Αναψε το ’60, σβήνει το 2014
Του Παναγιώτη Φλωρίδη.
Στα μέσα της δεκαετίας του ’60 στα χωριά μας ήλθε «το φως». Όχι το Αληθινόν αλλά το άλλο, το κανονικό. Ηταν Απρίλιος και στο χωριό ακούσθηκε σύσσωμο το επιφώνημα του ανείπωτου θαυμασμού όταν η ομιχλώδης νύχτα φωτίσθηκε από το πρώτο άναμμα του ηλεκτρικού.
Οι άνδρες του χωριού σχεδόν ξημέρωσαν στα καφενεία συναγωνιζόμενοι σε υπερβολές γύρω από την νέα εκτυφλωτική εξέλιξη. Η μόνιμη επωδός όλων όσων μιλούσαν ήταν όχι η θεαματική ευκολία (πατάς ένα κουμπί) αλλά η θεαματική οικονομία. «Μια δραχμή για ένα μερόνυχτο». Το στοιχείο ήταν ακριβές αφού η πληροφόρηση προερχόταν από τα έγκυρα χείλη των υπευθύνων της ΔΕΗ που περνούσαν το δίκτυο. Ανθρωποι που σχεδόν είχαν ενσωματωθεί στην τοπική κοινωνία. Ειδικά στα ορεινά χωριά οι τεχνικοί από την πολυκαιρία και τον σεβασμό των κατοίκων κόντευαν να πάρουν και οικόπεδο!
Αυτά τα όμορφα, ανθρώπινα και συγκινητικά συνέβαιναν τότε. Τα έργα της ΔΕΗ για την ηλεκτροδότηση όλης της χώρας κράτησαν χρόνια. Βουνά, χαράδρες, θάλασσες δαμάσθηκαν και «το φως» πήγε και στην τελευταία γωνιά της χώρας. Η κραταιά ΔΕΗ παρά τις κομματικές καταλήψεις, τις αγκυλώσεις και την υπερφόρτωση σε προσωπικό, για δεκαετίες ήταν η πλέον κερδοφόρα επιχείρηση στην χώρα. Με μια περιουσία ανεκτίμητη λειτουργούσε μονοπωλιακά, προσφέροντας τεράστια ποσά στο Δημόσιο Ταμείο.
Στην Ελλάδα όμως ακόμη και τα μονοπώλια θεωρούνται ζημιογόνα. Σαν σε μια πόλη να λειτουργεί μόνο μία ταβέρνα, ένα καφενείο, ένα σουπερμάρκετ και αυτό να δηλώνει ζημιές! Κάπως έτσι (ξε)πουλήθηκε ο μονοπωλιακός ΟΤΕ, κάπως έτσι θα δωρηθεί ο ΟΣΕ και τώρα κάπως έτσι θα εκχωρηθεί ο κολοσσός που λέγεται ΔΕΗ. Πωλείται λέει το δίκτυο Διανομής Ηλεκτρικής Ενέργειας (ΑΔΜΗΕ). Αυτό το δίκτυο των χιλιάδων χιλιομέτρων «βγαίνει στο σφυρί». Μια ιστορία δεκαετιών και συνάμα το μεγαλύτερο αναπτυξιακό έργο της χώρας θυσιάζεται, μέσα στην αναμπουμπούλα των Μνημονίων και της γενικής εκποίησης, λόγω λουκέτου της χώρας. Και αν τα στοιχεία που περιλαμβάνει σε πρόσφατη ανακοίνωσή του ο βουλευτής μας Θ.Παραστατίδης είναι ακριβή, τότε πρόκειται για πραγματικό έγκλημα που παραπέμπει ευθέως σε πράξη Εθνικής μειοδοσίας. Ο βουλευτής υποστηρίζει ότι το δίκτυο της ΔΕΗ έχει υπολογισθεί ως αξία στα 9 δισ. ευρώ . Και η τιμή που ακούγεται ότι θα «πωληθεί» δεν ξεπερνά τα 300 εκατ. ευρώ! Τόσο τιμάται η Εθνική προσπάθεια για ένα μεγάλο βήμα στον εκσυγχρονισμό. Τόσο τιμάται «το φως» που θάμπωσε χαρούμενα και λυτρωτικά την ελληνική ύπαιθρο πριν από 50 χρόνια.
Ο ανταγωνισμός είναι οπωσδήποτε αναγκαία προϋπόθεση για την εύρυθμη λειτουργία της Οικονομίας. Ανταγωνισμός όμως σημαίνει, εν προκειμένω, ότι όποιος επιχειρηματίας το επιθυμεί, μπορεί να κατασκευάσει ένα δικό του Δίκτυο Διανομής Ηλεκτρικού Ρεύματος για να διανέμει το ρεύμα που θα παράγει ο ίδιος ή κάποιος άλλος. Και τότε θα μπορούσε να προσφέρει το ηλεκτρικό ρεύμα σε τιμές χαμηλότερες της κρατικής ΔΕΗ, προς όφελος των καταναλωτών. Δεν συνιστά καμμιάς μορφής ανταγωνισμό η αγορά «κοψοχρονιά» ενός έτοιμου δικτύου χιλιάδων χιλιομέτρων, κατασκευασμένο με εκατομμύρια του Δημοσίου σε εκατομμύρια εργατώρες. Αν η κρατική ΔΕΗ συνιστά ασύμφορο μονοπώλιο, η ιδιωτική ΔΕΗ συνιστά βάρβαρο μονοπώλιο…
Υ.Γ. Ο Λένιν, από τα πρώτα-πρώτα χρόνια μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση, έθεσε πρώτο στόχο τον εξηλεκτρισμό την αχανούς Σοβιετικής Ενωσης. Ένα τιτάνιο έργο που αργότερα, αν μη τι άλλο, επέτρεψε στην χώρα με γιγάντια πολεμική παραγωγή να αντιταχθεί με επιτυχία στην επιτιθέμενη Γερμανία. Στην Ελλάδα του 2014 η «κακιά» Γερμανία αντιμετωπίζεται εντελώς αντίθετα: με το ξεπούλημα κάθε παραγωγικής ικμάδας του λαού της.
Άρθρο στην ΠΡΩΤΗ ΣΕΛΙΔΑ
