Ωραιόκαστρο: Ένας Προφήτης,
…μα τι Προφήτης.
Του Απόστολου Λυκεσά.
Οι Μόντι Πάιθον και η ταινία τους «Ένας Προφήτης μα τι Προφήτης» θα ήταν ένας τρόπος να απαντήσει κανείς στα απαράδεκτα γεγονότα που διαδραματίζονται στο Ωραιόκαστρο και τον Προφήτη Θεσσαλονίκης. Θα ήταν, η μέθοδος των κινηματογραφιστών, μια καίρια απάντηση στον ξετσίπωτο ρατσισμό, τον επιδέξια έρποντα φασισμό, τον ναζισμό που ενδύεται πατριωτικές χλαίνες, την ανθρώπινη βλακεία, που τρέμει τα χαμόγελα παιδιών που πηγαίνουν στο σχολείο. Όπως ο ήρωας της ταινίας, ο Μπράιαν, προσπαθεί να αποδείξει ότι δεν είναι αυτός ο Σωτήρας, καλούνται όλοι οι εκπαιδευτικοί και άλλοι φορείς να πείσουν ότι οι τοπικές κοινωνίες δεν κινδυνεύουν από παιδιά, προσφυγάκια, που πηγαίνουν στο σχολείο.
Στο Ωραιόκαστρο και τον Προφήτη, κι όπου αλλού έχουν εμφανιστεί παρόμοιες συμπεριφορές, όλα εκκινούν, υποτίθεται, από την ανάγκη προάσπιση της δημόσιας υγείας. Οποιοσδήποτε φοιτητής ιατρικής θα μπορούσε πολύ απλά να απαντήσει στις «αγωνίες» τούτων των ανθρώπων οι οποίοι δυστυχώς εμφορούνται από τα προτάγματα όσων μιλούν μόνο την γλώσσα της λύσσας σείοντας καιρό τώρα την «υγειονομική βόμβα» προκειμένου να στρέψουν την κοινωνία προς το βάδισμα της χήνας.
Ιστορικά δεν είναι η πρώτη φορά. Μπορούν να θυμηθούν οι χριστιανοί του Ωραιοκάστρου και του Προφήτη ότι ένας από τους λόγους που οι πρώτοι ομόδοξοί τους χάριν τέρψης του υγιούς κοινού οδηγούνταν στις αρένες με τα λιοντάρια, ήταν η επιδέξια προπαγάνδα της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας που είχε πείσει το φιλοθεάμον κοινό ότι οι χριστιανοί πίνανε αχνιστό αίμα, τόσο που, τύφλα να έχουν οι βρικόλακες.
Αλλά στο πέρασμα των χρόνων ήρθαν κι άλλα, πραγματικά τέρατα, που ματοκύλισαν ολόκληρο τον πλανήτη με τις τερατολογίες τους για την υγεία. Για παράδειγμα, ήταν κάποτε ένα καλό παιδί, όμορφο, και μπάνικο σε όλα του, ο Χάρι Λάφλιν, έτρωγε κάθε πρωί τα κορν φλέηκς του και άλειφε με προσοχή το φρυγανισμένο ψωμί του μαρμελάδα, πριν στρωθεί στο διάβασμα. Πρόκοψε ο Χάρι Λάφλιν, και το 1936 έκανε το διδακτορικό του στην Χαιδελβέργη σχετικά με την υγεία της φυλής, ήτανε οι λέξεις του στρωμένες στις σελίδες με κοινωνικό οδοστρωτήρα, οι επιληπτικοί έλεγε είναι χειρότεροι εγκληματίες από τους διανοητικά καθυστερημένους. Ήτανε αστέρι ο Χάρι Λάφλιν, φώτισε τα βαθύτερα ναζιστικά σκοτάδια, και ο άρχων του σκότους Αδόλφος Χίτλερ πολύ τον αγάπησε, πως αλλιώς, ένα παιδί μορφωμένο, που στρώνει επιμελώς την μαρμελάδα του κάθε πρωί, του έδινε τον λόγο, την δικαιολογία για να καθαρογράψει τους νόμους της φυλετικής υπεροχής που προστάτευαν τους «υγιείς» από τους «αρρώστους». Καμιά διακοσαριά χιλιάδες άνθρωποι με νοητική υστέρηση ή σωματικές ανωμαλίες αλλά και επιληπτικοί στειρώθηκαν σαν να ήτανε μοσχάρια ή απλώς «εξαφανίστηκαν», για να καθαρίσει ο αέρας του ράιχ, πριν πάρει η μπάλα και όσους είχαν «κονδυλώματα» ιδεολογικά, κοινωνικά, θρησκευτικά ή εθνικά. Έζησε, πάντως, καλά μέσα στη κοσμοχαλασιά του πολέμου ο Χάρι Λάφλιν, παρότι ο ίδιος έπασχε από επιληψία.
