Όταν τα «δεν» διαψεύδονται
Του Τάσου Παππά.
«Το ΠΑΣΟΚ δεν χαρίζεται, δεν κληρονομείται, δεν τεμαχίζεται σε τιμάρια» είχε πει ο Ανδρέας Παπανδρέου το 1996, ενώ στο εσωτερικό του κινήματος μαινόταν η μάχη για τη διαδοχή. Προχτές, η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Φώφη Γεννηματά, στα 43α γενέθλια του κόμματος, χρησιμοποίησε τρία παρόμοια «δεν»: «Το ΠΑΣΟΚ δεν διαλύεται, δεν τεμαχίζεται, δεν εξαφανίζεται. Μετεξελίσσεται».
Τις δύο τοποθετήσεις χωρίζουν 21 χρόνια. Ο ιδρυτής του κόμματος έπεσε έξω και στις τρεις προβλέψεις του. Το ΠΑΣΟΚ το 2004 κληρονομήθηκε από τον γιο του, χαρίστηκε στον νεοφιλελευθερισμό την περίοδο της συγκυβέρνησης με τη Νέα Δημοκρατία και τεμαχίστηκε, αφού στο όνομά του μιλούσε στο παρελθόν το ΔΗΚΚΙ του Δ. Τσοβόλα και σήμερα στο όνομά του μιλούν δύο κόμματα και ορισμένες κινήσεις: το ΠΑΣΟΚ της Φώφης Γεννηματά, το ΚΙΔΗΣΟ του Γιώργου Παπανδρέου, η Ωρα Αποφάσεων και διάφορες ομάδες που έλκουν την προέλευσή τους από την ίδια μήτρα. Το ΠΑΣΟΚ συρρικνώθηκε, αλλά δεν εξαφανίστηκε.
Θα έχουν την ίδια τύχη και οι προβλέψεις της Φώφης Γεννηματά; Θα δούμε. Ωστόσο, αυτό που έχει ενδιαφέρον στη δήλωσή της είναι η φράση «δεν διαλύεται, δεν εξαφανίζεται, μετεξελίσσεται». Πρόκειται για ένα σαφές μήνυμα προς όσους ζητούν την αυτοδιάλυση των κομμάτων και των συνιστωσών που συγκροτούν τη Δημοκρατική Συμπαράταξη και προτείνουν νέο φορέα, κάτι δηλαδή σαν tabula rasa.
Υπέρ αυτής της εκδοχής έχει ταχθεί ο Σταύρος Θεοδωράκης (μετά τις εθνικές εκλογές), ενώ ο Θαν. Θεοχαρόπουλος της ΔΗΜΑΡ (ακόμη δεν έχει αποφασίσει αν θα είναι υποψήφιος) από τη δήλωση της κ. Γεννηματά κρατά το «μετεξελίσσεται». Οι άλλοι υποψήφιοι αποφεύγουν να πάρουν καθαρή θέση. Είναι στη λογική βλέποντας και κάνοντας.
Αν στις εκλογές (5 και 12 Νοεμβρίου) κερδίσει κάποιος εκ των υποψηφίων που δεν θέλει την αυτοδιάλυση των κομμάτων, το πρόβλημα θα το έχει ο Σταύρος Θεοδωράκης. Θα μείνει σ’ ένα σχήμα που δεν τον καλύπτει ή θα συνεχίσει με το Ποτάμι τον δικό του ξεχωριστό δρόμο;
Αν στην αναμέτρηση επικρατήσει ο Σταύρος Θεοδωράκης και επιχειρήσει (μετά τις εθνικές εκλογές) να υλοποιήσει τη γραμμή του για ξεκίνημα από μηδενική βάση, οι ηττημένοι με τη διαφορετική άποψη θα σεβαστούν την ετυμηγορία του εκλογικού σώματος της παράταξης;
Δικαίως θα αναρωτηθεί κάποιος: «Μα είναι τόσο σοβαρό ζήτημα αν αύριο θα υπάρχουν το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ; Αυτό είναι το πρόβλημα για τον χώρο;» Σίγουρα όχι. Αλλωστε, στην ιστορία των παρατάξεων υπάρχουν άφθονα παραδείγματα επανεκκίνησης με μεταμφίεση και μετεξέλιξης με απορρόφηση. Στη Δεξιά είχαμε: Λαϊκό Κόμμα, Εθνικό Συναγερμό, ΕΡΕ και από το 1974 Νέα Δημοκρατία.
Η Ε.ΑΡ. προέκυψε από το ΚΚΕ εσωτερικού, δημιούργησε μαζί με το ΚΚΕ τον Συνασπισμό της Αριστεράς και της Προόδου και ένα τμήμα της έφυγε από τον ΣΥΡΙΖΑ σχηματίζοντας τη ΔΗΜΑΡ.
Για να μην αναφερθούμε στις μετονομασίες πολλών κομμουνιστικών κομμάτων (σε μερικά είχαμε και μετάλλαξη) αμέσως μετά την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού. Με αυτά, πάντως, που οφείλουν να αναμετρηθούν οι υποψήφιοι –όποια αντίληψη κι αν έχουν για το οργανωτικό ζήτημα– είναι η ιδεολογική ταυτότητα, η πολιτική φυσιογνωμία και η στρατηγική των συμμαχιών. Χωρίς βολικές γενικολογίες, μεγαλόστομες τιποτολογίες και λουστραρισμένο μαξιμαλισμό.
Ανάγωγα
Εξοργίστηκαν πολλοί στο ΠΑΣΟΚ με το άρθρο Τσίπρα για τον Ανδρέα Παπανδρέου. Και καλά όσοι είναι γέννημα-θρέμμα του ΠΑΣΟΚ. Εχουν κάθε λόγο να αντιδρούν. Αυτοί όμως που ξεκίνησαν από άλλους πολιτικούς χώρους, που έχουν πει φοβερά και τρομερά για τον Ανδρέα Παπανδρέου και «ανακάλυψαν» το ΠΑΣΟΚ πολύ αργότερα, μήπως πρέπει να είναι πιο συγκρατημένοι;
Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ
