Δυο ερωτήσεις…
… που δεν έγιναν ποτέ…
Του Παναγιώτη Φλωρίδη (ΠΡΩΤΗ ΣΕΛΙΔΑ)
——————————————————————————————————————————————————————————————————————–Η “περιποίηση” που επιφύλαξε το εκλογικό σώμα στα δύο “κόμματα εξουσίας”, ήταν σχετικά ανέλπιστη και γι’ αυτό προκάλεσε ρίγη αγωνίας. Αυτό όμως που προκαλεί οργή είναι η δήθεν έκπληξη και η αποστροφή του “συστήματος” προς το ποσοστό που έλαβε η “Χρυσή Αυγή”.
Η γενεσιουργός αιτία τέτοιων φαινομένων έχει καταγραφεί κι έχει αποδειχθεί με οδυνηρό τρόπο πολλές φορές μέχρι σήμερα παγκοσμίως. Η εξαθλίωση μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού έφερε τον Χίτλερ στη εξουσία με κανονικότατες εκλογές. Ο τότε Πρόεδρος της Γερμανίας δυσκολεύτηκε να του δώσει την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης, αλλά τελικά δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά. Ηταν αργά πια για το γερμανικό πολιτικό σύστημα, το οποίο με τις πολιτικές του οδήγησε έναν πειθαρχημένο και εργατικό λαό, στην πλήρη οικονομική εξαθλίωση.
Το ημέτερο, κατ’ ευφημισμόν, κυρίαρχο πολιτικό προσωπικό με την πολιτική του, οδήγησε τη χώρα και τους πολίτες στο “μη περαιτέρω”. Και απ’ ό,τι φαίνεται, παραμένει αμετανόητο και κυριολεκτικά, «στον κόσμο του». Και σαν να μην έφτανε αυτό, απέναντι στο μαθηματικά σίγουρο επακόλουθο, της ακραίας στροφής προς την υπάρχουσα «Χρυσή Αυγή» το ανιστόρητο Πολιτικό Σύστημα, απέκλεισε αυτό το μόρφωμα από τη δημοσιότητα. Από τη μία, όλες οι πολιτικές δυνάμεις χτυπούσαν με δηλώσεις ανελέητα την «Χρυσή Αυγή», και από την άλλη απέκλειαν της ηγεσία της από τα Μέσα Ενημέρωσης, ιδίως τα τηλεοπτικά πάνελ. Η ανόητη αυτή επιλογή περιέλαβε την Οργάνωση με το μύθο του κυνηγημένου από το σαθρό πολιτικό κατεστημένο. Αυτό ακριβώς που ήθελε ο Μιχαλολιάκος και οι συν αυτώ, για να γίνουν ήρωες.
Η συμμετοχή του αρχηγού της «Χρυσής Αυγής» στα τηλεοπτικά πάνελ θα τον εξέθεταν ανεπανόρθωτα, απομυθοποιώντας αυτόν και τα «πιστεύω» του. Δεν χρειαζόταν εμβριθείς και βαθυστόχαστες αναλύσεις και ερωτήσεις. Θα έφταναν δυο απλοϊκές, χοντροκομμένες ερωτήσεις προς τον θρυλικό «αρχηγό».
Ερώτηση πρώτη: Τι είναι για σας ο Χίτλερ;
Και να βλέπαμε αν ο κ. Μιχαλολιάκος θα είχε τα κότσια να δηλώσει δημοσίως ότι ο Χίτλερ είναι ο πνευματικός και πολιτικός του ηγέτης «ο θάνατος του οποίου το 1945 ήταν μέγα πλήγμα για την ανθρωπότητα”!!
Ερώτηση δεύτερη: Σε ποιον Θεό πιστεύετε; Στον Ένα και Μοναδικό της Ορθοδοξίας, ή στο Δωδεκάθεο και τον τραγόμορφο Πάνα, τον οποίον υμνεί ο Μιχαλολιάκος στα ποιήματά του; (ναι, είναι και ποιητής).
Και τότε να ακούγαμε τι θα απαντούσε ο αρχηγός. Και από την απάντησή του θα βλέπαμε, αν οι πολλοί νοικοκυραίοι, συντηρητικοί, αγανακτισμένοι, πλην βαθειά θρησκευόμενοι, θα επέλεγαν τη «Χρυσή Αυγή» για να εκφράσουν την οργή τους.
Στις επικείμενες νέες εκλογές, δεν θα πρέπει να γίνει το ίδιο λίθος. Ο Μιχαλολιάκος θα πρέπει να είναι διαρκώς στα κανάλια. Όπως και εκείνοι οι γραφικοί με το γνωστό «Εγέρθητω» που, έστω και με λάθη γραμματικής, κατατρόμαξαν και αηδίασαν του πολίτες. Ακόμη και αυτούς που, παρασυρμένοι από άγνοια ψήφισαν τη «Χρυσή Αυγή».
Υ.Γ: Ισως έτσι η ζωηρή, πλην ανοιχτόκαρδη και φιλόξενη Ποντοηράκλεια, δεν παρουσιάσει ξανά το φαινόμενο των 116 ψήφων προς τον “αρχηγό”.
γι’ αυτό “Ο τότε Πρόεδρος της Γερμανίας δυσκολεύτηκε να του δώσει την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης, αλλά τελικά δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά.”
παραθέτω ένα απόσπασμα από ‘δώ: http://parallhlografos.wordpress.com/2012/05/11/%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%CF%87%CF%81%CF%85%CF%83%CE%AE-%CE%B1%CF%85%CE%B3%CE%AE-%CE%BF-%CE%BA%CE%AF%CE%BD%CE%B4%CF%85%CE%BD%CE%BF%CF%82/ :
“Το παράδειγμα της Γερμανίας
Στις εκλογές για το Ράιχσταγκ του Μάη 1928, το κόμμα του Χίτλερ συγκέντρωσε μόλις το 2,6% των ψήφων, αλλά δύο χρόνια αργότερα, στις εκλογές του Σεπτέμβρη του 1930 τα ποσοστά του εκτοξεύονται στο 18,3%, συγκεντρώνοντας 6,4 εκατ. ψήφους, και 107 βουλευτές με επικεφαλής τον Γκέρινγκ. Τα παλαιά αστικά κόμματα και το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα έχασαν πολλές ψήφους. Το Κομμουνιστικό Κόμμα συγκέντρωσε 4.590.000 ψήφους.
Την άνοιξη του 1932 έγιναν προεδρικές εκλογές. Υποψήφιος ο Χίντενμπουργκ. Οι σοσιαλδημοκράτες τον υποστήριξαν δηλώνοντας πως η εκλογή του Χίντενμπουργκ θα σώσει τη χώρα από το φασισμό. Οι φασίστες είχαν υποψήφιο τον Χίτλερ και το γερμανικό εθνικό λαϊκό κόμμα τον Ντίστερμπεργκ. Επειδή κανένας υποψήφιος δε συγκέντρωσε την απόλυτη πλειοψηφία, γι’ αυτό στις 10 Απρίλη έγιναν πάλι εκλογές. Εκλέχτηκε ο υποψήφιος που στήριζε η σοσιαλδημοκρατία, ο Χίντενμπουργκ. Με πρόταση του Χίντενμπουργκ στις 30 Μάη 1932, σχηματίστηκε κυβέρνηση στη Γερμανία με επικεφαλής τον Φραντς φον Πάπεν, που αύξησε πρώτα πρώτα τη φορολογία και μείωσε δραστικά τα κονδύλια για την κοινωνική ασφάλιση. Ταυτόχρονα οι ιδιοκτήτες των βιομηχανιών επιχορηγήθηκαν με εκατομμύρια μάρκα.
Στις εκλογές για το Ράιχσταγκ που έγιναν στις 31 Ιούλη 1932, το εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα του Χίτλερ πήρε 13,7 εκατ. ψήφους και έβγαλε 230 βουλευτές. Τα πιο πολλά από τα παλαιά αστικά κόμματα είχαν μεγάλες απώλειες. Το Κομμουνιστικό Κόμμα, παρά την τρομοκρατία, συγκέντρωσε 5,3 εκατ. ψήφους και πήρε 89 έδρες και το σοσιαλδημοκρατικό 8 εκατ. περίπου ψήφους και 133 έδρες. Οι χιτλερικοί διεκδίκησαν να τους δοθεί η κυβερνητική εξουσία.
