My Twitter Feed

13 Μαρτίου, 2022

ΕΙΔΗΣΕΙΣ.ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ:

Αύξηση κρουσμάτων κατά 50%! -

Κυριακή, 13 Μαρτίου, 2022

Εναλλακτικές αγορές για εισαγωγές -

Κυριακή, 13 Μαρτίου, 2022

Μικρολαχανικά από μαθητές μας -

Σάββατο, 12 Μαρτίου, 2022

OMNES: Συνδρομή σε πρόσφυγες -

Σάββατο, 12 Μαρτίου, 2022

Σκληρή κριτική για τη πανδημία -

Σάββατο, 12 Μαρτίου, 2022

Νέο προφίλ για τα Σφαγεία Κιλκίς -

Σάββατο, 12 Μαρτίου, 2022

Πετάει – πετάει η βενζίνη! -

Παρασκευή, 11 Μαρτίου, 2022

Ζητείται στήριξη των επιχειρήσεων -

Παρασκευή, 11 Μαρτίου, 2022

Αντιπαροχή – Μέρος τρίτον και…

…ακροτελεύτιον.

Του Θανάση Βαφειάδη.

Στην αρχή της νέας χιλιετίας ο υδράργυρος στο θερμόμετρο της αντιπαροχής χτύπησε κόκκινο. Οι συνάδελφοι μηχανικοί πολιορκούσαν το γραφείο της πολεοδομίας έχοντας τους φακέλους των υποβαλλόμενων αδειών ανά χείρας, παραμάσχαλα κι αν μπορούσαν θα είχαν κι έναν να ισορροπεί στο κεφάλι τους, σαν τη γνωστή σκηνή από την ελληνική ταινία που η πρωταγωνίστρια μαθαίνει να βαδίζει με ένα βιβλίο στο καλοχτενισμένο κεφαλάκι της για να συνηθίσει να περπατάει όπως οι αριστοκράτισσες.

Την εποχή εκείνη όλα σχεδόν τα οικοδομικά συνεργεία ήταν απασχολημένα σε εργολάβους και δεινή ήταν η μοίρα όσων αναζητούσαν μάστορες για να ανεγείρουν την ιδιόκτητη κατοικία τους. Πιο πιθανό ήταν να πετύχουν τζακ-ποτ στο ΛΟΤΟ παρά να βρουν διαθέσιμο συνεργείο μπετατζήδων, πλακατζήδων ή ελαιοχρωματιστών. Με τους υδραυλικούς και τους ηλεκτρολόγους γίνονταν διαπραγματεύσεις που θα ζήλευαν και οι πιο έμπειροι διπλωμάτες κι αν μετά από χίλιους τεμενάδες τους έκλειναν ραντεβού, συνήθως δεν έρχονταν, θυμίζοντας το θεατρικό του Μπέκετ «Περιμένοντας το Γκοντό», όπου αυτός ο αναθεματισμένος ο Γκοντό δεν έρχεται ποτέ.

Όσο για τα διαμερίσματα τα περισσότερα πωλούνταν πριν την εκσκαφή των θεμελίων ακόμη και πριν την έκδοση της άδειας, η οποία δεν ήταν και απολύτως απαραίτητη, αφού είναι γνωστές στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ περιπτώσεις στις οποίες πρώτα αποπερατώθηκε η οικοδομή και μετά εκδόθηκε η άδεια! Και φυσικά όλα αυτά μπορούσαν να πραγματοποιηθούν αφού είχαν ανοίξει οι κάνουλες των τραπεζών και οι δανειολήπτες δεν αγωνιούσαν για το πώς θα συγκεντρώσουν το ποσό της δόσης, όπως συνέβαινε με τις αντιπαροχές τη δεκαετία του 70. Τα χρήματα, βεβαίως, του δανείου συμποσούμενα με τις αποταμιεύσεις και την προσδοκώμενη από τους γονείς οικονομική βοήθεια αρκούσαν για ένα καλό «δυάρι», που αντιστοιχούσε κατά προσέγγιση σε 80 τμ καθαρά ή 96 μεικτά. Έλα όμως που οι αγοραστές ήθελαν «τριάρι» που αντιστοιχεί στα 120 τμ και είναι ιδανικό για μια τετραμελή οικογένεια. Έτσι οι μηχανικοί πονοκεφάλιαζαν για να λύσουν το γρίφο πώς θα χωρέσει το επιπλέον δωμάτιο, πώς θα σχεδιασθεί η κρεβατοκάμαρα που αν έμπαινε η ντουλάπα το συζυγικό ζεύγος θα έπρεπε να κάνει ακροβατικά για βρεθεί επί της συζυγικής κλίνης, πού θα έμπαινε το δεύτερο λουτρό για μην περιμένουν τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας έξω από την πόρτα του wc τον προηγούμενο που πρόλαβε να μπει, αναγκάζοντας τους να σφίγγονται για να μη «σκάσει η φούσκα τους».

