Δεν είναι φάρσα…
…Είναι κάτι χειρότερο.
Του Παναγιώτη Φλωρίδη.
Το 2003 το ΠΑΣΟΚ είχε μπει αμετάκλητα σε τροχιά αποκαθήλωσης από την εξουσία. Δέκα χρόνια συνεχούς παρουσίας στην κυβέρνηση με τρεις διαδοχικές εκλογικές νίκες, είχαν εξαντλήσει κάθε δυνατότητα περαιτέρω, παραμονής στην εξουσία.
Η πλέον μακρά κομματική πρωτοκαθεδρία, ένα χρόνο αργότερα παρέδιδε τα ηνία στον άλλον πυλώνα του δικομματισμού. Υστερα από 11 χρόνια, το 2004 το ΠΑΣΟΚ αποχωρούσε συντεταγμένα με ένα ποσοστό 40,6%. Μια επίδοση που σήμερα θα επέτρεπε το σχηματισμό ισχυρής μονοκομματικής κυβέρνησης!
Αυτά έχουν περάσει στην Ιστορία. Το θέμα είναι κάτι άλλο που, συνέβη τότε (το 2003). Ο τότε Πρωθυπουργός Κ. Σημίτης αποφάσισε ανασχηματισμό. Είναι φαίνεται η συνήθης απέλπιδα προσπάθεια ανατροπής του κλίματος και αποτροπή της επερχόμενης ήττας. Οπότε ο πολυαναμενομένος ανασχηματισμός λοιπόν… μας έφερε τον Κουλούρη! Υφυπουργός Ανάπτυξης με υπουργό τον Α. Τσοχατζόπουλος. Ο άκρατος λαϊκιστής «έπιασε» αμέσως δουλειά: περιόδευε κάθε μέρα τις Λαϊκές, συνοδεία κάμερας φυσικά. Ρωτούσε τους πωλητές για τις τιμές των προϊόντων, ενώ παράλληλα εξέφραζε συγκινημένος την συμπαράστασή του στην «Εαμίτισα γιαγιά» που πουλούσε τα εργόχειρα «σεμεδάκια» της. (Αλήθεια τί έχουν δει το μάτια μας).
Ενδεκα χρόνια αργότερα η Ιστορία επαναλαμβάνεται: ο ανασχηματισμός του 2014 μας χάρισε Γιακουμάτο. Στην ίδια ακριβώς θέση με τον Κουλούρη του 2003: Υφυπουργός Ανάπτυξης. Ο άκρατος λαϊκιστής της άλλης πλευράς εκλεγόμενος στην ίδια Περιφέρεια (Β’ Αθηνών) πριν λίγες μέρες σ’ έναν τηλεοπτικό παροξυσμό του δήλωσε ότι «ο Σόιμπλε είναι πράκτορας του ΣΥΡΙΖΑ»! Και μόλις το είπε αυτό ανταμείφθηκε δεόντως, δίνοντας μια νέα διάσταση στην έννοια της ανανέωσης.
Η Ιστορία, λένε, επαναλαμβάνεται ως φάρσα. Στην περίπτωση αυτή επαναλαμβάνεται σε ακόμη χειρότερο πλαίσιο. Οι φάρσες τουλάχιστον ενίοτε προκαλούν γέλιο. Το σημερινό προκαλεί μόνο θλίψη.
Την ίδια ώρα το μόνο που «δουλεύει ρολόι» είναι το ΤΑΙΠΕΔ. Πίσω από τα προπετάσματα καπνού, που τη μιά θα είναι ο Μπαλτάκος. την άλλη ο Κασιδιάρης και τώρα ο Γιακουμάτος, το Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου, εντοπίζει ακίνητα-φιλέτα του Δημοσίου, τα περιλαμβάνει στην κυριαρχία του και στη συνέχεια τα «αξιοποιεί» πουλώντας τα. Όταν όμως είσαι στα χάλια του σήμερα, τότε δεν πουλάς, αλλά ξεπουλάς. Αυτή τη στιγμή 55 πανάκριβα «χρυσαφικά» του Κράτους παίρνουν το δρόμο χωρίς γυρισμό. Ανάμεσα τους κι μια ιδιοκτησία 1000τ.μ. στο υπερπολυτελές Μανχάταν! Στο Ιόνιο ο Εμίρης Αλ Θανί δημιουργεί νέο Εμιράτο με αγορά νησίδων, το ανεκτίμητο πρώην αεροδρόμιο του Ελληνικού ήδη πέρασε στο μοναδικό (!) όπως είπαν ενδιαφερόμενο Ομιλο Λάτση, η «μικρή» (και υγιής) ΔΕΗ, η πλέον κερδοφόρα Δημόσια Επιχείρηση ετοιμάζεται σιγά-σιγά για «αξιοποίηση», ο ΟΠΑΠ πουλήθηκε και πάει λέγοντας.
Ενας ακόμη ανασχηματισμός χρειάζεται και δεν πρόκειται να μας μείνει τίποτε.
Υ.Γ. Όταν ξεκίνησε η φορολογία των καταθέσεων, ένας φίλος (χωρίς καταθέσεις) δήλωσε ευτυχής: «Μια φορά κι εμείς ας είμαστε τυχεροί»!
Το γράφουμε αυτό για το Κιλκίς. Το οποίο ευτυχώς δεν έχει τίποτε για το ΤΑΙΠΕΔ.
Εκτός βέβαια από τα πρώην Στρατόπεδα.
Άρθρο στην ΠΡΩΤΗ ΣΕΛΙΔΑ
