Έστω και την ύστατη ώρα

Του Γιώργου Πολυχρονιάδη, αντιπροέδρου της ΕΛΜΕ ν. Κιλκίς

——————————————————————————————————————————————————————-Συνάδελφε και συναδέλφισσα,

Είναι επιτακτική ανάγκη τούτη την ώρα που μας στερούν το δικαίωμα στην απεργία να απαντήσουμε με μαζικές συνελεύσεις και με ένα ηχηρό ΝΑΙ στην απεργία που προτείνει η εισήγηση της ΟΛΜΕ.

Τις επόμενες μέρες δε θα κριθούν απλά το ωράριο, η οργανική σου θέση και οι συνθήκες εργασίας. Θα κριθεί σε μεγάλο βαθμό η μορφή του δημόσιου σχολείου στο μέλλον, αν θα σε καλέσουν να μετακομίσεις χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι σου για να καλύψεις τα «κενά του συστήματος», αν θα αναγκαστείς να ζήσεις τα επόμενα χρόνια σου με ένα μισθό που δεν θα φτάνει ούτε για τις ανάγκες σίτισής σου, (νομίζεις ότι τυχαία όρισαν ως κέντρα σίτισης των εκπαιδευτικών τις λέσχες και τα στρατόπεδα;) αν θα έχεις τη αξιοπρέπεια να διδάξεις σε μια αίθουσα με 35-40 μαθητές, αν θα διδάσκεις σε τρία ή περισσότερα σχολεία λόγω συγχωνεύσεων, αν θα έχεις τη δυνατότητα να αντέξεις ένα ωράριο εξουθενωτικό το οποίο θα συνοδεύεται από τριπλές σε σχέση με τις σημερινές εξωδιδακτικές δραστηριότητες και παράλληλα θα πρέπει να είσαι διαρκώς επιμορφωμένος για να μπορείς να αξιολογηθείς θετικά ως υπάλληλος και ως δάσκαλος (πιθανά σε κάποιο αντικείμενο που δεν έχεις σπουδάσει).

Συνάδελφε, σκέψου ότι την επόμενη χρονιά θα κληθείς και πάλι να διδάξεις αξίες, όπως η ελευθερία, η δημοκρατία, η αλληλεγγύη, η αγωνιστική στάση ζωής, η συναδελφικότητα, η ευθύνη της συμμετοχής… με ποιο τρόπο; Με ποιο προσωπικό παράδειγμα; Με ποιο τρόπο θα οδηγήσεις τους μικρούς μας μαθητές στον όμορφο αγώνα; Με ποιο τρόπο θα τους αντικρίσεις στα μάτια; Θα τους πεις συγγνώμη αλλά εγώ είχα άλλες προτεραιότητες;

Η ενότητα και η μαζικότητα στις διαδικασίες λήψης των αποφάσεων αποτελούν την δύναμή μας. Είναι το μόνο μέσο που έχουμε ακόμα στα χέρια μας, αν το χάσουμε κι αυτό …

Από elmekilkis.blogspot.gr