Δύο θεωρίες συνωμοσίας…

…και ένα αδιέξοδο.

Της Αγγελικής Σπανού.

Δεν είναι συνηθισμένο η συνδικαλιστική παράταξη του κόμματος να καλεί τους βουλευτές να ρίξουν την κυβέρνηση. Ο Ν. Κιουτσούκης της ΔΑΚΕ, επειδή τάχθηκε υπέρ της καταψήφισης του προϋπολογισμού τα μεσάνυχτα, διεγράφη με συνοπτικές διαδικασίες από τη ΝΔ (του έχει ξανασυμβεί πριν από έναν περίπου χρόνο) προκειμένου να γίνει μια επίδειξη πυγμής αλλά η παγωμάρα είναι μεγάλη στη Συγγρού. Πολύ περισσότερο όταν η συνάντηση γαλάζιων γιατρών με τον υπουργό Υγείας Αδ. Γεωργιάδη την Πέμπτη το βράδυ εξελίχθηκε με αναπάντεχο τρόπο, δηλαδή παρά λίγο να πέσει ξύλο.

Η κατάσταση αγριεύει συνεχώς και τα χαμόγελα που μοίρασε ο πρωθυπουργός στους βουλευτές που συνάντησε την Παρασκευή το βράδυ στο καφενείο της Βουλής μάλλον δεν αρκούν για να καθησυχάσουν τις αγωνίες τους για το πολιτικό τους μέλλον.

Ο κ. Σαμαράς εμφανίστηκε αισιόδοξος για πρωτογενές πλεόνασμα μεγαλύτερο από αυτό που αναμενόταν και το οποίο θα μοιραστεί στους ασθενέστερους, αλλά επίσης για τις χιλιάδες θέσεις εργασίας που θα δημιουργηθούν με την επανέναρξη των έργων στους οδικούς άξονες, οπωσδήποτε και για το εξάμηνο της ελληνικής προεδρίας της ΕΕ από τον Ιανουάριο. Αλλά κανείς δεν μπορεί να στοιχηματίσει ότι η αισιοδοξία του δεν είναι απλώς επαγγελματική.

Η κυβέρνηση δεν ανησυχεί τόσο για το αποτέλεσμα της αποψινής ψηφοφορίας, αφού ο προϋπολογισμός 2014 δεν έχει εγκριθεί από την Τρόικα και δεν περιλαμβάνει μειώσεις μισθών και συντάξεων, όσο για το τι θα γίνει με τον ενιαίο φόρο ακινήτων και τους πλειστηριασμούς. Προωθείται η ιδέα να ψηφιστούν μαζί σε ένα νομοσχέδιο, κάτι το οποίο δεν έχει καμία πολιτική/κοινοβουλευτική λογική αλλά -θεωρείται ότι- μπορεί να δυσκολέψει τους επίδοξους αντάρτες. Η ψηφοφορία εκείνη, την επόμενη ή τη μεθεπόμενη εβδομάδα, τυπικά, δεν ρίχνει κυβέρνηση, αφού δεν πρόκειται για ψήφο εμπιστοσύνης. Ο νόμος μπορεί να περάσει δηλαδή και με την πλειοψηφία επί των παρόντων (τρεις βουλευτές της Χ.Α βρίσκονται στη φυλακή). Παρόλα αυτά αν υπάρξουν σοβαρές εκδηλώσεις ανυπακοής, ο πολιτικός αντίκτυπος θα είναι πολύ βαρύς και μπορεί να προκαλέσει εξελίξεις.