Μετά τον πόλεμο, κάποιοι ντράπηκαν για όσα είχαν γίνει, κι υποκρίνονταν με άνεση, πρέσβευαν πως δεν θα επιτρέψουν να ξαναγίνουν τέτοια πράγματα, αλλά δεν πρόλαβαν να περάσουν πέντε χρόνια από την λήξη του και οι Βρετανοί δίδαξαν εντέχνως ότι στην Κένυα κατοικούσαν φρικαλέα τέρατα που άκουγαν στο όνομα Μάου Μάου. Έφριξε το ευρωπαϊκό κοινό από τα «αποτρόπαια εγκλήματα» εκείνων των ανθρώπων, ακόμη και στη χώρα από το 1960 και μέχρι τις μέρες μας, όλοι όταν ήθελαν να χαρακτηρίσουν κάποιον βάρβαρο και εγκληματία, Μάου Μάου τον έλεγαν. Όταν όλα τέλειωσαν κι έγινε ο απολογισμός μάθαμε ότι οι Βρετανοί θύματα των Μάου Μάου που ήθελαν την λευτεριά τους ήταν όλοι κι όλοι καμιά διακοσαριά, ενώ οι ίδιοι οι Μάου Μάου θρήνησαν πάνω από δέκα χιλιάδες θύματα στην άνιση μάχη που έδιναν.
Όλα αυτά βέβαια αφήνουν αδιάφορους τους κατοίκους στον Προφήτη και το Ωραιόκαστρο οι οποίοι δεν θέλουν τα παιδάκια από τη Συρία να πάνε στο σχολείο τους και να μάθουν γράμματα, δεν γνωρίζω αν θα προειδοποιήσουν τα παιδιά τους, μη τύχει και μεγαλώνοντας ξεπέσουν στην ανάγκη κανενός Σύριου γιατρού, γιατί ενδέχεται να είναι… ανεμβολίαστος. Και δεν είναι για γέλια, σάμπως πριν σαράντα μόλις χρόνια δεν υπήρχε χώρα ολόκληρη που απαγόρευε να αγγίξει την λευκή σάρκα, άλλη, κυρίως χρώματος μαύρου; Σάμπως όταν ο καρδιοχειρουργός Κρίστιαν Μπάρναντ έκανε την πρώτη ανοιχτή επέμβαση καρδιάς, δεν είπε ο διευθυντής του νοσοκομείου ότι ο μαύρος που φαινόταν στη φωτογραφία ήταν ο κηπουρός που βρέθηκε εκεί τυχαία; Και όντως σύνταξη κηπουρού πήρε ο Χάμιλτον Νάκι για τον οποίο ο ίδιος ο Μπάρναντ δήλωσε μετά από χρόνια ότι «από τεχνικής απόψεως ήταν καλύτερος από εμένα». Αλλά ο έρημος Νάκι που έμενε σε παράπηγμα του νοσοκομείου πήρε σύνταξη κηπουρού.
Ωστόσο οι κάτοικοι στον Προφήτη και το Ωραιόκαστρο φοβούνται ότι τα παιδάκια του δημοτικού θα ρίξουν τις εικόνες από τις τάξεις, μπορεί να βράσουν και την ελληνική σημαία, ενδέχεται να αρχίσουν και το κήρυγμα για το Ισλάμ μέσα στις τάξεις και τότε τι θα απογίνουν τα χριστιανόπουλα. Σκέφτομαι ότι είναι πολύ πιθανό κάποιο από τα προσφυγόπουλα να πει στα χριστιανόπουλα κάτι πολύ πολύ επικίνδυνο, ότι στη ρημαγμένη από δυτικά όπλα χώρα τους είναι καταγεγραμμένη η ρήση του ποιητή Αμπού Αλά αλ Μααρί ο οποίος ενώ τριγύρω του ακονίζονταν το σταυροφορικό σίδερο έλεγε ότι «οι κάτοικοι της γης χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: σε όσους έχουν μυαλό αλλά δεν έχουν θρησκεία και σε όσους έχουν θρησκεία αλλά δεν έχουν μυαλό».
Ελπίζω οι κάτοικοι του Προφήτη να μην φτάσουν στο σημείο να σταματήσουν το έθιμο τους με τους «Αράπηδες» οι οποίοι ανήμερα των Θεοφανείων κυκλοφορούν στο χωριό επιστρέφοντας την κλεμμένη νύφη στο γαμπρό ή διώχνοντας τους καλικάντζαρους, διότι ανεμβολίαστοι «Αράπηδες» μπορεί να είναι επικίνδυνοι για την δημόσια υγεία άσε που μπορεί να παρεξηγηθεί κανένας «πατριώτης» από το Ωραιόκαστρο κι αρχίσει τις Προφητείες περί εθνικού κινδύνου.
Μπορεί πάλι όλα αυτά να μην έχουν κανένα νόημα για τους «έντρομους» ρατσιστές και φασίστες του Προφήτη και του Ωραιοκάστρου που θέλουν να τρομοκρατήσουν τους πάντες με αυτό που οι ίδιοι λένε ότι φοβούνται. Τότε, όντως οι Μόντυ Πάιθονς είναι η μόνη διέξοδος, και η λύση που θα τους πρότειναν, είναι μία και προαιώνια, για όλους τους ανύπαρκτους και γελοίους φόβους των ανθρώπων. Θα έβαζαν τον Μπράιαν, να τους αναγγείλει: αν φοβάσαι, σφύριξε.
Άρθρο στο kokkino.gr
