Πόρισμα με πολλές αναγνώσεις
Του Τάσου Παππά.
Το πόρισμα της επιτροπής υπό τον Νίκο Παρασκευόπουλο για τα ΑΕΙ το υποδέχθηκαν τα κόμματα της αντιπολίτευσης και τα φιλικά τους μέσα ενημέρωσης όπως ακριβώς το περίμενα: λοιδορίες, επιθετική κριτική, δαιμονοποίηση.
Προφανώς έπαιξε ρόλο και το όνομα του επικεφαλής –ο πρώην υπουργός είναι στοχοποιημένος– αλλά έχουν ευθύνη και η ασάφεια ορισμένων προτάσεων και η μετάθεση της επίλυσης του προβλήματος στο μέλλον και αφού έχουν προηγηθεί βασανιστικός διάλογος και εξέταση πτυχών του πολύπλοκου ζητήματος από ειδικές επιτροπές. Εχει βάση ο γνωστός ο αφορισμός: αν δεν θέλεις να αντιμετωπίσεις εδώ και τώρα ένα σοβαρό θέμα φτιάξε μια επιτροπή να συζητά, να συζητά, να συζητά και να μην καταλήγει κάπου.
Ωστόσο, εντύπωση μου έκαναν τόσο η εμμονή της Δεξιάς με την καταστολή (το φάρμακο για κάθε κοινωνικό πρόβλημα) όσο και η κοντή μνήμη των στελεχών του ΚΙΝ.ΑΛΛ.-ΠΑΣΟΚ. Η Νέα Δημοκρατία εγκαλεί τον κ. Παρασκευόπουλο επειδή στο πόρισμα της επιτροπής δεν περιλαμβάνεται το κατά τη γνώμη της αυτονόητο: «Θα πρέπει να υπάρχει αυτεπάγγελτη επέμβαση των Αρχών για κάθε αξιόποινη πράξη».
Δεν ξέρουν στη Ν.Δ. ότι, σύμφωνα με τον νόμο, οι Αρχές επεμβαίνουν αυτεπάγγελτα όταν διαπράττεται κακούργημα ή όταν υπάρχει απειλή κατά της ζωής; Το γνωρίζουν, αλλά αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να μπορεί η αστυνομία να επεμβαίνει χωρίς την άδεια της διοίκησης των πανεπιστημίων με κάθε αφορμή (ακόμη και για πταίσματα). Αν ισχύσει αυτό δεν χρειάζεται να διαθέτεις αχαλίνωτη φαντασία για να προβλέψεις τι θα συμβεί. Μάλλον αυτό που επιδιώκει η Δεξιά είναι ένα αστυνομοκρατούμενο δημόσιο πανεπιστήμιο.
Από τη δική του πλευρά το ΚΙΝ.ΑΛΛ.-ΠΑΣΟΚ εστιάζει την κριτική του στο θέμα των καταλήψεων και κατηγορεί τον κ. Παρασκευόπουλο ότι «με αυτά που προτείνει για τις καταλήψεις φαίνεται πως δεν έχει επαφή με το τι συμβαίνει στα πανεπιστήμια με το θέμα της βίας». Η στάση της Ν.Δ. δεν ξενίζει. Είναι συνεπής. Αυτά που λέει σήμερα τα έλεγε χτες, θα τα λέει και αύριο.
Το κόμμα-κορμός όμως του ΚΙΝ.ΑΛΛ., το ΠΑΣΟΚ, τόσο εύκολα ξεχνάει το παρελθόν του; Η φοιτητική παράταξη του, η ΠΑΣΠ, είχε πρωτοστατήσει στις καταλήψεις, όταν οι κυβερνήσεις της Δεξιάς μεθόδευαν αλλαγές στα ΑΕΙ που ήταν κόντρα στις θέσεις του φοιτητικού κινήματος.
Για την ιστορία να θυμίσω στους συντάκτες των κομματικών ανακοινώσεων ότι, χωρίς τις μαζικές καταλήψεις την περίοδο 1979-1980, θα είχε περάσει ο νόμος 815. Καραδοκεί ο αντίλογος: Εχουν καμία σχέση οι σημερινές καταλήψεις με τις τότε και από άποψη μαζικότητας και από άποψη στόχων; Καμία. Τότε η κατάληψη ήταν η κορυφαία μορφή πάλης, στην οποία έφτανε το φοιτητικό κίνημα με δημοκρατικές διαδικασίες, αφού είχαν χρησιμοποιηθεί όλα τα άλλα μέσα πάλης και είχε προηγηθεί συστηματική ενημέρωση της κοινωνίας, ώστε να εξασφαλιστεί, αν όχι η συμφωνία της, τουλάχιστον η ανοχή της.
Σήμερα, δυναμικές μειοψηφίες επιλέγουν την κατάληψη ως πρώτη μορφή δράσης, αδιαφορώντας για τη στάση των φοιτητών και της κοινωνίας. Το αποτέλεσμα είναι ορατό διά γυμνού οφθαλμού: χαμηλή συμμετοχή των φοιτητών στην καθημερινότητα των πανεπιστημίων, τα προοδευτικά κόμματα παρακολουθούν αμήχανα την κατάσταση εκφυλισμού, οι κάποτε ηγεμονεύουσες συνδικαλιστικές παρατάξεις πάσχουν από έναν ιδιότυπο ιδρυματισμό, μικρές ομάδες λειτουργούν σαν ιδιοκτήτες των πανεπιστημιακών χώρων, η Δεξιά κερδίζει με περίπατο τις φοιτητικές εκλογές και σε επίπεδο κοινωνίας κερδίζουν έδαφος οι απόψεις που εισηγούνται κατασταλτικές πρακτικές.
Ανάγωγα
Μου το έστειλε ο πανεπιστημιακός Μιχάλης Αγ. Παπαδόπουλος, που το αλίευσε από το βιβλίο του Γ. Μαυρογορδάτου: «Μετά το 1922 η παράταση του διχασμού» (Πατάκης). Ιδού πώς περιέγραφε η αντιβενιζελική εφημερίδα «Ελληνική», στις 3 Ιουνίου του 1928, τον Ελευθέριο Βενιζέλο: «του μεγαλοσταύρου αυτού κατεργάρη, του γυαλάκια, όπως προσφυώς τον χαρακτηρίζει ο λαός…, ο εφιάλτης, ο Χάρων, ο Σατανάς, παλίμπαις, πίθηκος, Δον Κιχώτης, σκέλεθρον, βρυκόλακας, ξόανον». Πολιτικοί και δημοσιογράφοι θέλουμε ακόμη δουλίτσα για να φτάσουμε σ’ αυτό το… υψηλό επίπεδο. Είμαστε, πάντως, σε καλό δρόμο.
Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ
