Γλυτώνουν την πτώχευση πολλές επιχειρήσεις
Μια εξαιρετικά ευνοϊκή εξέλιξη για πολλές επιχειρήσεις σημειώθηκε με πρωτοβουλία της Διοίκησης της Κεντρικής Ένωσης Επιμελητηρίων, στην οποία συμμετέχει ως Αντιπρόεδρος, ο Πρόεδρος του Επιμελητηρίου Κιλκίς κ. Παύλος Τονικίδης.
Με συντονισμένες ενέργειες και επαφές με υψηλόβαθμα στελέχη των δύο κομμάτων της κυβέρνησης, η υπό τον κ. Κωνσταντίνο Μίχαλο νέα Διοίκηση της ΚΕΕΕ κατάφερε να δρομολογήσει μια απόφαση πραγματική ανάσα για εκατοντάδες επιχειρήσεις της χώρας και φυσικά του νομού μας.
Με τροπολογία που εισηγήθηκε ο Υπουργός Οικονομικών κ. Φίλιππος Σαχινίδης και ψήφισε η Βουλή πολλές επιχειρήσεις από 24 παραμεθόριους πυρόπληκτους νομούς απαλλάσσονται από το ασφυκτικό άγχος της ανεξέλεγκτης πτώχευσης και της εκποίησης των περιουσιακών τους στοιχείων προς όφελος των δανειστριών τραπεζών.
Είχε προηγηθεί ένας πραγματικός μαραθώνιος διαβουλεύσεων οι οποίες έφτασαν μέχρι και την ηγεσία της Ν. Δημοκρατίας.
Η υπόθεση αφορά στη δανειοδότηση πολλών επιχειρήσεων των 24 νομών με την εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου. Με τα δάνεια εκείνα είχαν ρυθμισθεί και ανακεφαλαιοποιηθεί παλαιότερες δανειακές υποχρεώσεις των επιχειρήσεων. Η μεγάλη και βίαιη κρίση όμως κατέστησε τις επιχειρήσεις αδύναμες στη διαδικασία τήρησης των δανειακών τους υποχρεώσεων. Ο τραπεζικός τομέας των δανειστών επιδίωκε «τη μερίδα του λέοντος» από τυχόν ανεξέλεγκτη πτωχευτική διαδικασία με άμεση εκποίηση των περιουσιακών στοιχείων της επιχείρησης.
Τα Επιμελητήρια δια της Κεντρικής τους Ένωσης επιδίωξαν την ψήφιση νομοθετικού πλαισίου, το οποίο να προβλέπει ότι τυχόν εκπτώσεις των δανειοληπτών να κατευθύνονται υπέρ του Δημοσίου, το οποίο ήταν και ο βασικός εγγυητής. Στο αίτημα της ΚΕΕΕ τα δυο κυβερνητικά κόμματα «ευθυγραμμίστηκαν» σε κοινή στάση στη Βουλή, η οποία λίγο πριν το Πάσχα ψήφισε την πολύτιμη τροπολογία. Στις επαφές με τον κ Φίλιππο Σαχινίδη πρωτοστάτησε ο Αντιπρόεδρος της Ένωσης κ. Παύλος Τονικίδης.
Με την τροπολογία το όφελος είναι διπλό : διασφαλίζονται πρώτον, τα συμφέροντα του Ελληνικού Δημοσίου και, δεύτερον, ενισχύεται αποφασιστικά το υγειές «επιχειρείν» της πραγματικής Οικονομίας.
Πηγή: Δελτίο τύπου Επιμελητήριου
Oι ενέργειες που έγιναν – Περαιτέρω αναγκαίες ενέργειες
Με μία πρωτοφανή από την άποψη της αμεσότητας και της τεκμηρίωσης κινητοποίηση, είκοσι τέσσερα Επιμελητήρια, οκτώ Σύνδεσμοι παραμεθορίων νομών, ο ΣΒΒΕ και κυρίως η Κεντρική Ένωση Επιμελητηρίων και, κινηθήκαμε όχι μόνο συμβουλευτικά αλλά και διεκδικητικά προς την κυβέρνηση αλλά και στα δύο κόμματα που την απαρτίζουν, επιτυγχάνοντας πριν το κλείσιμο της Βουλής να ψηφισθεί διάταξη νόμου, με την οποία :
- Λύθηκαν σοβαρότατα οικονομικοτεχνικά προβλήματα που αφορούσαν την ενεργή διαχείριση από την πλευρά του Ελληνικού Δημοσίου στα δάνεια των επιχειρήσεων υπέρ των οποίων αυτό, έχει παράσχει την εγγύησή του.
