Ηγέτες, τότε και τώρα
Του Παναγιώτη Φλωρίδη (ΠΡΩΤΗ ΣΕΛΙΔΑ)
—————————————————————————————————————————————————————————————————————————-Το «Πεντελικόν» είναι ένα από το γνωστότερα ξενοδοχεία της Αθήνας. Εγινε όμως διάσημο, επειδή είχε την τύχη να συνδεθεί το όνομα του με μια εξαιρετικά κρίσιμη πολιτική στιγμή.
Ηταν το 1990, όταν το ΠΑΣΟΚ επρόκειτο να εκλέξει τον πρώτο του Γραμματέα. Το «όλον ΠΑΣΟΚ» ήθελε σύσσωμο για τη θέση αυτή τον Παρ. Αυγερινό. Ένα εξαιρετικά αγαπητό στέλεχος του Κινήματος, το οποίο σε δύο συνεχόμενα Συνέδρια είχε εκλεγεί πρώτο σε σταυρούς για την Κεντρική Επιτροπή με χαρακτηριστική διαφορά απ’ τους υπόλοιπους.
Το «όλον ΠΑΣΟΚ» όμως λογάριαζε χωρίς τον Ανδρέα. Ο πανίσχυρος ιδρυτής του Κινήματος, είχε επιλέξει Ακη Τσοχατζόπουλο. Και στις εισηγήσεις και εκκλήσεις όλων των πρωτοκλασσάτων στελεχών και άμεσων συνεργατών του, παρέμεινε αμετάπειστος μέχρι την τελευταία στιγμή.
Η ιστορία βέβαια με τραγικό και βίαιο τρόπο απέδειξε και τυπικά τις τελευταίες ημέρες, την εξαιρετικά λανθασμένη επιλογή της στιγμής εκείνης του αειμνήστου. Ο ηγέτης όμως, και στα λάθη παραμένει ηγέτης. Αναλαμβάνει το ρίσκο και την ευθύνη και δεν υποχωρεί σε καμμιά πίεση.
Την ίδια ώρα που η επιλογή του Ανδρέα Παπανδρέου οδηγείτο στον Κορυδαλλό, μια άλλη προσωπική επιλογή, περνούσε το δικό της πολιτικό Γολγοθά: ο Γ. Συμπιλίδης αφού πήγε κυριολεκτικά “απ’ τον Αννα στον Καϊάφα” με τις παλινωδίες της ηγεσίας, τελικώς σταυρώθηκε πολιτικά λίγο μετά το Πάσχα.
Η συμμετοχή του στο ψηφοδέλτιο, ήταν σίγουρο ότι θα προκαλέσει αντιδράσεις. Και ήταν κάτι παραπάνω από σίγουρο, ότι η όποια εξέλιξη θα είχε την προσωπική σφραγίδα του αρχηγού της Ν. Δημοκρατίας. Ενός ανθρώπου δηλαδή, που με τις αποφάσεις του πριν 20 περίπου χρόνια σημάδεψε και αυτός, με τον τρόπο του, την πολιτική ζωή της χώρας. Κι ενώ ο ηθικός αυτουργός της ανατροπής της κυβέρνησης του 1993 είναι σήμερα αρχηγός της Ν. Δημοκρατίας, στον φυσικό αυτουργό απαγορεύθηκε η συμμετοχή στο ψηφοδέλτιο. Έναν πολιτικό με ιδιαίτερα πολυσυλλεκτικά ψηφοθηρικά χαρακτηριστικά, τα οποία έχουν καταγραφεί ήδη σε τοπικές πολιτικές αναμετρήσεις.
