My Twitter Feed

5 Ιανουαρίου, 2021

ΕΙΔΗΣΕΙΣ.ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ:

Αποχαιρετισμός στον Γ. Γίτσο -

Τρίτη, 5 Ιανουαρίου, 2021

ΝΔ: Δυσαρέσκεια στη Βόρ. Ελλάδα -

Τρίτη, 5 Ιανουαρίου, 2021

Δ. Κιλκίς: 50 έκτακτες προσλήψεις -

Τρίτη, 5 Ιανουαρίου, 2021

Ο χρόνος άλλαξε, ο κορονοϊός όχι! -

Δευτέρα, 4 Ιανουαρίου, 2021

Επαναξιολογούνται οι διοικητές; -

Δευτέρα, 4 Ιανουαρίου, 2021

Παραμένει αναβαθμισμένος -

Δευτέρα, 4 Ιανουαρίου, 2021

Καταγγελίες υγειονομικών Κιλκίς -

Δευτέρα, 4 Ιανουαρίου, 2021

Εμβολιασμοί στα νοσοκομεία μας -

Δευτέρα, 4 Ιανουαρίου, 2021

Εμείς δεν βιαζόμαστε,

…ο Ερντογάν καραδοκεί.

Του Τάσου Παππά.


Οι διαπραγματεύσεις για το Μακεδονικό ξεκίνησαν με καλές προοπτικές. Στο Νταβός οι δύο ηγέτες, Τσίπρας- Ζάεφ, εμφανίστηκαν αποφασισμένοι να κάνουν τα απαραίτητα βήματα. Οι συνθήκες και στην Ελλάδα και στην ΠΓΔΜ έμοιαζαν ιδανικές. Εδώ τα περισσότερα κόμματα είχαν τοποθετηθεί υπέρ μιας σύνθετης ονομασίας για όλες τις χρήσεις, εκεί το εθνικιστικό μπλοκ ήταν σε υποχώρηση και ο επικεφαλής του, Γκρουέφσκι, αντιμετωπίζει βαριές κατηγορίες.

Την ίδια στιγμή ο ξένος παράγοντας (ΝΑΤΟ, Ε.Ε.) ενθάρρυνε τις προσπάθειες για να υπάρξει αμοιβαία επωφελής συμφωνία. Εγιναν από την Ελλάδα και από την ΠΓΔΜ ορισμένες προκαταρκτικές κινήσεις και όλα έδειχναν ότι τα πράγματα θα εξελιχθούν ομαλά.

Στην εξωτερική πολιτική όμως η απόσταση ανάμεσα στο «θέλω» και το «μπορώ» δεν γεφυρώνεται εύκολα. Κυρίως όταν παρεισφρέουν ζητήματα που έχουν να κάνουν με εθνικά αφηγήματα, μύθους, θρύλους, επινοημένες παραδόσεις και όταν εμπλέκονται μικροκομματικές σκοπιμότητες.

Στην Ελλάδα η αξιωματική αντιπολίτευση αποφάσισε να εγκαταλείψει τη γραμμή του 2008 (σύνθετη ονομασία) και χωρίς να επιστρέψει επισήμως στη γραμμή του 1992 (κανένα παράγωγο της λέξης Μακεδονία), υιοθέτησε την αμήχανη θέση «όχι τώρα λύση, αργότερα». Την άποψή της για το τι πρέπει να γίνει αργότερα δεν μας την είπε.

Διαπιστώνοντας η ηγεσία της ότι τα συλλαλητήρια μάζεψαν κόσμο, επέλεξε να φλερτάρει με τους διαδηλωτές εκτιμώντας ότι ανήκουν στο ακροατήριό της, το οποίο δεν θα ήταν φρόνιμο να δυσαρεστήσει, αφού κατά την πρόβλεψή της οι εκλογές είναι προ των πυλών (το ίδιο βεβαίως λέει εδώ και τρία χρόνια, αλλά αυτό είναι μια ασήμαντη λεπτομέρεια). Πρόκειται για κλασική αντίδραση παλαιοκομματικού και πελατειακού κόμματος.

Ακόμη κι αν η ΠΓΔΜ δεχόταν ονομασία χωρίς τη λέξη Μακεδονία ή παράγωγό της, κάτι θα έβρισκε η Δεξιά για να μη δώσει την ευκαιρία στην κυβέρνηση (τη χειρότερη, όπως λέει, της μεταπολίτευσης) να εισπράξει κέρδος. Θα ανακάλυπτε ένα άγαλμα του Μ. Αλεξάνδρου σε κάποιο χωριό της FYROM ή ένα σοκάκι στα Σκόπια που θα έφερε την ονομασία «πάροδος Μ. Αλεξάνδρου» και θα κατέθετε τη διαφωνία της εφ’ όλης της ύλης.

Η κυβέρνηση της ΠΓΔΜ μπορεί να έχει την πλειοψηφία στη Βουλή, ωστόσο ο πρόεδρος της χώρας βάζει συνεχώς εμπόδια. Ο Ζάεφ θέλει αλλά δεν μπορεί και γι’ αυτό αναβαθμίζει διάφορα ζητήματα σε στρατηγικής σημασίας κι ας μην είναι τέτοια. Ο Τσίπρας θέλει αλλά αν το μπορεί δεν είναι σίγουρο. Εχει τη σθεναρή αντίδραση του εταίρου του (ΑΝ.ΕΛΛ.), τον οπορτουνισμό της Ν.Δ, την επαμφοτερίζουσα στάση του ΠΑΣΟΚ και το μπλοκ της νέας εθνικοφροσύνης (δεσπότες, απόστρατοι, Χρυσή Αυγή, οργανώσεις της ομογένειας).

Ολοι ψαρεύουν σε θολά νερά. Προφανώς εξ αυτού του λόγου αισθάνθηκε την ανάγκη να χαμηλώσει τον πήχη των προσδοκιών (κι αυτός τις καλλιέργησε) λέγοντας ότι «εμείς δεν βιαζόμαστε, μπορούμε να ζήσουμε και χωρίς λύση». Χωρίς λύση μπορεί η ΠΓΔΜ να μην μπει στο ΝΑΤΟ, οι πάντες όμως θα συνεχίσουν να την αποκαλούν σκέτα «Μακεδονία» και ενδεχομένως οι ηγέτες της εκόντες- άκοντες να αναζητήσουν προστασία στη φιλόξενη αγκαλιά του Ερντογάν. Θρίαμβος…

Ανάγωγα

Αν δεν υπήρχε η απειλή της διαγραφής, πιστεύω ότι ο Μάριος Σαλμάς θα πήγαινε να καταθέσει στην προανακριτική επιτροπή για τη Novartis. Δοκίμασε τα νεύρα του αρχηγού της Ν.Δ. όταν αρνήθηκε να υπογράψει την πρόταση για σύσταση επιτροπής για τους Κουρουμπλή, Ξανθό, Πολάκη και δεν τον έπαιρνε να παρακούσει δεύτερη φορά την ηγεσία. Θα ερχόταν τιμωρία και θα έμενε χωρίς στηρίγματα. Οπότε, καλύτερα με άλλους σε λάθος δρόμο, παρά μόνος στον σωστό.

Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ

Σχολιάστε