Γιατί κάηκε το σενάριο Μαρτίου
Του Χρήστου Μαχαίρα.
Ο πρωθυπουργός δεν έχει λόγους να εγκλωβιστεί σε µια µονοθεµατική εκλογική σύγκρουση µε κεντρικό διακύβευµα το «Μακεδονικό»
Στο τέλος µιας χρονιάς που σηµάδεψε η ένταση και προσδιόρισαν ακραίες πολώσεις, τα κοµµατικά επιτελεία «κάνουν ταµείο», επιχειρώντας να διαπιστώσουν πού πήγαν καλά και πού «πονάνε» πολιτικά.
Ο ΣΥΡΙΖΑ µετράει τι του απέφερε το αφήγηµα της εξόδου από τα µνηµόνια, η Νέα ∆ηµοκρατία ξεσκονίζει το οπλοστάσιό της, και οι δυο µαζί ψάχνουν να δουν τι κρύβεται πίσω από τα τυφλά σηµεία των δηµοσκοπήσεων και πώς αυτά επηρεάζουν συσχετισµούς και ισορροπίες.
Αν θέλαµε να το πούµε µε µια φράση, στη ζυγαριά των εντυπώσεων η κυβέρνηση βάζει πρωτίστως την οικονοµία και η αξιωµατική αντιπολίτευση τη… Μακεδονία. Οπως εκτιµά το Μαξίµου, η νοµοθέτηση των εξαγγελιών της Θεσσαλονίκης, οι φορολογικές και ασφαλιστικές ελαφρύνσεις και, κυρίως, η ακύρωση του µέτρου των περικοπών στις συντάξεις «δένουν» την κυβερνητική επιχειρηµατολογία και εµπεδώνουν την αίσθηση ότι η χώρα µπορεί να ανακτήσει την ιδιοκτησία των πολιτικών και να επουλώσει σταδιακά τα τραύµατα της κρίσης.
Η αξιωµατική αντιπολίτευση από την πλευρά της εστιάζει στα προβλήµατα της αγοράς και της µεσαίας τάξης, κυρίως όµως ποντάρει στο «Μακεδονικό» και στη Συµφωνία των Πρεσπών, όπου θεωρεί ότι η κυβέρνηση συγκρούεται µετωπικά µε τις διαθέσεις του µεγαλύτερου τµήµατος της ελληνικής κοινωνίας.
Οι ιεραρχήσεις αυτές, που σηµάδεψαν και τη συζήτηση επί του προϋπολογισµού, καθορίζουν σε µεγάλο βαθµό και την ατζέντα µε την οποία θα πάνε στην κάλπη οι δύο µονοµάχοι: ο Αλέξης Τσίπρας έχει κάθε λόγο να διεκδικεί µια αντιπαράθεση εφ’ όλης της ύλης, ο Κυριάκος Μητσοτάκης αν µπορούσε θα προκαλούσε εκλογές ακόµα και µόνο για τις Πρέσπες.
Υπ’ αυτή την έννοια, το σενάριο διεξαγωγής πρόωρων εκλογών τον ερχόµενο Μάρτιο δεν συγκεντρώνει πιθανότητες επιβεβαίωσης. Είτε η κυβέρνηση εξασφαλίσει την απόλυτη πλειοψηφία της Βουλής και κυρώσει τη Συµφωνία των Πρεσπών, είτε αυτή περάσει µε σχετική πλειοψηφία, πράγµα που απεύχεται, η κοινή λογική λέει ότι ο Τσίπρας δεν έχει κανέναν λόγο να εγκλωβιστεί σε µια µονοθεµατική εκλογική σύγκρουση µε κεντρικό διακύβευµα τους χειρισµούς στο «Μακεδονικό».
Αντίθετα, ο πρωθυπουργός -αν και υπενθυµίζει διαρκώς την πρόθεσή του να εξαντλήσει την τετραετία- έχει πολλούς λόγους να οδηγήσει τη χώρα σε τριπλές κάλπες τον ερχόµενο Μάιο. Οπως εκτιµούν πολλοί εκλογικοί αναλυτές, η παράµετρος των αυτοδιοικητικών εκλογών µπορεί υπό προϋποθέσεις να περιορίσει την έκταση της αποχής και να συγκρατήσει στην εκλογική διαδικασία τέως ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, που σύµφωνα µε τις δηµοσκοπήσεις παραµένουν ακόµα στη ζώνη της αδιευκρίνιστης ψήφου.
Η Ν∆ διαθέτει βέβαια το εργαλείο της πρότασης µοµφής, καθώς από προχθές ανέκτησε την κοινοβουλευτική δυνατότητα να το χρησιµοποιήσει όποτε επιλέξει. Θα το κάνει προ της διαδικασίας κύρωσης της συµφωνίας, ύστερα από αυτήν ή θα το αφήσει στο συρτάρι, εκτιµώντας ότι δεν είναι δυνατόν να συγκεντρώσει 151 αρνητικές ψήφους κατά της κυβέρνησης; Επιχειρήµατα υπάρχουν για όλες τις επιλογές…
Οπως, φυσικά, και για την περίπτωση που ο πρωθυπουργός θελήσει να ποντάρει εκείνος στο χαρτί της ψήφου εµπιστοσύνης, επιδιώκοντας να πάει στις εκλογές όχι µε µια κυβέρνηση κοινοβουλευτικής µειοψηφίας, αλλά µε ένα νέο κυβερνητικό σχήµα χωρίς τους υπουργούς των ΑΝΕΛ.
Άρθρο στο ΕΘΝΟΣ