Όλα αυτά, είναι τα αυτονόητα ερωτηματικά. Το ζήτημα όμως είναι αλλού και όχι στην υποψηφιότητα ή μη του Γ. Συμπιλίδη. Το θέμα που βάζει σε δυσοίωνες σκέψεις είναι το εξής απλό: αν ο ηγέτης μιας παράταξης αδυνατεί να χειρισθεί μια τέτοιας έντασης κρίση, πως ως επίδοξος πρωθυπουργός θα αντιμετωπίσει την κόλαση που τον περιμένει μετά τις εκλογές; Πως θα αντιμετωπίσει Μέρκελ, Σόιμπλε, Ντράγκι και λοιπούς όταν δεν είναι σε θέση να αντισταθεί σε πιέσεις καταχρεωμένων ΜΜΕ ενάντια στον πιο πιστό του συνοδοιπόρο;Υπήρξαν, λέει, έντονες πιέσεις με διαμαρτυρίες από το Κιλκίς και όλη τη χώρα, αφού η υποψηφιότητα Συμπιλίδη ξύπνησε τις μνήμες για την ανατροπή της κυβέρνησης Μητσοτάκη το 1993. Ποιος όμως από τους διαμαρτυρόμενους θα απαντήσει στο ερώτημα: ο κ. Συμπιλίδης ανέτρεψε την κυβέρνηση εν αγνοία του κ. Σαμαρά; Όχι βέβαια!
Μαύρες σκέψεις, αλλά αναπόφευκτες.
Υ.Γ: Ο κ. Σαμαράς απ’ ότι φαίνεται, θα έχει μια πρώτης τάξεως ευκαιρία “διαχείρισης κρίσεων” το βράδυ της 6ης Μαΐου. Οταν δηλαδή οι πρωτοκλασσάτοι της Ν.Δ. ξεκινήσουν αμέσως την αναφισβήτηση μόλις πληροφορηθούν το απογοητευτικό ποσοστό και αρχίσουν να κοιτάζουν προς Ραφήνα μεριά! Τότε να δούμε.
Ψηφοφόροι, τότε και τώρα.
Δεκαετίες της μεταπολίτευσης μέχρι τις προηγούμενες εκλογές και οι πλατείες Συντάγματος και Αριστοτέλους στις προεκλογικές ομιλίες των αργηγών “πασοκ” και “νέας δημοκρατίας” να λειτουργούν ως άλλα “πεδία “μάχης”. Μιλλιούνια οι προεκλογικοί στρατοί να αλαλάζουν συνθήματα ρωμα’ι’κών αρένων σε κάθε υπόσχεση του αρχηγού απο την εξέδρα ή φραστική του επίθεση κατά του αντιπάλου, ανεμίζοντας σημαίες ευκαιρίας(δές βολέματος) και όσοι δεν παρευρίσκονται, να παρακολουθούν με δέος απο την τηλεόραση το θέαμα. “Τί να σκέφτονται άραγε αυτές οι σημαίες!!!” αναρωτήθηκε κάποτε ο αείμνηστος Λ.Κύρκος.
“Αρτον και Θεάματα” λοιπόν, “προσφορά” των εγχώριων ηγετών προς τους ανυποψίαστους ή μη υπηκόους. Ο ‘Αρτος, όπερ εστί μεθερμηνευόμενον οι συνεχείς αυξήσεις μισθών και συντάξεων, επιδομάτων αχαλίνωτης φαντασίας, επινόηση μα’ι’μού συντάξεων αναπηρίας, δανείων με χαριστικά επιτόκια, αμέτρητων κομματικών διορισμών χωρίς αξιοκρατία, ευνο’ι’κών και χαριστικών ρυθμίσεων χρεών σε ΠΑΕ, κλπ, κλπ και όλα αυτά με δανεικά που γιγάντωναν το χρέος, χωρίς ουσιαστική ανάπτυξη που να διασφαλίζει την αποπληρωμή του, αλλά και το μέλλον γενικά της χώρας. Τα Θεάματα, όπερ εστί μεθερμηνευόμενον οι Ολυμπιακοί αγώνες, η Eurovision, τα αθλητικά και άλλα προγράμματα της ΕΡΤ, και όλα αυτά όχι στο κανονικό κόστος, αλλά τριπλάσιο και τετραπλάσιο, δηλαδή με κατασπατάληση του δημόσιου χρήματος, γιατί έπρεπε να διασφαλιστεί η εξουσία πάση θυσία έχοντας ευχαριστημένους τους ψηφοφόρους. Μέθοδος άκρως αποδοτική απο τα Ρωμα’ι’κά χρόνια. Κι΄ έτσι οι ψηφοφόροι, εμείς δηλαδή, είμασταν ευχαριστημένοι και κοιμώμασταν τον ύπνο του “δικαίου” και χωρίς να αναρωτηθούμε ποτέ πώς στο καλό μπορεί αυτή η χώρα που παράγει ελάχιστα να ζεί με τα καλύτερα, προσφέραμε στα δύο “μεγάλα” κόμματα απίστευτα ποσοστά στις εκλογές για 35 συναπτά έτη. Στο μεταξύ η εξουσία, μαζί με τα εργολαβικά, τα μεγαλοεμπορικά, τα τραπεζικά, τα αγιορείτικα και κάθε είδους καρτέλ, είχαν στήσει το δικό τους πάρτυ-φαγοπότι ωστε να εξασφαλίσουν και τα τρισέγγονά τους με μίζες και παράνομα κέρδη παντός τύπου, ενώ στις εξεταστικές βγαίνανε όλοι “λάδι”. Και μιά ωραία πρωία μας λέει ο ανεκδιήγητος ΓΑΠ, ως πρωθυπουργός πλέον (τρομάρα του, αλλά εμείς τον ψηφίσαμε), οτι στο σύνθημα “Λεφτά υπάρχουν”, λόγω ως γνωστόν της ελλειπούς γνώσης μου περι την ελληνικήν γλώσσαν ξέχασα να προσθέσω το “δεν”!!! και “έγινε μια μικρή παρεξήγηση, οπότε, ξέρετε… θα μπούμε στο ΔΝΤ”. Εδώ λοιπόν και δυόμιση χρόνια μας λένε οι κυβερνητικοί(με τον τρόπο τους βέβαια, ξέρετε, αυτό του “σωτήρα” ντέ) και το κάνουν συνεχώς πράξη με τα χαράτσια, οτι για όλα τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν επι των ημερών τους, φταίμε εμείς που τους ψηφίζαμε και επομένως θα πληρώσουμε εδώ και τώρα την λυπητερή και στο διηνεκές μέχρι να πεθάνουμε ή απο το κρύο του χειμώνα ή απο την ασιτία (1.50€ το πετρέλαιο θέρμανσης σε 5 μήνες, νέα χαράτσια και νέοι φόροι είναι ήδη έτοιμοι άμα ψηφίσουμε τους ίδιους, ωστε να εφαρμοστούν αμμέσως, γιατί λέει αντέχουμε ακόμα και ο στόχος είναι να έχουμε μισθούς Βουλγαρίας, ακρίβεια Ελλάδας και “πρώτα οι δανειστές μας”, αντί του “πρώτα ο πολίτης”.
Το σημερινό ερώτημα είναι το εξής απλό: Είμαστε οι ψηφοφόροι με την νοοτροπία του “τότε” ή μάθαμε κάτι απ΄όλο αυτό το στημένο παιγνίδι που παίχθηκε σε βάρος ημών των απλών πολιτών, της εθνικής μας κυριαρχίας και για το ποιός επιτέλους τώρα πρέπει να πληρώσει; Την Κυριακή έχουμε την δύναμη, ή να πετάξουμε στο καλάθι των αχρήστων όλους τους υπεύθυνους για το κατάντημα της ιστορικής μας χώρας ή να τους επιβραβεύσουμε κι απο πάνω, υποκύπτοντας σε ανυπόστατα διλήμματα, που μόνον τους ξένους και ντόπιους αδίστακτους τοκογλύφους εξυπηρετούν.
Τελικά από το άθρο και το σχόλιο προτιμώ το σχόλιο γιατί το άρθρο δεν είχε τίποτα νέο μας πει!!!