- Μέσω και της νομοθετικής διαδικασίας του Συμβουλίου κατέστη όχι μόνο δυνατή αλλά και επιβεβλημένη η ενεργή επέμβαση του Ελληνικού Δημοσίου να παρεμβαίνει υπέρ της διασφάλισης της εξυγίανσης και της επιβίωσης των επιχειρήσεων, υπέρ των οποίων έχει εγγυηθεί, σε όλες τις διαδικασίες εξυγίανσης.
Είναι σε όλους μας γνωστό, ότι, επανειλημμένα έχει επιχειρηθεί στο παρελθόν, συνήθως με επιτυχία, οι κρατικές ενισχύσεις που δόθηκαν υπέρ των επιχειρήσεων με την μορφή των εγγυήσεων του Ελληνικού Δημοσίου, να καταλήξουν να λειτουργούν υπέρ της βελτίωσης των δεικτών φερεγγυότητας και της κεφαλαιακής επάρκειας των πιστωτικών ιδρυμάτων.
Είναι επίσης γνωστό, ότι, για την άμβλυνση των φαινομένων αυτών, κάτω και από την πίεση επικείμενων ελέγχων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, από το 2006, ανανεώθηκε πλήρως το νομοθετικό πλαίσιο, για την παροχή και την διαχείριση των εγγυήσεων του Ελληνικού Δημοσίου, σε δάνεια επιχειρήσεων. Με βάση το νέο νομοθετικό πλαίσιο δυνατοτήτων – υποχρεώσεων του Ελληνικού Δημοσίου περιέχεται αναλυτικά στην παράγραφο 1, του αρθρ. 8, του νόμου 2322/1995. Σύμφωνα με το πλαίσιο αυτό το Ελληνικό Δημόσιο όφειλε :
α) Να διαχειρίζεται τον δημοσιονομικό του κίνδυνο που αναλαμβάνει με τις εγγυήσεις που παρείχε σε δάνεια χιλιάδων επιχειρήσεων σε όλη την επικράτεια και
β) Να εκπροσωπείται ως πιστωτής στην προπτωχευτική και πτωχευτική διαδικασία (των διατάξεων του εθνικού πτωχευτικού δικαίου και του δικαίου εξυγίανσης) όταν επιχειρήσεις με εγγυημένα δάνεια ζητούν την υπαγωγή τους στις διατάξεις του εθνικού πτωχευτικού δικαίου, προστατεύοντας τα δικαιώματά του και εμμέσως πλην σαφώς και τα δικαιώματα των επιχειρήσεων.
γ) Να διασφαλίζει την μέσω νέων κανονιστικών αποφάσεων που θα εισηγείτο προς τον εποπτεύοντα υπουργό (μέσω της υποεπιτροπής του άρθρου 6, του Ν. 2322/1995) την εύρυθμη λειτουργία του συστήματος διαχείρισης των εγγυήσεων του Ελληνικού Δημοσίου.
Οι διατάξεις αυτές παρερμηνεύθηκαν – αδρανοποιήθηκαν – αχρηστεύθηκαν, μέσα από μία συγκροτημένη παραπληροφόρηση – διαστρέβλωση και κινδυνολογία, που προβλήθηκαν ως προστασία του δημοσιονομικού συμφέροντος.
Έναντι των προαναφερόμενων δεδομένων στις οποίες πρέπει να προστεθούν :
Α. Η πλήρης αδυναμία των επιχειρήσεων, που έχουν ρυθμίσει οφειλές τους προς τα πιστωτικά ιδρύματα με την εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου, να εκπληρώσουν τις συμβατικές τους υποχρεώσεις γεγονός που οφείλεται.
Β. Η πλήρης «αδυναμία» των πιστωτικών ιδρυμάτων να διαχειρισθούν, έστω και στη βάση του κοινού οφέλους, το συγκεκριμένο πιστοδοτικό τους χαρτοφυλάκιο, χωρίς να έχουν την ευχέρεια να το ρευστοποιήσουν άμεσα, ή να το επιβαρύνουν με το επιθυμητό γι’ αυτές χρηματοοικονομικό κόστος.
