Στο συνταγματικό τόξο
Του Νίκου Ξυδάκη (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)
—————————————————————————————————————————————————————————————–Η κρίση δοκιμάζει πολύτροπα τις αντοχές του δημοκρατικού κράτους. Μια από τις σκληρότερες δοκιμασίες, ίσως η κρισιμότερη, είναι η ανάδυση ενός νεοναζιστικού μορφώματος στο πολιτικό προσκήνιο, ερχόμενου από το αντεργκράουντ ενός σατανιστικού-χιτλερικού New Age και από την ποινική μεθόριο.
Η ανάδυση υποστηρίζεται λεκτικά από αντισυστημική ρητορεία, αντισυνταγματική και αντικοινοβουλευτική, και πρακτικά από μισαλλοδοξία και ωμή βία. Λόγος και πράξη γίνονται αποδεκτά από ομάδες του πληθυσμού ως υποκατάστατα της εξασθενημένης παρουσίας του δημοκρατικού κράτους, και ως απάντηση στη διαφθορά ή εξαχρείωση ορισμένων πολιτικών προσώπων.
Απέναντι σε αυτό το κύμα μίσους και βίας, ο ευρύτατος δημοκρατικός χώρος, από τους ρεπουμπλικάνους της δεξιάς έως τους ριζοσπάστες της αριστεράς, όλοι όσοι βρίσκονται εντός του συνταγματικού τόξου, πρέπει να βρεθούν ενωμένοι και να το αποκρούσουν σθεναρά.
Σε αυτό το συνταγματικό τόξο ανήκουν όλες οι πολιτικές δυνάμεις, πλην όσων καταφέρονται λόγω και έργω κατά της δημοκρατίας και της συνταγματικής τάξης. Η ιστορία και η παρούσα πράξις ενός εκάστου ορίζουν την πίστη τους στη δημοκρατία και στον απορρέοντα πολιτικό πολιτισμό.
Κάθε τι άλλο υπονομεύει τη συνοχή και την ισχύ του συνταγματικού τόξου έναντι των εχθρών της δημοκρατίας.
Ως εκ τούτου, η προσφάτως ανακύψασα ταύτιση των «άκρων», ως παρανάγνωση της Βαϊμάρης, μπορεί να αποβεί επικίνδυνη και υπονομευτική της Ελληνικής Δημοκρατίας, στον βαθμό που δεν κατονομάζει και δεν ορίζει τα «άκρα», δεν διακρίνει όρια και αποχρώσεις, δεν τεκμηριώνει με γεγονότα αλλά με ιδεολογήματα· στον βαθμό που τσουβαλιάζει αδιακρίτως τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης με τον κάθε τυχάρπαστο υπόδικο ή καταδικασθέντα βομβιστή.
Ολοι νιώθουμε κατάκοποι από το δυσχερές παρόν και φοβισμένοι ενώπιον του άδηλου μέλλοντος. Ο πολιτικός βίος όμως θα εξελιχθεί ομαλά μόνο με πραγματισμό, με σύμφωνη υπεράσπιση των δημοκρατικών ορίων, με αναγνώριση του συνταγματικού συμπαίκτη. Χωρίς βιαστικές γεωγραφήσεις, χωρίς δαιμονοποίηση των ιστορικών συγκυριών.
