Απορίες για το δημοψήφισμα
Του Τάσου Παππά.
Τρεις είναι οι εκδοχές του δημοψηφίσματος:
⇒ Να μην υπάρξει συμμετοχή πάνω από το 40% των εγγεγραμμένων, οπότε το αποτέλεσμα είναι άκυρο, να επικρατήσει το «όχι» ή να πλειοψηφήσει το «ναι».
⇒ Αν περάσει το «όχι», που είναι η γραμμή της κυβέρνησης, ο ‘Ελληνας πρωθυπουργός θα πάει με το ποσοστό νίκης υπό μάλης και θα ζητήσει από τους εταίρους μια νέα διαπραγμάτευση στη βάση της ελληνικής πρότασης, ελπίζοντας ότι αυτοί θα σεβαστούν τη λαϊκή ετυμηγορία και θα αναδιπλωθούν από τις ακραίες θέσεις τους.
Ουδείς όμως εγγυάται ότι έτσι θα γίνει. Γιατί οι ευρωπαϊκές καγκελαρίες και οι θεσμοί να υποκύψουν; Αν το κάνουν, θα είναι σαν να δείχνουν και σε άλλες δυνάμεις που είναι εναντίον της λιτότητας τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουν στην περίπτωση που βρεθούν στο μέλλον σε ανάλογη θέση μ’ αυτή του ΣΥΡΙΖΑ.
Μέχρι τώρα δεν έχουν δώσει δείγματα γραφής τέτοιου τύπου. Το αντίθετο. Συμπεριφέρονται σαν τα τσακάλια λίγο πριν επιτεθούν στο θύμα τους για να το κατασπαράξουν.
⇒ Αν όμως κατισχύσει το «ναι», η κυβέρνηση θα έχει πολύ σοβαρό πρόβλημα. Ο πρωθυπουργός είπε ότι θα σεβαστεί το αποτέλεσμα. Αυτονόητο.
Μπορεί η κυβέρνησή του να υπηρετήσει το πρόγραμμα που αποδόμησε γιατί το θεωρεί καταστροφικό για τη χώρα; Η λογική λέει πως όχι. Άρα; Παραιτείται και προτείνει εκλογές.
Με άλλα λόγια, θα πάμε μέσα σε 40 μέρες σε δύο εκλογικές αναμετρήσεις. Εκτός αν προκύψει νέα κυβέρνηση από την παρούσα Βουλή με άλλη πλειοψηφία.
Για να ευδοκιμήσει αυτό το σενάριο πρέπει να συναινέσει ο Τσίπρας και ένα μεγάλο κομμάτι της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν πιστεύω ότι αυτό είναι πιθανό. Ελπίζω πάντως η ελληνική κυβέρνηση να μην οδηγήθηκε στην απόφασή της εν θερμώ, να έχει υπολογίσει όλες τις παραμέτρους και να έχει επεξεργαστεί ένα σχέδιο απεγκλωβισμού.
Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ
