«Είμαι στο ίδιο κόμμα μ’ αυτούς;»
Του Τάσου Παππά.
Αναρωτιέται ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης αν ο Ερντογάν με την τακτική που ακολουθεί έναντι της Ελλάδας επιχειρεί «να προετοιμάσει την κοινή γνώμη της χώρας του για επιθετικές πράξεις έναντι της Ελλάδας ή απλά παζαρεύει κάτι παραπάνω από την ευρωπαϊκή ηγεσία». Σωστά αναρωτιέται. Φοβάμαι όμως πως ουδείς είναι σε θέση να του απαντήσει.
Ουδείς ξέρει. Ισως ούτε ο ίδιος ο Ερντογάν. Κάθε πρόβλεψη είναι παρακινδυνευμένη. «Βλέποντας και κάνοντας», φαίνεται πως είναι η γραμμή του την οποία θα προσαρμόζει αναλόγως των αντιστάσεων που θα συναντήσει, των συσχετισμών που θα διαμορφωθούν και του κλίματος που θα επικρατήσει στο εσωτερικό της Τουρκίας.
Η δημοφιλία του υποχωρεί, από τα σπλάχνα της παράταξής του ξεπήδησαν δύο νέα κόμματα, η ανεργία φουντώνει, ο πληθωρισμός ξεφεύγει, στη Συρία τα πράγματα δεν πάνε καλά, στη Λιβύη ο εκλεκτός του μισθοφόρος χάνει συμμάχους και δυνάμεις, ο Πούτιν τον σνομπάρει, η Δύση κρατάει αποστάσεις.
Ένας αυταρχικός ηγέτης που νιώθει στριμωγμένος δεν αποκλείεται να μπει στον πειρασμό να μεταφέρει την κρίση εκεί όπου πιστεύει ότι τον παίρνει. Δηλαδή στην Ελλάδα, την οποία θεωρεί αδύναμο κρίκο. Οπότε είναι αυτονόητη η θέση του Αλέξη Τσίπρα: «Η χώρα οφείλει να απαντήσει συντεταγμένα και αποφασιστικά χωρίς εθνικιστικές κορόνες και σπασμωδικές κινήσεις, αλλά με πατριωτική ευθύνη».
Δικαιούται όμως ο Αλ. Τσίπρας να ανησυχεί για τους εξτρεμισμούς του Ερντογάν; Εχει την άδεια των σούπερ πατριωτών της Νέας Δημοκρατίας και των δημοσιολόγων που στην προηγούμενη φάση το έπαιζαν μακεδονομάχοι και σήμερα υποδύονται τη Σοφία Βέμπο; Οχι φυσικά.
Το κόμμα του είναι, σύμφωνα με ακροδεξιούς βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, η βασική ασύμμετρη απειλή που αντιμετωπίζει η χώρα, λειτουργεί, όπως μας είπε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, ως Δούρειος Ιππος του Ερντογάν, με την κριτική του στην κυβέρνηση ρίχνει νερό στον μύλο των Τούρκων, με τις καταγγελίες του για την παρουσία ναζί από τη Γερμανία και την Αυστρία στον Εβρο υπονομεύει την εθνική συνοχή, με τις ερωτήσεις που θέτει στους αρμοδίους για την ύπαρξη παράνομων κέντρων κράτησης προσφύγων και μεταναστών στα σύνορα με την Τουρκία δίνει λαβές σε ξένα μέσα ενημέρωσης να συκοφαντήσουν την κυβέρνηση.
Οι ακροδεξιοί της Ν.Δ. ασχημονούν ασυστόλως, προβοκάρουν χωρίς έλεος τους πολιτικούς αντιπάλους τους, διχάζουν την κοινωνία και κατασκευάζουν σαν τον παλιό… καλό καιρό σχήματα όπου στη μία πλευρά είναι οι εθνικά σκεπτόμενοι (δηλαδή αυτοί και οι οπαδοί τους) και στην άλλη οι αντεθνικά δρώντες (δηλαδή όλοι οι άλλοι).
Αν τολμήσεις να μιλήσεις για ανθρώπινα δικαιώματα περιγράφοντας τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης των προσφύγων και των μεταναστών, είσαι ύποπτος. Αν υπερασπίζεσαι το κράτος δικαίου καταγγέλλοντας τις παράνομες πρακτικές των μηχανισμών καταστολής, είσαι το λιγότερο αριστεριστής και εθνομηδενιστής. Αν καταδικάζεις κυβερνητικές επιλογές που παραβιάζουν το διεθνές δίκαιο (το οποίο οι κυβερνητικοί επικαλούνται σε άλλες περιπτώσεις) είσαι πεμπτοφαλαγγίτης στην υπηρεσία του Ερντογάν.
Οι αθλιότητες της ακροδεξιάς πτέρυγας της Νέας Δημοκρατίας στην παρούσα φάση είναι εξαιρετικά επικίνδυνες γιατί το κόμμα βρίσκεται στην κυβέρνηση και χειρίζεται λεπτά θέματα εξωτερικής πολιτικής. Είναι ευθύνη του πρωθυπουργού, αν εννοεί φυσικά όσα διακηρύσσει δημοσίως περί εθνικής συνεννόησης, να τις αντιμετωπίσει με τη δέουσα αυστηρότητα.
Οι υπουργοί και οι βουλευτές που ανήκουν σ’ αυτό το ρεύμα δεν παίρνουν από λόγια, συστάσεις και χαλαρές προειδοποιήσεις. Η ανοχή τούς αποθηριώνει. Η αλαλία της ηγεσίας εισπράττεται ως επιβράβευση και τροφοδοτεί την αλαζονεία τους. Η ατιμωρησία δίνει αέρα στα πανιά τους. Οσο δεν συναντούν εμπόδια θα συνεχίζουν να διολισθαίνουν στην πατριδοκαπηλία. Επειδή, όπως έχει αποδειχτεί πολλές φορές στο παρελθόν, πρόκειται για οπορτουνιστές πλήρους απασχόλησης, η μόνη κίνηση που θα τους συνετίσει είναι η παραδειγματική τιμωρία. Ενός εξ αυτών.
Να είναι σίγουρος ο κ. Μητσοτάκης ότι δεν πρόκειται οι ομόσταβλοί του να κάνουν κάτι που θα βλάψει το κόμμα του και την κυβέρνηση. Πρόκειται, επαναλαμβάνω, για κότες τρίλειρες και μαυροπουπουλάτες, για να θυμηθώ τη φράση της Ντόρας Μπακογιάννη. Ο κ. Μητσοτάκης μπορεί να παρέμβει δυναμικά.
Οφείλει να το πράξει εγκαταλείποντας τη στάση κατευνασμού που έχει ακολουθήσει μέχρι τώρα. Οσο όμως καθυστερεί, θα δημιουργούνται εύλογα ερωτήματα για το αν θέλει πραγματικά να εξουδετερώσει αυτή την ομάδα που δηλητηριάζει την κοινωνία και προκαλεί δυσφορία ακόμη και σε μέλη της κυβέρνησής του. Κορυφαίος αξιωματούχος μονολογούσε φωναχτά στο περιθώριο τηλεοπτικής εκπομπής όπου συμμετείχε με δημοσιογράφους και στελέχη άλλων κομμάτων: «Είμαι εγώ στο ίδιο κόμμα μ’ αυτούς;». Είσαι, φίλτατε. Με μερικούς και στην ίδια κυβέρνηση.
Ανάγωγα
Παράκληση στον πρωθυπουργό: Μαζέψτε από τα κανάλια εκείνους τους υπουργούς και τους βουλευτές του κόμματός σας (τους ξέρετε) που έχουν άποψη επί παντός του επιστητού, τη λένε με ύφος εκατό καρδιναλίων, υποδύονται τους ειδικούς κι ας είναι άσχετοι, δεν δέχονται αντιρρήσεις. Σε κανονικές συνθήκες οι γελωτοποιοί διασκεδάζουν το ακροατήριο. Σήμερα όμως τα πράγματα είναι ζόρικα. Με την πανδημία δεν παίζουμε.
Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ
