Ευρω-Νταχάου!

Του Νίκου Μπογιόπουλου.

Ο Ερυθρός Σταυρός, με βάση στοιχεία τα οποία του υπέβαλαν 22 από τις εθνικές επιτροπές του στην Ευρώπη, κατέγραψε ότι χορηγείται επισιτιστική βοήθεια σε 3,5 εκατομμύρια ανθρώπους, ένας αριθμός κατά 75% αυξημένος σε σύγκριση με την περίοδο τρία χρόνια πριν. Αυτή είναι η Ευρώπη που, κατά την χτεσινή ομιλία του κ.Σαμαρά,   «αφήνει πίσω της κρίση»…

Μετά τις υπέροχες κυβερνητικές φιέστες για την ανάληψη της εκ περιτροπής προεδρίας της ΕΕ (τέτοιες γιορτές δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τις αντίστοιχες υπέρλαμπρες τελετές που διενεργούνταν στο σάπιο βασίλειο της Δανιμαρκίας) ας επιστρέψουμε στην πραγματική ζωή.

   Σε αυτήν, στην πραγματική ζωή, οι χτεσινές φιέστες θα μπορούσαν να εκληφθούν ακόμα και ως ετεροχρονισμένο δοξαστικό υπέρ της τρόικας και των Μνημονίων. Γιατί, ας μην το ξεχνάμε: Τα 2/3 της λαομίσητης τρόικας, είναι «made in ΕU»: Είναι Κομισιόν και Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα…

   Στην πραγματική ζωή, λοιπόν, η ΕΕ δεν έχει καμία σχέση με τα φληναφήματα περί της λέσχης των «ισότιμων εταίρων». Αντίθετα, μέσα στην ΕΕ εκείνο που ευδοκιμεί νομοτελειακά είναι η ανισομετρία και οι αντιθέσεις. Προϊόν αυτής της ανισομετρίας είναι και το γεγονός, για παράδειγμα, ότι:

• Την εποχή (περίοδος 2000 – 2012) των ελλειμμάτων για την Ελλάδα, το συνολικό πλεόνασμα τρεχουσών συναλλαγών της Γερμανίας ήταν 1,28 τρισ. ευρώ, της Ολλανδίας 473 δισ. ευρώ, της Αυστρίας 80 δισ. ευρώ, της Σουηδίας 271 δισ. ευρώ, της Φινλανδίας 96 δισ. ευρώ. «Τα ελλείμματα της Ελλάδας είναι τα πλεονάσματα της Γερμανίας» που έλεγε και η κυρία Λαγκάρντ…

   Η ΕΕ δεν υπήρξε ποτέ παράγοντας άμβλυνσης των ανισοτήτων, αλλά πεδίο όπου βασιλεύει ο νόμος που κάνει τους πλούσιους πλουσιότερους και τους φτωχούς φτωχότερους. Αρκεί να ρίξουμε μια ματιά στις ηγέτιδες και πλούσιες Γερμανία και Γαλλία:

• Πάνω από 5,5 εκατομμύρια Γερμανοί κατρακύλησαν τα τελευταία χρόνια από την λεγόμενη μεσαία τάξη στους χαμηλόμισθους. Εκείνοι που ακολούθησαν την αντίστροφη πορεία δεν ξεπερνούν τις 500 χιλιάδες… Οσο για τη Γαλλία των 3 εκατομμυρίων ανέργων η οργάνωση «Les Restos du Coeur» ανακοίνωσε ότι πέρσι  960.000 άνθρωποι στήθηκαν στην ουρά για να πάρουν δωρεάν γεύματα ενώ φέτος τα σισίτια που προγραμματίζονται αφορούν σε πάνω από 1 εκατομμύριο ανθρώπους…

   Η ΕΕ δεν υπήρξε ποτέ η «Ευρώπη των εργαζομένων». Ήταν είναι και θα είναι μια διακρατική ένωση των μεγαλύτερων μονοπωλίων της Ευρώπης για την ανακατανομή της παγκόσμιας καπιταλιστικής αγοράς, των πηγών πρώτων υλών και των σφαιρών εξαγωγής κεφαλαίου. Για τη μεγαλύτερη διείσδυσή τους στην οικονομία των πιο αδύναμων συνεταίρων τους και την αρπαγή του εθνικού τους πλούτου. Μια ένωση για την εντατικότερη εκμετάλλευση των εργαζομένων. Σε αυτήν, στην πραγματική ΕΕ:

• Πάνω από 43 εκατ. Ευρωπαίοι ζουν στα όρια της πείνας και 120 εκατομμύρια άνθρωποι βιώνουν τον διαρκή κίνδυνο να  περιπέσουν σε κατάσταση ένδειας  (στοιχεία της Διεθνούς Επιτροπής του Ερυθρού Σταυρού και της Ερυθράς Ημισελήνου). Σε χώρες όπως η Λετονία, που πριν λίγες μέρες εντάχθηκε στο κλαμπ της Ευρωζώνης, η χορηγούμενη επισιτιστική βοήθεια υπερτριπλασιάστηκε μέσα σε τρία χρόνια. Στην Ιταλία 8 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Στις χώρες της πραγματικής ΕΕ, όπως, για παράδειγμα, στη Βρετανία (που σημειωτέον ούτε ευρώ έχει, ούτε Μνημόνιο…), επανακάμπτουν ασθένειες εξαφανισμένες από τη δεκαετία του ’50, όπως η ραχίτιδα, που μαστίζει τον παιδικό πληθυσμό ως αποτέλεσμα της πείνας και της κακής διατροφής για εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά. Στην Βρετανία των 5 εκατομμυρίων πενήτων, όπου ο γάμος του πρίγκιπα Γουίλιαμ στοίχισε 60 εκατομμύρια ευρώ, η Επιτροπή του Ερυθρού Σταυρού αναγκάστηκε να σχεδιάσει τη διανομή αυτό το χειμώνα επισιτιστική βοήθεια σε πανεθνικό επίπεδο, για πρώτη φορά μετά το τέλος του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου…

   Η ΕΕ δεν υπήρξε ποτέ αρωγός της «ανάπτυξης» σε όφελος των λαών. Είτε πρόκειται για τους λαούς των χωρών του Νότου, είτε πρόκειται για τους λαούς των κρατών – ατμομηχανή της ΕΕ. Σήμερα, στην πραγματική ΕΕ:

• Πάνω από 27 εκατομμύρια άνθρωποι είναι άνεργοι και μάλιστα τα 20 εκατομμύρια από αυτούς βρίσκονται στα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης (στοιχεία της Eurostat). Ανάμεσα στα στοιχεία που καταγράφονται στην έκθεση του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού διαβάζουμε: Στη Γαλλία, 350.000 άτομα έπεσαν κάτω από το όριο της φτώχειας το 2008-2011. Στις χώρες της Βαλτικής και στην Ουγγαρία, το 13% του πληθυσμού μετανάστευσε για να βρει δουλειά. Στη Γερμανία – των πλεονασμάτων – το ένα τέταρτο των εργαζομένων είναι χαμηλόμισθοι . Πάνω από 7 εκατομμύρια Γερμανοί ζουν με μισθό 400 ευρώ το μήνα. Πάνω από το 15% του γερμανικού πληθυσμού διαβιεί σε συνθήκες κάτω του ορίου της φτώχειας…

Άρθρο στο enikos.gr