Εκβιαστές και εκβιαζόμενοι
Του Τάσου Παππά.
«Δεν την πήραμε τη δόση του ενός δισ. ευρώ» φωνάζουν τα δεξιά μέσα ενημέρωσης και δυσκολεύονται να κρύψουν τη χαρά τους για το στραπάτσο, όπως λένε, που έπαθε η κυβέρνηση στο Eurogroup. Αναρωτιέται κανείς γιατί πρέπει να χαιρόμαστε που χάνουμε λεφτά.
Η απάντηση είναι απλή: για όσους πιστεύουν πως η σημερινή κυβέρνηση είναι μια ανορθογραφία, μια βάναυση παραβίαση της κανονικότητας, οτιδήποτε της προκαλεί πρόβλημα είναι ευπρόσδεκτο. Το ότι ενδεχομένως να προκαλεί πρόβλημα και στους πολίτες είναι παντελώς αδιάφορο. Ας πρόσεχαν τι ψήφιζαν!
Περίεργη αντίληψη περί πατριωτισμού είναι τούτη, αλλά τι να κάνουμε. Αλλωστε, ο πατριωτισμός είναι ένα πολύ ελαστικό σχήμα. Υπηρετείται όταν την εξουσία ασκούν οι ιδεολογικά φίλιες δυνάμεις, υπονομεύεται όταν στα πράγματα είναι οι παρείσακτοι αριστεριστές.
Ωστόσο, οφείλουμε να αποφεύγουμε τις λαθροχειρίες. Κακός σύμβουλος ο φανατισμός.
Συχνά οδηγεί στη γραφικότητα:
– Δεν πρόκειται περί δόσης. Είναι τα λεφτά που μας χρωστάνε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και κεντρικές τράπεζες κρατών-μελών από τα κέρδη που αποκόμισαν αγοράζοντας κοψοχρονιά τα ελληνικά ομόλογα. Ποσό που ανήκει δικαιωματικά στην Ελλάδα και οι εταίροι είχαν αποφασίσει το 2018 να της επιστραφεί στο πλαίσιο των μέτρων για την ελάφρυνση του χρέους.
– Το συγκεκριμένο ποσό δεν το έχει ανάγκη η χώρα στην παρούσα φάση για να καλύψει τις υποχρεώσεις της, αφού υπάρχει το μαξιλάρι των 28 δισ. ευρώ. Η ασφάλεια που της παρέχει το απόθεμα της επιτρέπει να καθυστερεί στον σχεδιασμό και στην εφαρμογή μέχρι να πετύχει τον καλύτερο συμβιβασμό, δηλαδή εκείνη τη λύση που θα ικανοποιήσει το ακροατήριό της. Σε προεκλογική περίοδο βρισκόμαστε και τα πάντα εντάσσονται στην εκλογική στρατηγική των κομμάτων. Αλλωστε η αντίσταση στους δύστροπους και εμπαθείς ξένους, καθώς και οι απειλές για υπερήφανες μονομερείς ενέργειες «πουλάνε». Η τσαλακωμένη αξιοπρέπειά μας χρειάζεται αντίδοτα, έστω κι αν είναι μιας χρήσεως.
– Το ποσό θα εκταμιευτεί σε λίγες μέρες, όπως διαβεβαιώνουν αξιωματούχοι της Κομισιόν και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και εφόσον η κυβέρνηση υλοποιήσει όλες τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει απέναντι στους δανειστές. Μην περιμένετε όμως τα δεξιά μέσα ενημέρωσης που σήμερα κάνουν λόγο για πανωλεθρία να μιλήσουν για θρίαμβο. Αντιθέτως, θα βγουν στα κεραμίδια και θα καταγγείλουν την κυβέρνηση για άδικη ρύθμιση που θα φέρει μαζικούς πλειστηριασμούς. Αργούν; Είναι ερασιτέχνες. Τρέχουν; Είναι ανάλγητοι.
– Η μεθόδευση από την πλευρά των εταίρων μυρίζει εκβιασμό. Σύνηθες. Μπορεί να έχουμε βγει τυπικά από τα μνημόνια, μπορεί η ελληνική κυβέρνηση να έχει περισσότερη ελευθερία στη δημοσιονομική πολιτική, ωστόσο, για να μην ξεχνιόμαστε, η Ελλάδα είναι βουτηγμένη στα χρέη. Κέρδισε μια παράταση μερικών ετών, όμως το πρόβλημα με το τεράστιο δημόσιο χρέος δεν είναι αντιμετωπίσιμο χωρίς γενναίο κούρεμα (ωχ, έγραψα την απαγορευμένη λέξη που προκαλεί ανατριχίλες στους δανειστές). Αυτό λένε όλοι οι σοβαροί οικονομολόγοι σε όποια σχολή σκέψης κι αν ανήκουν. Σ’ αυτές τις συνθήκες και με αυτές τις αντιλήψεις να δεσπόζουν στη γερμανική Ευρώπη δεν μπορούμε να μιλάμε για ανεξαρτησία.
Ανάγωγα
Διαβάζω από το ρεπορτάζ της Χριστίνας Παπασταθοπούλου στο χτεσινό φύλλο της «Εφ.Συν.»: «Σημαντική απώλεια σημειώθηκε το τελευταίο 12μηνο για την ελληνική σημαία στα ποντοπόρα ελληνόκτητα καθώς 52 από αυτά την κατέβασαν… Οι Ελληνες εφοπλιστές δείχνουν προτίμηση στις σημαίες της Λιβερίας και των Νήσων Μάρσαλ». Ο πατριωτισμός του μεγάλου κεφαλαίου σε κάνει να φουσκώνεις από εθνική υπερηφάνεια.
Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ
