνω της τον φρυγικό σκούφο που φοράει για διακόσια και κάτι χρόνια.
Η Κοιτίδα του Διαφωτισμού και το καταφύγιο όλων όσοι διώχτηκαν από τη μεταπολεμική μισαλλοδοξία της πατρίδας τους, με τη συνεχή παρουσία του Εθνικού Μετώπου στο προσκήνιο της γαλλικής πολιτικής, σταδιακά μετατρέπεται σε φιλόξενη εθνική στέγη της ξενοφοβίας και των κλειστών συνόρων, σέρνοντας τον χορό της ακύρωσης των αξιών της Ενωμένης Ευρώπης του Ζαν Μονέ και του Ρομπέρ Σουμάν.
Η παθογένεια της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών των τελευταίων δεκαετιών που κινδυνεύει να εξοστρακίσει από τον πυρήνα της ευρωπαϊκής πολιτικής τον άνθρωπο και την κοινωνική συνοχή του Ζακ Ντελόρ και του Φρανσουά Μιτεράν, εργαλειοποιείται από τη ρητορεία του γαλλικού λαϊκισμού. Ο τελευταίος αξιοποιεί τη δικαιολογημένη λαϊκή αγανάκτηση, για να παρουσιάσει την παρακμή και την οπισθοδρόμηση ως πρόοδο και μοναδικές λύσεις υπαρκτών κοινωνικών προβλημάτων. Ακούσια σύμμαχός του η επικρατούσα ευρωπαϊκή νεοφιλελεύθερη ιδεοληψία που μετατρέπει τον χειμαζόμενο πολίτη σε θεατή των αγορών, που πεισματικά αρνούνται να αυτορρυθμιστούν, διαψεύδοντας την Αόρατη Χείρα του Άνταμ Σμιθ.
Ακούμε τον δημόσιο λόγο της κ. Μαρίν Λεπέν και ανατριχιάζουμε, όχι για όσα γνωρίζουμε ότι υπονοεί, αλλά για τη φραστική ομοιότητα διακηρύξεων άλλων πολιτικών που ουδεμία σχέση είχαν με την Ακροδεξιά και τον πολιτικό ολοκληρωτισμό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η ακουστική συνάφεια του ξενοφοβικού «Η Γαλλία στους Γάλλους» του Εθνικού Μετώπου και του περήφανου «Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες» του Ανδρέα Παπανδρέου. Το πρώτο οπλίζει το χέρι με το όπλο του ρατσιστικού μίσους, και το δεύτερο εμπνέει το μυαλό και την ψυχή με το ιδανικό της εθνικής ανεξαρτησίας.
Στον δεύτερο γύρο των Γαλλικών προεδρικών εκλογών του 2022 ο Γάλλος πολίτης καλείται να επιλέξει μεταξύ του Βολταίρου που υπερασπίζεται τη διαφωνία και της ακροδεξιάς δημαγωγίας που τη θανατώνει.
Η επιλογή δική του, οι επιπτώσεις ολονών.
Άρθρο στο facebook