Γ. Ο βέβαιος εξαναγκασμός του Ελληνικού Δημοσίου να καταβάλλει το σύνολο των εγγυήσεων, που έχει παράσχει υπέρ των επιχειρήσεων, σε εξαιρετικά σύντομο και πέρα από κάθε χρονικό προϋπολογισμό, διάστημα.
Έγκαιρα και πριν την επιδείνωση της συνολικής κατάστασης και εικόνας, εκ μέρους των επιμελητηρίων και των συνδέσμων προτάθηκαν ως προσωρινές έστω λύσεις :
– Η επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των εγγυημένων από το Ελληνικό Δημόσιο οφειλών των επιχειρήσεων με ταυτόχρονη επιμήκυνση της περιόδου χάριτος. Σαν χρόνος αποπληρωμής ζητήθηκε να ορισθεί χρονικό διάστημα τριάντα ετών, εκ των οποίων το ήμισυ να ορισθεί ως περίοδος χάριτος.
– Η συγκράτηση του χρηματοοικονομικού κόστους και κάθε σχετικής επιβάρυνσης στο επίπεδο του 5%, με αναδρομική ισχύ από 01/01/2011.
– Η λήψη μέτρων για την διασφάλιση ομαλής πρόσβασης των επιχειρήσεων που έχουν οφειλές εγγυημένες από το Ελληνικό Δημόσιο στο πιστωτικό σύστημα.
– Η αποδέσμευση ενεργητικού των επιχειρήσεων μέσω μίας συνολικής επαναξιολόγησης – αναδιάρθρωσης των συγκεκριμένων εγγυημένων δανείων, προκειμένου να καταστεί εφικτή η χρηματοδότηση των επιχειρήσεων.
– Η μη υπαγωγή στις διατάξεις για την ποινικοποίηση των οφειλετών του Ελληνικού Δημοσίου, των οφειλών που προέρχονται από καταπτώσεις εγγυήσεων.
– Η ενεργή συμμετοχή του Ελληνικού Δημοσίου, στις διαδικασίες των νόμων εξυγίανσης, άρθρα 99 και 107, του Ν. 3588/2007, κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 37, του Ν. 3458/2006.
Παράλληλα, μέσω μίας αναμέτρησης των επαγγελματικών φορέων με τις αρτηριοσκληρωτικές τουλάχιστον απόψεις των υπηρεσιών του υπουργείου Οικονομικών, επήλθε μία ραγδαία ανάνηψη της πολιτικής ηγεσίας όταν αυτή αντιλήφθηκε την έκταση της εκτροπής από την νομιμότητα, απέναντι σε ένα πρόβλημα που επηρεάζει άμεσα, την επιβίωση είκοσι χιλιάδων και πλέον επιχειρήσεων, με δάνεια εγγυημένα από το Ελληνικό Δημόσιο, που έχουν ήδη εκταμιευθεί και επομένως η κατάπτωση των εγγυήσεων που έχουν δοθεί, δεν αποτελεί δυνητικό αλλά πραγματικό κίνδυνο, σε είκοσι τέσσερις νομούς της επικράτειας και τον αναλογούντα στα δάνεια αυτά (όπως τονίσαμε ήδη πραγματικό και όχι δυνητικό δημοσιονομικό κίνδυνο) έξι δισεκατομμυρίων και πλέον ευρώ, εφόσον οι εγγυήσεις των δανείων αυτών καταπέσουν και ταυτόχρονα οι επιχειρήσεις αυτές, μη μπορώντας να εξυγιανθούν, οδηγηθούν σε κλείσιμο.