Το Νοέμβρη του 1932 έγιναν καινούριες βουλευτικές εκλογές που έδειξαν πως το κομμουνιστικό κόμμα είχε αυξήσει ακόμη πιο πολύ την επιρροή του. Πήρε 6 εκατ. περίπου ψήφους. Το κόμμα του Χίτλερ είχε χάσει 2 εκατ. ψήφους και οι έδρες του από 230 περιορίστηκαν σε 196. Οι εθνικοσοσιαλιστές έχασαν και στις εκλογές για τα τοπικά όργανα αυτοδιοίκησης.
Αμέσως μετά τις εκλογές , μια ομάδα βιομήχανων και τραπεζιτών υπέβαλαν στον πρόεδρο Χίντενμπουργκ ένα υπόμνημα και ζητούσαν να διορίσει καγκελάριο του Ράιχ τον Χιτλερ. Και βεβαίως το δρομολόγησαν όλα τα αστικά κόμματα μαζί και οι σοσιαλιστές στα πλαίσια της αστικής δημοκρατίας που καθοριζόταν από το «Σύνταγμα της Βαϊμάρης».
Τις πρώτες μέρες του Γενάρη του 1933 στην Κολονία, στο σπίτι του τραπεζίτη Σρέντερ, συναντήθηκαν οι ιδιοκτήτες μονοπωλίων, Φέγκλερ, Κίρντορφ, Τίσεν και Σρέντερ με τον Πάπεν, τον Χούγκεμπεργκ και τον Χίτλερ. Στη συνάντηση αυτή λύθηκε οριστικά το πρόβλημα της παράδοσης της εξουσίας στον Χίτλερ.
Στις 30 Γενάρη του 1933 ο Πρόεδρος Χίντενμπουργκ διόρισε τον Χίτλερ καγκελάριο. Ο Πάπεν έγινε αντικαγκελάριος.
Στις 20 Φεβρουαρίου 1933, λίγο πριν από τις γερμανικές εκλογές της 5ης Μαρτίου 1933, μετά από πρόσκληση του Γκέρινγκ, περίπου 25 από τους μεγαλύτερους βιομήχανους της Γερμανίας, μαζί με τον Σαχτ (σ.σ. Πρόεδρο της Τράπεζας Διεθνών Διευθετήσεων από το 1930, Διευθυντή της Τράπεζας του Ράιχ και από το 1934 υπουργό Οικονομικών των ναζί), συναντήθηκαν στο Βερολίνο. Στη συνάντηση αυτή ο Χίτλερ ανακοίνωσε την πρόθεση των ναζί να αποκτήσουν τον ολοκληρωτικό έλεγχο της Γερμανίας. Μεταξύ των παρευρισκομένων ήταν ο Γουστάβος Κρουπ, επικεφαλής της πολεμικής βιομηχανίας Alfried Krupp A.G., και πρόεδρος του Συνδέσμου Βιομηχάνων, τέσσερα ηγετικά στελέχη της I. G. Farben, ενός εκ των μεγαλυτέρων μονοπωλίων χημικών στον κόσμο, ο Αλβέρτος Βόγκλερ, επικεφαλής της United Steel Works της Γερμανίας και άλλοι επιφανείς βιομήχανοι.
Η συνάντηση έληξε με τη σύσταση ειδικού ταμείου υποστήριξης των ναζί στις επερχόμενες εκλογές του Μάρτη 1933, ύψους 3.000.000 μάρκων.
Στις εκλογές του Μάρτη του 1933, το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα του Χίτλερ πήρε το 43,9% των ψήφων και την πλειοψηφία στη Βουλή.
Με το Σύνταγμα της Βαϊμάρης ανέβασαν τον Χίτλερ στην εξουσία οι καπιταλιστές, με την τεράστια βοήθεια της σοσιαλδημοκρατίας.”
για τη χρυσή αυγή και το Μιχαλολιάκο εδώ θα βρείτε πολλά:
http://www.ramnousia.com/2012/03/blog-post_3850.html#.T6gS6ustjIY και
http://www.ramnousia.com/2012/05/2_07.html
κάθε δικαιολογία για όσους έχουν πρόσβαση στο διαδίκτυο, ότι δεν ήξεραν τι ψήφιζαν, είναι καταδικασμένη.