My Twitter Feed

29 Σεπτεμβρίου, 2021

ΕΙΔΗΣΕΙΣ.ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ:

Ο Λουτσέσκου στον ΣΦ ΠΑΟΚ Κιλκίς -

Τετάρτη, 29 Σεπτεμβρίου, 2021

Στη 1η δεκάδα της διασποράς -

Τρίτη, 28 Σεπτεμβρίου, 2021

Παιονία με Πράσινο Σημείο -

Τρίτη, 28 Σεπτεμβρίου, 2021

“Η οργή να γίνει δύναμη αλλαγής” -

Τρίτη, 28 Σεπτεμβρίου, 2021

Παρεμβάσεις στη ΔΕ Πικρολίμνης -

Δευτέρα, 27 Σεπτεμβρίου, 2021

Φωτιά σε δασική περιοχή του Φανού -

Δευτέρα, 27 Σεπτεμβρίου, 2021

Τρίτοι χειρότεροι στα εμβόλια! -

Σάββατο, 25 Σεπτεμβρίου, 2021

Διυλιστήρια νερού στο Δήμο Κιλκίς -

Σάββατο, 25 Σεπτεμβρίου, 2021

Αταξίες μαθητών…

…στο προπολεμικό Κιλκίς.

Του Θανάση Βαφειάδη.


ΣΤΑ ΚΑΦΕΝΕΙΑ Η ΜΑΘΗΤΙΩΣΑ ΝΕΟΛΑΙΑ ΑΝΑΣΤΕΝΑΖΕΙ

Στα χρόνια που ήμουν μαθητής η βασική επιλογή που είχαμε όταν κάναμε κοπάνα, τη λεγόμενη «σμπόμπα» ή «σκασιαρχείο», ήταν να κατευθυνθούμε σε κάποια καφετέρια, την ΑΡΓΩ, τη ΜΑΡΙΝΑ, το ΓΑΛΑΞΙΑ ή στο ξενοδοχείο ΕΥΡΥΔΙΚΗ, και να απολαύσουμε στο δερμάτινο καναπέ το φραπέ χωρίς γάλα με βαθιές ρουφηξιές τσιγάρων ΑΣΣΟΣ ή ΚΑΡΕΛΙΑ τα οποία, για λόγους επίδειξης, είχαμε τοποθετήσει σε σκληρό κουτί κόκκινου ΜΑΛΜΠΟΡΟ.

Οι πιο παραδοσιακοί κατέβαιναν τα σκαλιά του υπόγειου σφαιριστηρίου στη Σόλωνος ή του ημιυπόγειου στη Σπάρτης για να εξασκηθούν στο ποδοσφαιράκι, στο μπιλιάρδο, ή στη χαρτοπαιξία, μέσα σε ένα νέφος καπνού και την απαραίτητη συνοδεία τραγουδιών από το τζουκ-μποξ.

Αν τα μαθήματα ήταν απογευματινά υπήρχε η λύση του κινηματογράφου, του ΑΒΕΡΩΦ ή του ΑΣΤΡΟΝ και κατά προτίμηση του δεύτερου γιατί ο Ευριπίδης ως κέρβερος δεν άφηνε ούτε ανήλικο κουνούπι να περάσει αν η ταινία ήταν ακατάλληλη κάτω των 17.

Οι πιο καταφερτζήδες με τα κορίτσια ανηφόριζαν στο δασάκι, αλλά αυτοί ήταν ελάχιστοι, καθώς τα χρόνια εκείνα το να σχετισθείς με «πρόσωπο» ισοδυναμούσε με όλους τους άθλους του Ηρακλέους μαζί.

Υπήρχαν πιο εξεζητημένες επιλογές όπως η ντισκοτέκ ΣΤΟΥΝΤΙΟ 54 που δούλευε και το πρωί μετά τις 11, οπότε, χωρίς «ντάμα» συνήθως, λικνιζόμασταν πρωινιάτικα σαν το Τραβόλτα στο «Πυρετός το Σαββατόβραδο».

Την επόμενη μέρα μετά την πρωϊνή προσευχή και αφού οι προσευχές μας να μην έχει γίνει αντιληπτή η κοπάνα μας δεν εισακούονταν από τον Ύψιστο, η γνωστή και μη εξαιρετική λυκειάρχης, υψηλά ιστάμενη, μας «έβγαζε στον τάκο», όπως γινόταν και στο στρατό κατά την ανάγνωση της ημερησίας διαταγής για τους οπλίτες που είχαν υποπέσει σε παράπτωμα.