Αλλά όπως στη δημοκρατία έτσι στην αντιπαροχή δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Η λύση βρέθηκε με την αυθαίρετη δόμηση, με την αύξηση του περιγράμματος χωρίς να τηρούνται οι αποστάσεις από τα πλάγια όρια, το κλείσιμο των ημιυπαίθριων χώρων, τη μετατροπή των υπογείων σε ισόγεια, που ήταν γνωστά τοις πάσι, και φυσικά και στο κράτος που τω καιρώ εκείνω περί άλλων ετύρβαζε.

Όσο για τους αγοραστές ενδιαφέρονταν μόνο για τα «εμφανή» που ήταν και τα επουσιώδη, όπως για το αν τα πλακάκια θα είναι ρόμβος, αν θα υπάρχουν «μπορντούρες» στο μπάνιο, αν οι διακόπτες ήταν αφής. Και καλός εργολάβος σύμφωνα με την κρατούσα αντίληψη ήταν ο γρήγορος εργολάβος. Ουδείς ανησυχούσε για το γρήγορο ξεκαλούπωμα που προκαλούσε ταχεία αφυδάτωση του σκυροδέματος που έτσι γινόταν άκαμπτο και σε περίπτωση σεισμού μπορούσε να σπάσει. Ουδείς ενδιαφερόταν αν το σοβάντισμα γινόταν μέσα στο καταχείμωνο και έτσι η υγρασία δεν επέτρεπε την καλή πρόσφυση με αποτέλεσμα τις ρηγματώσεις της επιχρισμένης επιφάνειας. Κι όσο γι αυτά που γνώριζαν οι μηχανικοί αλλά και οι παλιοί μαστόροι που έλεγαν ότι «τα μπετά πρέπει να κάτσουν» ή ότι «πάνω από το σοβά πρέπει να περάσει ο Αύγουστος», αυτά θεωρούνταν λεπτομέρειες άνευ σημασίας και άνευ ουσίας.

Με την θεσμοθέτηση καθεστώτος ΦΠΑ στις μεταβιβάσεις το πράγμα ξέφυγε. Πολλοί εργολάβοι για να προλάβουν την καταληκτική ημερομηνία της 31-12-2005 άρχισαν να σηκώνουν τρεις και πέντε οικοδομές ταυτόχρονα, ενώ πριν προχωρούσαν στην επόμενη οικοδομή μόνο αφού τους είχαν ξεμείνει ένα το πολύ δύο απούλητα διαμερίσματα.

Και μετά το σκηνικό κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος. Η φούσκα της οικοδομής έσκαγε με πάταγο και συμπαρέσυρε στην πτώση μια σειρά επαγγελμάτων. Όσο για τα διαμερίσματα των υπερχρεωμένων νοικοκυριών πέρασαν στα χέρια των τραπεζών και από κει στα διάφορα ξένα funds με τις περίεργες ονομασίες. Κι έτσι το όνειρο για την απόκτηση ιδιόκτητης κατοικίας κατέληξε εφιάλτης. Εφιάλτης κατέληξε και η επαγγελματική σταδιοδρομία των μηχανικών που στα τεχνικά γραφεία τους, τα οποία προηγουμένως έσφυζαν από δραστηριότητα, τώρα δεν έμπαινε ούτε μύγα για να τους χέ…, το υπόλοιπο δικό σας.

Και όπως στις αρχαίες τραγωδίες έτσι και στη σύγχρονη τραγωδία με την κρίση της οικοδομής εμφανίστηκε ο από μηχανής θεός, η τακτοποίηση των αυθαιρέτων. Μόνο που αυτή η λύση δεν επέφερε «την των τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν». Ίσα – ίσα που έκανε τα πράγματα χειρότερα τόσο για τους πολίτες που αναγκάστηκαν να πληρώνουν υπέρογκα πρόστιμα νομιμοποίησης όσο και για τους μηχανικούς που αντί να οδηγούν το τρένο μιας ανάπτυξης προς όφελος των πολιτών κατέληξαν ένας ακόμη κρίκος στην αλυσίδα των φορομπηχτικών μηχανισμών. Και αντί του «κατασκευάζειν και χαίρειν» που έλεγε ο αείμνηστος καθηγητής του ΕΜΠ Αθανάσιος Ρουσσόπουλος φτάσαμε στο «τακτοποιείν και μελαγχολείν». Και πώς να μη μελαγχολεί κανείς όταν σ’ αυτή τη χώρα η μικροπαράβαση λίγων εκατοστών στο περίγραμμα μιας γεωργικής αποθήκης, μια πέργκολα ή μια ψησταριά στις αυλές των εγκαταλειμμένων χωριών θεωρείται ότι καταστρέφει το περιβάλλον αλλά για τους ουρανοξύστες στο «Ελληνικό» δεν τρέχει κάστανο. Αλλά είπαμε άλλο οι μεροκαματιάρηδες, άλλο οι επενδυτές. Οι πρώτοι πρέπει να συμμορφώνονται στους νόμους. Οι δεύτεροι, δια των εντολοδόχων τους, φροντίζουν οι νόμοι να συμμορφώνονται σε αυτούς.

Ανάρτηση στο facebook

Σχολιάστε