Οι ενέργειες που προηγήθηκαν, της αλλαγής στάσης της πολιτικής ηγεσίας είναι :
- Ένας πολύμηνος έλεγχος που διενήργησε, στην 25η Διεύθυνση, ο κληθείς έλεγχος του Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης από τον οποίο διέλαθαν όλα τα σοβαρά προβλήματα της νομικής εκτροπής και απλά και μόνο διατυπώθηκαν παρατηρήσεις τεχνικού χαρακτήρα και
- Μία σαφής ομόφωνη γνωμοδότηση της Ολομέλειας του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, η υπ’ αριθ. 591/22.12.2011, την οποία έκανε αμέσως αυτούσια αποδεκτή ο αρμόδιος Υπουργός, απέναντι σε ένα εξίσου σαφές ερώτημα, του Υπουργείου Οικονομικών στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, σχετικά με τα δικαιώματα, τις υποχρεώσεις του Ελληνικού Δημοσίου και τις αρμοδιότητες των θεσμοθετημένων οργάνων του, που απορρέουν από την παράγραφο 1, του αρθρ. 8, του νόμου 2322/1995, κατά την επιχειρούμενη υπαγωγή στις διατάξεις του εθνικού πτωχευτικού δικαίου, επιχειρήσεων, για τις οποίες το Ελληνικό Δημόσιο έχει παράσχει την εγγύησή του, σε δάνεια που αυτές έχουν λάβει από τα πιστωτικά ιδρύματα.
Αξίζει να σημειωθεί, ότι, το θέμα τέθηκε υπόψη της Ολομέλειας του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, ύστερα από την επιμονή των συνδέσμων και των Επιμελητηρίων των εμπλεκομένων είκοσι τεσσάρων νομών της χώρας, που οδήγησαν την πολιτική ηγεσία, να θέλει να τεθεί ένα οριστικό τέλος, σε κάθε νομική εκτροπή, που ήταν η κύρια αιτία για σοβαρές αντεγκλήσεις, των επιχειρηματικών φορέων με την υπηρεσία της οποίας οι «εισηγήσεις» συνοψίζονταν :
- Στην αποχή του Ελληνικού Δημοσίου, στις διαδικασίες ρευστοποίησης των ασφαλειών, που έχουν ληφθεί υπέρ των εγγυημένων από το Ελληνικό Δημόσιο δανείων μέσω του ισχυρισμού της υπηρεσίας, ότι, το Ελληνικό Δημόσιο έπρεπε να προβάλλει το δικαίωμα της «διζήσεως» : 1) οι τράπεζες θα ρευστοποιούσαν το σύνολο των ασφαλειών και 2) το Ελληνικό Δημόσιο θα κατέβαλλε στο τέλος τις εγγυήσεις του, όταν οι επιχειρήσεις θα εμφάνιζαν πλέον εικόνα καμένης γης και το διασφαλιστικό περιθώριο υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου θα έχει καταστεί ένα απόλυτο μηδενικό.
- Στην αποχή του Ελληνικού Δημοσίου από τις διαδικασίες του εθνικού πτωχευτικού δικαίου : 1) με τις τράπεζες να δηλώνουν απόλυτη αδιαφορία για τις διαδικασίες αυτές, έχοντας εξασφαλίσει εκ των προτέρων την είσπραξη της εγγύησης του Ελληνικού Δημοσίου, 2) το Ελληνικό Δημόσιο να οδηγείται στην παραλαβή μίας καμένης γης μετά την ατυχή ολοκλήρωση των διαδικασιών εξυγίανσης μέσω της προπτωχευτικής (άρθρο 99 και επόμενα) και της πτωχευτικής (άρθρο 107 και επόμενα) διαδικασίας) και 3) οι επιχειρήσεις που θα οδηγούνταν ασφαλώς σε εξυγίανση εφόσον το Δημόσιο συμπεριφέρετο σύννομα κατά τις προαναφερόμενες διατάξεις, να κλείνουν και αυτές με όλες τις σχετικές δυσάρεστες δημοσιονομικές, οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες.
Πράγματι, μετά την υπ’ αριθ. 591/22.12.2012, ομόφωνη γνωμοδότηση της Ολομέλειας του Νομικού Συμβουλίου, την οποία άμεσα αποδέχθηκε ο Υπουργός Οικονομικών :
Ενώ μέσω των προαναφερομένων ενεργειών δόθηκε ουσιαστικά οριστική λύση στο θέμα της διαχείρισης των εγγυήσεων του Ελληνικού Δημοσίου σε δάνεια επιχειρήσεων, σε όφελος του Ελληνικού Δημοσίου και των επιχειρήσεων, οι αρμόδιες υπηρεσίες του υπουργείου Οικονομικών αρνήθηκαν να συμμορφωθούν. Για την αντιμετώπιση και των τελευταίων αντιρρήσεων :
- Ψηφίσθηκε από την Βουλή διάταξη που εξουσιοδοτούσε τον Υπουργό Οικονομικών με υπουργική απόφαση να εκδώσει τον κανονισμό λειτουργίας του συστήματος διαχείρισης των εγγυήσεων του Ελληνικού Δημοσίου. Αυτό δεν κατέστη δυνατό και πάλι εξαιτίας της σκανδαλώδους κωλυσιεργίας της υπηρεσίας.
