Το Πολυτεχνείο κι ο πολυτεχνίτης
Του Θανάση Καρτερού.
Ο Κυριάκος στο Βατοπέδι την ημέρα του Πολυτεχνείου! Απών από τη Βουλή όταν αυτή τιμούσε την επέτειο και αφιέρωνε μια ειδική συνεδρίαση στην εξέγερση εκείνη και στις επιπτώσεις της ακόμα και σήμερα. Για να θυμηθούν και να θυμίσουν οι εκπρόσωποι του λαού όσους σήκωσαν στην πλάτη τους την πατρίδα σε χαλεπούς καιρούς. Όσους βασανίστηκαν, φυλακίστηκαν, εξορίστηκαν. Και όσους, βέβαια, έδωσαν τη ζωή τους στον αγώνα για την ανατροπή της χούντας. Για ένα αύριο με ψωμί, παιδεία, ελευθερία.
Τυπικότητες, θα πεις. Να το δεχτούμε. Αλλά υπάρχουν τυπικότητες στις οποίες η απουσία μετράει εκατό φορές πιο πολύ από την παρουσία. Διότι, αν η παρουσία είναι μια τυπική υποχρέωση, η απουσία είναι μια πράξη πολιτική. Μια πράξη σχεδιασμένη, που αποσκοπεί να δώσει ένα μήνυμα. Να συμβολίσει κάτι Κυριάκειο. Να ξεμπερδεύουμε, ας πούμε, μ’ αυτό το «πανηγυράκι» της 17 Νοέμβρη, που, παρεμπιπτόντως, είναι και επίσημη γιορτή. Να το σνομπάρουμε μέχρι να το καταργήσουμε.
Δεν είναι αυτή μια ρεαλιστική εκδοχή; Δεν είναι μόνο αυτό, όμως. Δεν είναι μόνο η απουσία του αρχηγού της Ν.Δ. από την απότιση φόρου τιμής στο Πολυτεχνείο. Είναι και η παρουσία του, την ίδια ημέρα, στην απότιση φόρου τιμής στο Βατοπέδι. Και στον γνωστό Εφραίμ του. Συνειδητή, σκόπιμη, υπολογισμένη. Διότι έσπασε ο διάολος το ποδάρι του και την ημέρα του Πολυτεχνείου καθόταν στο σκαμνί και ο ηγούμενος. Ήξερε προφανώς ο Κυριάκος ποιο θα ήταν το μήνυμα της πρωτοβουλίας του. Επιλέγω από το εξεγερτικό Πολυτεχνείο, τον κληρικό πολυτεχνίτη.
Μπας και τον αδικούμε; Ε, όποιος βρει άλλη εξήγηση για το ταξιδάκι του στο Βατοπέδι την ημέρα του Πολυτεχνείου και της δίκης του Εφραίμ, ας ενημερώσει και μας τους υπόλοιπους. Εκτός πια κι αν δεχτούμε ότι δεν του κόβει καθόλου, και δεν κατάλαβε πώς θα το έπαιρναν όλοι οι άλλοι. Ακόμα κι έτσι, δεν μπορεί να μην του είπαν οι επιτελείς του -ανάμεσά τους ένας τουλάχιστον γνώστης του τι εστί Πολυτεχνείο- για την πολιτική σημασία του θρησκευτικού τουρισμού του. Ήξερε, συνεπώς, τι έκανε.
Όχι ότι μας έλειψε, εδώ που τα λέμε. Πάλι εκλογές θα ζητούσε, εν ονόματι της Δημοκρατίας που απειλεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Κρίμα μόνο, γιατί υπήρξε ο νεότερος πολιτικός κρατούμενος της χούντας…
Άρθρο στην ΑΥΓΗ
