Δακτυλοδεικτούμενοι και…
…δακτυλοδείκτες.
Του Θανάση Καρτερού.
Άνθρωποι και μηχανισμοί έτοιμοι για όλα -ακόμα και για επιδόματα σφραγίδας- δεν υπήρχε περίπτωση να αφήσουν τις παλιές μεθόδους, επειδή, ας πούμε, στη θέση των μυστικών πρακτικών μπήκαν τα SMS και στη θέση της αντιαριστερής χαφιεδο-μούφας η τεχνογνωσία της μπαρούφας
Στη δύσκολη διαδρομή της Αριστεράς υπήρχαν πάντα ψυχές «μετανιωμένες», τρομαγμένες από τη σκιά του θανάτου και τους διωγμούς ή, πολύ χειρότερα, στριμωγμένες ανάμεσα σε μικρή αφοσίωση σε αρχές, και σε μεγάλες φιλοδοξίες. Και πάνω στην αγωνία και στην προσπάθεια επιβίωσής τους πατούσαν και κάποιοι, δακτυλοδεικτούμενοι και δακτυλοδείκτες, που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο προσχωρούσαν στους απέναντι. Για να γίνουν επ’ αμοιβή κήρυκες δυσφήμησης ιδεών που κάποτε πρέσβευαν και ανθρώπων που κάποτε υμνούσαν. Μάρτυρες κατηγορίας του… σκοτεινού κόσμου της Αριστεράς. Ενίοτε και των συντρόφων τους.
Δεν έχει κανένα νόημα να αναφερθώ σε ονόματα – συχνά η αρχαιολογία του είδους είναι μια μορφή εκδικητικότητας και διασυρμού. Όποιος θέλει, εξάλλου, βρίσκει και ονόματα και δημοσιεύματα και μαρτυρίες. Η ουσία είναι ότι τέτοια πρόσωπα μεσουρανούσαν στους δύσκολους καιρούς, ακριβώς «αποκαλύπτοντας», υποτίθεται, τι γινόταν πίσω από το… παραπέτασμα. Επειδή, υποτίθεται επίσης, τα ήξεραν όλα από πρώτο χέρι, είχαν εντρυφήσει στον σκοτεινό μας κόσμο ως πρωταγωνιστές, που αργότερα βρήκαν κάπως το φως τους και αποφάσισαν, για κάποιο ηθικό σκοπό βέβαια και όχι με ταπεινά κίνητρα, να αποκαλύψουν σε όλο τον κόσμο την αλήθεια.
Εξ απαλών ονύχων σκοντάφταμε κάθε τόσο σε κάτι τέτοιους. Μπροστά μας το βρίσκαμε το συγγραφικό, το δημοσιογραφικό, το πολιτικό, το αποκαλυπτικό τους έργο. Αρθρογραφούσαν έβγαζαν περιοδικά, δημοσίευαν τόμους, αποκάλυπταν συνομιλίες μυστικές και ατασθαλίες αντεθνικές ή αντεπαναστατικές – αναλόγως του πελάτη. Στον ιστό της αράχνης, και άντε να ξεμπλέξεις με τον κάθε Μπάμπαλη, που προσπαθούσε να σου ξυπνήσει την αραχνοφοβία. Αλλά να γεράσω κι ακόμα η ανακαινισμένη Δεξιά να μας κουβαλάει δακτυλοδεικτούμενους μάρτυρες κατηγορίας και δακτυλοδείκτες ευκαιρίας -ιδού οι ένοχοι κύριε Θέμο!- δεν το περίμενα.
Και όμως συμβαίνει. Και κατάλαβα ότι άνθρωποι και μηχανισμοί έτοιμοι για όλα -ακόμα και για επιδόματα σφραγίδας- δεν υπήρχε περίπτωση να αφήσουν τις παλιές μεθόδους, επειδή, ας πούμε, στη θέση των μυστικών πρακτικών μπήκαν τα SMS και στη θέση της αντιαριστερής χαφιεδο-μούφας η τεχνογνωσία της μπαρούφας. Το δάκτυλο του δακτυλοδείκτη, όπου κι αν ήταν χωμένο προηγουμένως, μια χαρά χαρές μπορεί να τους προσφέρει, στον δύσκολο αγώνα κατά του Τσίπρα. Μυρίζει, βέβαια, κάπως άσχημα. Αλλά ούτε τους δακτυλοδείκτες του είδους, ούτε τους σπόνσορές τους τους ενόχλησε ποτέ αυτή η μυρωδιά…
Άρθρο στην ΑΥΓΗ
