Δεν είναι ζήτημα ζωής και…

…θανάτου. Είναι κάτι απείρως σοβαρότερο. *

Του Κώστα Αποστόλου.

Το χαρακτήρισαν ως «το σημαντικότερο από τα ασήμαντα πράγματα στη ζωή». Το χαρακτήρισαν ως απομίμηση πολέμου. Κάποιοι το χαρακτήρισαν ακόμη και θρησκεία, επομένως δεν λείπουν κι εκείνοι που το θεωρούν «όπιο των λαών». Το ποδόσφαιρο.

Χρησιμοποιείται συχνά σαν απόδειξη εθνικής υπεροχής και πάντοτε σαν παράλληλο μέσο πολιτικής πίεσης.

Το παγκόσμιο κύπελλο που κέρδισε η τότε Δ. Γερμανία το 1954, το θρυλικό «θαύμα της Βέρνης», χρησιμοποιήθηκε περισσότερο απ’ ότι θα φανταζόταν κανείς στη διαμόρφωση της μεταπολεμικής εικόνας της Γερμανίας.

Στα καθ’ ημάς, όπως δυστυχώς μας συμβαίνει συχνά, βιώναμε πάντοτε μια παρωδία της γενικής εικόνας του πράγματος.

Σήμερα το ποδόσφαιρο έχει εξελιχθεί στην επιχείρηση με τον παγκοσμίως μεγαλύτερο νόμιμο κύκλο εργασιών (χωρίς να υπολογίζεται ο τζίρος από το νόμιμο ή παράνομο στοίχημα και το πεδίο της διακίνησης απαγορευμένων ουσών), είναι λογικό επομένως να έχουν πάρει τα ηνία του μεγάλα οικονομικά, υπερεθνικά συμφέροντα. Όχι στην Ελλάδα.

Εδώ έχουμε επιχειρηματίες στην καλύτερη περίπτωση αμφιλεγόμενους, άλλους που έχουν πολλές εμπλοκές με τη δικαιοσύνη, έως ενίοτε και ανθρώπους της νύχτας.

Και οπαδικούς στρατούς. Όχι των ομάδων. Των προέδρων τους.

Όποτε κάποιος υφυπουργός Αθλητισμού διανοήθηκε να αποπειραθεί να καθαρίσει το τοπίο, απομακρύνθηκε με συνοπτικές διαδικασίες. Με, ιστορικά πιο πρόσφατες, τις περιπτώσεις Ορφανού και Φλωρίδη.

Το συγκεκριμένο χαρτοφυλάκιο, λίγοι το συνειδητοποιούν, είναι κάτι σαν χειροβομβίδα στα χέρια αυτού που το αναλαμβάνει. Περισσότερο ίσως και από εκείνο του Υπουργείου Οικονομικών. Διότι εδώ η… διαπραγμάτευση, γίνεται με μεθόδους νύχτας. Κυριολεκτικώς.

Έχουν ανατιναχτεί φούρνοι, έχουν πυρποληθεί σπίτια, έχουν γίνει δολοφονικές επιθέσεις σε δημοσιογράφους, έχουν χάσει τη ζωή τους νέοι άνθρωποι σε και, το λιγότερο, το μισό πρωτάθλημα κατηγορείται για χειραγώγηση αγώνων, για λόγους στοιχήματος.

Για μερικά χρόνια, όλοι αυτοί οχυρώθηκαν πίσω από τον μύθο του «αυτοδιοίκητου»: ότι δηλαδή, τάχα απαγορεύεται από τους διεθνείς κανονισμούς να επεμβαίνουν οι κυβερνήσεις στα του ποδοσφαίρου.

Στην πρώτη κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, την… χειροβομβίδα παρέλαβε ο Σταύρος Κοντονής. Και φάνηκε ότι για πρώτη φορά κάποιος πραγματικά θα έκανε την αποφασιστική πολιτική παρέμβαση. Και την έκανε. Και μόνο ότι θάφτηκε οριστικά ο μύθος του αυτοδιοίκητου, ήταν ήδη ένα τεράστιο βήμα. Και ο κ. Κοντονής αναβαθμίστηκε σε Υπουργό Δικαιοσύνης. Ναι μεν στη Δικαιοσύνη πρέπει να καταλήξει σύσσωμος ο κόσμος του ελληνικού ποδοσφαίρου, αλλά κάποιος πρέπει να κινηθεί γι’ αυτό –και δεν είναι βέβαια ο Υπουργός Δικαιοσύνης αυτός.

Στην πραγματικότητα, οι εξελίξεις που είχαν δρομολογηθεί, εδώ και λίγο καιρό δεν οδηγούν παραπέρα. Οι «σύνδεσμοι» των οπαδών (οι στρατοί που λέγαμε) καλά κρατούν, μπράβοι αναλαμβάνουν υπηρεσία στα αποδυτήρια όταν το παιχνίδι δεν πάει όπως θέλουμε, ραντεβού θανάτου κλείνονται και πραγματοποιούνται ανενόχλητα, πριν λίγες μέρες ένας νεαρός στη Θεσσαλονίκη έχασε τη ζωή του σε συμπλοκή οπαδών, το Σάββατο στο Βόλο 70 άνθρωποι κατέληξαν στο Νοσοκομείο, κάποιοι απ’ αυτούς μαχαιρωμένοι, δεν θεωρήθηκε  λόγος να μη γίνει το παιχνίδι –και το μόνο που συζητάμε ήταν ότι ο σκόρερ του νικητήριου γκολ ήταν σε θέση οφ σάιντ.

Στα γεγονότα του Βόλου, σύμφωνα με ανακοίνωση της Αστυνομίας, στα επεισόδια συμμετείχαν οργανωμένες ομάδες Σέρβων χούλιγκαν.

Αν κάποιος δεν ασχολείται με το ποδόσφαιρο, μπορεί και να εντυπωσιάστηκε απ’ αυτό.

Αλλά οκ, δεν είναι κάτι καινούργιο. Χρόνια τώρα, σε κάθε «ραντεβού» έρχονται… ενισχύσεις από την φίλη και γείτονα. Παρτιζάν- ΠΑΟΚ απ’ τη μια, Ερυθρός Αστέρας –Ολυμπιακός ή Άρης από την άλλη. Θα μου πείτε, τι δουλειά είχαν σ’ ένα ΠΑΟΚ-ΑΕΚ;

Είχαν αφήσει μια συμπλοκή στη μέση πριν δυο-τρία χρόνια, γι’ αυτό.

Σ’ ένα τελικό χάντμπωλ (ναι, χάντμπωλ!) στη Λαμία.

Οι πάντες το ήξεραν. Μόνο στο Υπουργείο, την Ομοσπονδία και την Αστυνομία τους διέφυγε.

Στην Αγγλία, το πρόβλημα λύθηκε όχι από την Θάτσερ, όπως ο αστικός μύθος θέλει (η Θάτσερ το μόνο που έκανε ήταν να επεκτείνει τις ποινές αποκλεισμού των ομάδων μετά την τραγωδία του Χέιζελ το 1985), αλλά από την Επιτροπή του Δικαστή Τέηλορ, που επέβαλε τελικά τη νομιμότητα, τέσσερα χρόνια αργότερα. Ας την αντιγράψουμε!

Αν θέλει αυτό που λέμε Πολιτεία να ξεκαθαρίσει το τοπίο, μπορεί να το κάνει σε ένα 24ωρο: Να απαγορεύσει κάθε σχέση συλλόγων οπαδών με τις διοικήσεις των ομάδων με ποινή υποβιβασμού (πρόταση Κοντονή που έμεινε στα χαρτιά), να αποσύρει τις ελληνικές ομάδες από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, να διακόψει τις εγχώριες και να επιβάλλει εξοντωτικές ποινές σε κάθε ομάδα που εμπλέκεται στο ελάχιστο σε οποιαδήποτε παράνομη ενέργεια.

Με ενδείξεις. Δεν χρειάζονται καταδικαστικές αποφάσεις. Αυτό ακριβώς είναι το περιβόητο «αυτοδιοίκητο» των διεθνών οργανισμών. Στην Ιταλία, η Γιουβέντους καταδικάστηκε σε αφαίρεση τίτλου, υποβιβασμό και εξοντωτικές χρηματικές ποινές, διότι ο σχετιζόμενος μ’ αυτήν Λουτσιάνο Μότζι κατηγορήθηκε για χειραγώγηση αγώνων.

Τέσσερα χρόνια μετά, ο Μότζι αθωώθηκε τελικά. Χωρίς καμιά θετική συνέπεια για τη Γιουβέντους. Διότι εκεί, δεν γίνεται να συμμετέχεις στο παιχνίδι με σκιές επάνω σου.

* Μπιλ Σάνκλυ (1931 -1981, προπονητής της Λίβερπουλ)

Ο Κώστας Αποστόλου είναι Μέλος του Συντονιστικού της «Κοινωνία Πρώτα»

Άρθρο στο tvxs.gr