Τι έκαναν όμως οι παππούδες μας όταν πραγματοποιούσαν κοπάνες; Ποιες επιλογές είχαν και πόσο ασφαλή ήταν τα «καταφύγια» που έβρισκαν; Και πόσο αυστηρά τιμωρούνταν η τόλμη τους να απέχουν των μαθημάτων ή ακόμη χειρότερα να γιουχαΐσουν έναν καθηγητή με την ίδια μάλιστα ιαχή οπαδών σε προεκλογική συγκέντρωση, το οποίο ανάγκασε τον ψευδίζοντα πρωθυπουργό να θελήσει να τους κατευνάσει λέγοντας το πασίγνωστο «δεν θέλω ου»;

Η βασική επιλογή των προπολεμικών «κοπανατζήδων» ήταν τα καφενεία και μάλιστα τα απόκεντρα, γιατί τότε η είσοδος μαθητή σε καφενείο απαγορευόταν αυστηρώς. Τώρα γιατί απαγορευόταν είναι ολίγον τι ακατανόητο. Μήπως γιατί σε αυτούς τους χώρους συνάθροισης υποβαθμιζόταν το πνευματικό επίπεδο; Μα σε ταπεινούς καφενέδες δεν έγραφε συνήθως τα διηγήματά του ο άγιος των ελληνικών γραμμάτων, ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης; Σε τραπέζια καφενείων δε γράφτηκαν πολλά από τα πιο αξιόλογα κείμενα της νεοελληνικής γραμματείας; Στα καφενεία δε σύχναζε η αφρόκρεμα της ελληνικής διανόησης; Στα καφενεία δεν έδιναν τις παραστάσεις τους οι μετακινούμενοι θεατρικοί θίασοι, τα γνωστά «μπουλούκια» αλλά και οι τοπικές ερασιτεχνικές ομάδες;

Προφανώς τα καφενεία, ειδικά αυτά που σύχναζαν δημοκρατικοί πολίτες, σαν χώροι ελεύθερης διακίνησης ιδεών φόβιζαν πάντα τους κρατούντες, αρχής γενομένης τον Ιούνιο του 1859 όταν δεκάδες αστυνομικοί κραδαίνοντας ρόπαλα επιτέθηκαν στο καφενείο «Ωραία Ελλάς», το πιο γνωστό καφενείο των Αθηνών, με το πρόσχημα ότι περισσότεροι αντιοθωνικοί φοιτητές σύχναζαν εκεί. Όσοι φοιτητές παρευρίσκονταν στο καφενείο την ώρα της εισβολής, αντιστάθηκαν με καρεκλοπόδαρα.

Στο Κιλκίς, λοιπόν, στις παραμονές του ελληνοϊταλικού πολέμου τα πράγματα ήταν δύσκολα για τους μαθητές που επέλεγαν αντί του θρανίου το στρογγυλό τραπέζι και τις ψάθινες καρέκλες κάποιου καφενείου, γιατί οι καθηγητές, με πρώτο και καλύτερο τον Τσούντα, περιπολούσαν μήπως και ανακαλύψουν κάποιον παραβάτη. Αυτό συνέβη στο καφενείο του Βασίλη Αστραίου στις 14 Απριλίου 1940. Το καφενείο αυτό βρισκόταν απέναντι από τις δίδυμες καπναποθήκες και σ’ αυτό σύχναζαν κυρίως στρατιώτες του 13ου συντάγματος πεζικού αλλά το επισκέπτονταν και πιτσιρικάδες που μίσθωναν τα περίπου 10 ποδήλατα τα οποία ενοικίαζε ο ιδιοκτήτης του. Τι ακριβώς συνέβη τότε περιγράφεται στο παρακάτω πρακτικό του Συμβουλίου Καθηγητών:

«Πράξις 28 της 16-4-1940

Τιμωρία μαθητών – Την 14ην τρέχοντος ο καθηγητής κ. Βασίλειος Φίλης διερχόμενος έξω του καφενείου «Αστραίος» αντελήφθη ότι ευρίσκοντο εντός αυτού μαθηταί μετά εξωσχολικών προσώπων, πρώην μαθητών αποβληθέντων εκ του ενταύθα Γυμνασίου και αποκλεισθέντων εξ όλων των σχολείων του Κράτους δια παντός, όπως και οι ίδιοι ωμολόγησαν. Όταν αντελήφθησαν τον κ. καθηγητήν εφώναζαν ου ου …. Οι δε μαθηταί εντός του καφενείου ευρισκόμενοι ετράπησαν εις φυγήν. Ο κ. Φίλης όταν εισήλθεν εις το καφενείον εύρε μόνον τον μαθητήν της ΣΤ’ τάξεως Κ.Κ, ο οποίος ωμολόγησε ποίοι ήσαν οι μαθηταί οι οποίοι έφυγαν από την άλλην πόρταν. Όλοι οι μαθηταί ωμολόγησαν την πράξιν των.

Ο Σύλλογος λαβών υπ’ όψιν τ’ ανωτέρω ως και την προγενεστέραν απόφασιν την απαγορεύουσαν εις τους μαθητάς να συχνάζουν εις τα δημόσια κέντρα αποφασίζει: Επιβάλλει κατ’ απόλυτον πλειοψηφίαν την ποινήν της οκταημέρου αποβολής εις τους κάτωθι μαθητάς (9 άτομα), διότι παρά την απαγορευτικήν διαταγήν συνελήφθησαν εντός καφενείου και κατά την εμφάνισιν του κ. καθηγητού ετράπησαν εις φυγήν. Επίσης επιβάλλει κατ’ απόλυτον πλειοψηφίαν την ποινήν της εξαημέρου αποβολής εις τον μαθητήν της Στ’ τάξεως Κ.Κ., διότι παρέβη μεν την διάταξιν, επειδή συνελήφθη εις το καφενείον, αλλά κατά την εμφάνισιν του καθηγητού παρέμεινεν εντός αυτού».

Ανάρτηση στο facebook

Σχολιάστε