Γιαούρτια, διαπόμπευση…
… και φοροδιαφυγή.
Toυ Χρήστου Σπίγκου
————————————————————————————————————————————————————————-Οι παλαιότεροι θυμόμαστε τα γιαούρτια που πεταγόντουσαν από τους αλήτες της εποχής, τους γνωστούς «τεντυμπόηδες», προς καθηγητές τους και άλλους ανθρώπινους στόχους.
Η τότε κυβέρνηση, εφαρμόζοντας τον πασίγνωστο νόμο 4000, προχώρησε στη μέθοδο της διαπόμπευσης και το φαινόμενο του γιαουρτώματος εξαλείφθηκε εν τη γενέσει του.
Τότε, οι διαπομπευόμενοι ήσαν δεκαεφτάχρονοι έφηβοι, που αφού τους εξύριζαν το κεφάλι, τους κρέμαγαν από το λαιμό μια ταμπέλα με την επιγραφή «είμαι τεντυμπόης και έριξα γιαούρτι στον τάδε ή τον δείνα» και στη συνέχεια τους περιέφεραν στους δρόμους της Αθήνας.
Αυτά τα βάρβαρα συνέβαιναν στην Ελλάδα της δεκαετίας του 50.
Σήμερα, μισό και πλέον αιώνα μετά, και έχοντας καταδικάσει τις απάνθρωπες ομολογουμένως μεθόδους παραδειγματισμού του χθες, πορευόμαστε με μια άλλη λογική εξίσου όμως απάνθρωπη κι αναποτελεσματική.
Διασύρουμε τους έντιμους και προστατεύουμε όλους τους άλλους.
Άνθρωποι, που εδήωσαν την ίδια τους την πατρίδα, απολαμβάνουν μια ιδιότυπη ασυλία κρυπτόμενοι επιμελώς πίσω από τον αδιαφανή ιστό, που έχει υφάνει η ακραία εφαρμογή του ορθού κατά τα άλλα νόμου προστασίας προσωπικών δεδομένων.
Μεγαλεπώνυμοι φοροφυγάδες, ευυπόληπτοι μεγαλοκαταθέτες του εξωτερικού και άλλα – υπεράνω υποψίας – μέλη της ελληνικής κοινωνίας χαριεντίζονται με ομοίους τους, υπερήφανοι και ευτυχείς για τα προσοδοφόρα «κατορθώματά» τους.
Την ίδια ώρα που κάποιοι άλλοι εργαζόμενοι και επαγγελματίες «απολαμβάνουν» τον δικό τους γολγοθά, στα συσσίτια της γειτονιάς.
Η προστατευόμενη ενοχή χλευάζει και λοιδωρεί την διαπομπευόμενη εντιμότητα.
Η κυβέρνηση οφείλει να αντιδράσει.
Η δήμευση των παρανόμως αποκτηθεισών περιουσιών με ταυτόχρονη αποκάλυψη των προσώπων των ιδιοκτητών τους θα ικανοποιήσει το κοινό περί δικαίου αίσθημα.
Η μέθοδος της προσωρινής κράτησης κάποιων μεγαλολαμόγιων εξυπηρετεί το θέαμα και την επικοινωνία και όχι την ουσία.
Ο όλβος του ύποπτου και παντοδύναμου πλουτισμού πρέπει άμεσα να τερματισθεί.
Το απαιτούν όλοι όσοι υπηρέτησαν και υπηρετούν ευσυνείδητα αυτήν εδώ τη χώρα και αιφνιδιαστικά είδαν να χάνεται η δική τους η ζωή και των παιδιών τους.
Η κυβέρνηση θα πρέπει να αντιληφθεί ότι δεν τυγχάνει ούτε μιας ώρας ασυλίας. Και ορθώς συμβαίνει τούτο, γιατί όταν από την επομένη καλείται να νομοθετήσει έναν ακόμη εφιάλτη δεν υπάρχει ανοχή για την παραμικρή ολιγωρία ή καθυστέρηση στον αγώνα κατά της φοροδιαφυγής και της παραοικονομίας με ταυτόχρονη παράδοση των ενόχων στην κοινή θέα.
Μαθαίνουμε ότι στο ελληνικό κοινοβούλιο υπάρχει κατάλογος μεγαλοκαταθετών του εξωτερικού στον οποίον πρόσβαση έχουν μόνον οι βουλευτές μας.
Το παράδειγμα της Μεγάλης Βρετανίας που δημοσιοποιεί ονόματα με φωτογραφίες και διευθύνσεις φοροφυγάδων μας δείχνει το δρόμο.
Ας τον ακολουθήσουμε.
Η υπερβολική ευαισθησία στην ενοχή καταλήγει σε αναλγησία στη δυστυχία των θυμάτων της.
Ο εξαθλιωμένος δεν διαθέτει άλλη ανοχή.
Αν η κυβέρνηση καθυστερήσει την κάθαρση τότε η λαϊκή οργή θα σαρώσει όμορφα λόγια και αγαθές προθέσεις με απρόβλεπτες συνέπειες στην κοινωνική συνοχή.
Ο ακραίος λόγος καιροφυλακτεί και η τυφλή βία κινδυνεύει να μετατραπεί σε κυρίαρχη στάση ζωής.
Αντίπαλος της κυβέρνησης δεν είναι ο λαός που διαμαρτύρεται αλλά η συνεχιζόμενη ατιμωρησία.
Επιθυμώ να πιστεύω ότι η κοινή γνώμη περί του πρακτέου οδηγεί και τις σκέψεις των κυβερνώντων.
Μένει να επιβεβαιωθεί και εμπράκτως.
Ίδωμεν.