Στα επιτελεία Σαμαρά και Βενιζέλου αναπτύσσονται διάφορα σενάρια σχετικά με τις προθέσεις και τις διαθέσεις των βουλευτών που φωνάζουν, με προτιμότερο στόχο τον Γ. Στουρνάρα. Στο ΠΑΣΟΚ, για παράδειγμα, υπάρχουν στελέχη που πιστεύουν ότι τα νήματα κινεί ο Γιώργος Παπανδρέου ή συνεργάτες του Γιώργου Παπανδρέου, ότι δηλαδή είναι οργανωμένη η έκρηξη των βουλευτών που εμφανίζονται ο ένας μετά τον άλλον να μην αντέχουν. Επειδή η Θ. Τζάκρη ήταν “ανακάλυψη” του Παπανδρέου, επειδή ο Γ. Ντόλιος θεωρείται “παπανδρεϊκός”, επειδή και ο Ν. Σηφουνάκης είναι φίλος της οικογένειας Παπανδρέου, αλλά επίσης επειδή υποψιάζονται ανάρμοστες συνεννοήσεις παπανδρεϊκών με τον ΣΥΡΙΖΑ, βρίσκουν ότι το παραμύθι έχει δράκο. Και αναφέρονται στον Γιάννη Πανάρετο και όσα είπε πρόσφατα για την ανάγκη διαλόγου με το κόμμα του Αλ. Τσίπρα, στην ερμηνεία που έδωσε ο Γ. Δραγασάκης στο “λεφτά υπάρχουν”, στις καλές σχέσεις της Κουμουνδούρου με τη Λούκα Κατσέλη, την οποία αναμένεται να υπερασπιστεί ο ΓΑΠ από το βήμα της Βουλής -αν πάρει το λόγο- για το νόμο που φέρει την υπογραφή της και με τον οποίο απαγορεύτηκαν οι πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας.

Στη γαλάζια όχθη καλλιεργούνται επίσης θεωρίες συνομωσίας. Άλλοι βλέπουν ότι “καραμανλικοί”, όχι καθ υπόδειξιν του πρώην πρωθυπουργού αλλά με την ανοχή του, θέλουν να προκαλέσουν ταραχή στο σύστημα επειδή νιώθουν παραγκωνισμένοι, για να μην σαμαροποιηθεί πλήρως η παράταξη που χάνει δυνάμεις, επειδή ονειρεύονται την επιστροφή του Κώστα Καραμανλή ως εγγυητή της ένωσης της όλης δεξιάς. Άλλοι υποστηρίζουν ότι στο παρασκήνιο κινείται δραστήρια η οικογένεια Μητσοτάκη προκειμένου να δημιουργηθεί μια κυβέρνηση με χαρακτηριστικά οικουμενικής από την παρούσα βουλή στην οποία, ασφαλώς, δεν θα ηγείται ο Α. Σαμαράς. Και κάποιοι βλέπουν οργανωμένα συμφέροντα να επιδιώκουν την ανατροπή της κυβέρνησης γιατί δεν εξυπηρετούνται όπως θα ήθελαν. Οι υποστηρικτές της τρίτης θεωρίας δεν δίνουν ονόματα, ούτε καν τα περιγράφουν.

Βέβαια, στην πράξη το σενάριο “δεν βγαίνει” γιατί όσοι είναι στοιχειωδώς μυημένοι στα γαλάζια μυστήρια γνωρίζουν ότι η ΔΑΚΕ δεν μπορεί να κινήθηκε από τους “καραμανλικούς” ούτε από τους “μητσοτακικούς” ενώ και οι νεοδημοκράτες γιατροί που επιτέθηκαν στον Αδ. Γεωργιάδη μάλλον δεν είχαν χειραγωγηθεί από κάποιο μεγαλοστέλεχος. Ομοίως, στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ, αυτοί που οργανώνονται για τη μάχη της διαδοχής, δεν ανήκουν στον κύκλο του ΓΑΠ, οπότε δεν βγάζει νόημα η θεωρία της παρασκηνιακής δραστηριότητάς του αν δεν αγγίζει το μεγάλο θέμα της αλλαγής ηγεσίας που, τυπικά, δεν υπάρχει, αλλά στην αθέατη πλευρά παραυπάρχει.

Άρθρο στο tvxs.gr