- Ψηφίσθηκε από την Βουλή διάταξη (κυριολεκτικά στην διακοπή της λειτουργίας της) στο Ν. 4075/2012 διάταξη μέσω της οποίας, όπως αναφέραμε αρχικά :
- Μέσω ποίας διαδικασίας το Ελληνικό Δημόσιο καθορίζει την στάση του στην πτωχευτική διαδικασία, όταν έχει εγγυηθεί το 20% και πλέον των συνολικών υποχρεώσεων μίας επιχείρησης η οποία έχει υπαχθεί ή πρόκειται να υπαχθεί στις διατάξεις του εθνικού πτωχευτικού δικαίου.
- Πότε και πως θα ασκεί ή θα παραιτείται το Ελληνικό Δημόσιο από το δικαίωμα δίζησης, δηλαδή πότε θα καθίσταται άμεσα πιστωτής.
- Την διασφάλιση της εκπροσώπησης του Ελληνικού Δημοσίου, σε όλες τις δίκες εκτέλεσης καθώς και στην πτωχευτική ή προπτωχευτική διαδικασία, ως πιστωτή για το σύνολο της εγγυημένης συμβατικής απαίτησης, τόσο για το εγγυημένο, όσο και για το ανεγγύητο από το Ελληνικό Δημόσιο τμήμα της οφειλής.
Η συγκεκριμένη ρύθμιση, η οποία εξασφαλίζει πλήρως τα δικαιώματα του Ελληνικού Δημοσίου, δεν έχει κανένα πρόσθετο δημοσιονομικό κόστος, δεδομένου, ότι :
α) το Ελληνικό Δημόσιο, δεν θα κληθεί να καταβάλλει ποσό μεγαλύτερο από αυτό που αντιστοιχεί στο ποσοστό που ήδη εδώ και μία τετραετία ως επί το πλείστον έχει εγγυηθεί,
β) το Ελληνικό Δημόσιο, θα διαχειρισθεί το ίδιο τις κοινές και μη ασφάλειες με τις τράπεζες, που ασφαλίζουν το εγγυημένο και μη εγγυημένο τμήμα της οφειλής. υπέρ του εγγυημένου από αυτό τμήματος της οφειλής στις τράπεζες και
γ) Το Ελληνικό Δημόσιο αποδίδει στις τράπεζες, από κάθε είσπραξη, το ποσοστό που αντιστοιχεί στο ανεγγύητο τμήμα της οφειλής. Η απόδοση αυτή δεν έχει σαν αποτέλεσμα την αύξηση του δημοσιονομικού κόστους και αποτελεί ένα ελάχιστο, νόμιμο και λογικό τίμημα έναντι της απόλυτης πρωτοβουλίας που εξασφαλίζει επί του συνόλου της διαχείρισης της συμβατικής σχέσης, της συνολικής οφειλής και των συνδεδεμένων με αυτές ασφαλειών.
Μετά τις τελευταίες νομοθετικές ρυθμίσεις, δίδεται η δυνατότητα στις επιχειρήσεις που έχουν λάβει δάνεια εγγυημένα από το Ελληνικό Δημόσιο, μέσω του νέου νομικού πλαισίου, να επιδιώξουν την εξυγίανσή τους έχοντας ως κύριο στις περισσότερες περιπτώσεις πιστωτή το Ελληνικό Δημόσιο και την δυνατότητα να συμβληθούν με αυτό, στην βάση του κοινού συμφέροντος εξυγίανσής τους.
Απομένει η άμεση δραστηριοποίηση, τόσο των φορέων όσο και των υπηρεσιών του υπουργείου Οικονομικών, χωρίς καμία πλέον καθυστέρηση έστω και ενός λεπτού, για την εποικοδομητική διαχείριση των προβλημάτων και την καλύτερη κατά το δυνατόν επίλυσή τους. Για να συμβεί αυτό απαιτείται η εγρήγορση και η επαγρύπνηση όλων μας.
Ο Πρόεδρος
Παύλος Τονικίδης
