Το παίρνει πάνω του ο Τσίπρας
Του Γιώργου Βεργόπουλου.
Το πιο εύκολο στην εξωτερική πολιτική είναι να αφήνεις τα προβλήματα άλυτα, να χρονίζουν. Δεν κοστίζει τίποτε πολιτικά, δεν ενοχλεί κατεστημένες απόψεις και ισορροπίες, μπορείς άνετα να κρύβεσαι πίσω από τις επιλογές των προηγουμένων. Αυτή η πρακτική, μην κοροϊδευόμαστε, ήταν κυρίαρχη στο ελληνικό πολιτικό σύστημα για δεκαετίες. Σε σχέση με την εποχή της μεταπολίτευσης έχουμε περισσότερα, όχι λιγότερα ανοιχτά θέματα εξωτερικής πολιτικής, «εθνικά θέματα» όπως έχουμε συζητήσει να τα αποκαλούμε. Μακροπρόθεσμα όμως αυτή η διαιώνιση εκκρεμοτήτων είναι επικίνδυνη για τη χώρα.
Η κυβέρνηση Τσίπρα τόλμησε να προχωρήσει στην αντιμετώπιση ενός θέματος εξωτερικής πολιτικής μέσα σε συνθήκες υπερώριμες για την επίλυση του. Το πρόβλημα με την ονομασία της ΠΓΔΜ θα έπρεπε, θα ήταν προς συμφέρον της χώρας, να έχει επιλυθεί πολλά χρόνια τώρα. Η «εθνική γραμμή» άλλωστε υπήρχε, σύνθετη ονομασία για όλες τις χρήσεις.
Αμέσως πέσανε να φάνε την κυβέρνηση επαγγελματίες του εθνικισμού και ιδεοληπτικοί της ακροδεξιάς. Ακολούθησε η αξιωματική αντιπολίτευση για λόγους αποκλειστικά ψηφοθηρικούς της ηγεσίας της. Δηλαδή από φόβο μην τυχόν και δημιουργηθεί νέο κόμμα στα δεξιά της. Τι φόβο, καθαρός εκβιασμός έγινε προς τον κ. Μητσοτάκη εκείνες τις μέρες του φετινού Γενάρη – Φλεβάρη, κυκλοφορούσαν ονόματα απόστρατων στρατηγών για επικεφαλής του νέου ακροδεξιού κόμματος, δημοσιεύονταν άρθρα με προειδοποιήσεις για διάσπαση της ΝΔ στα δεξιά και υπερδεξιά σάιτ. Και υποχώρησε. Του απέμεινε να στέλνει μηνύματα με την κα Σπυράκη στον Ζάεφ (και προφανώς και αλλού) ότι δεν τα πιστεύει αυτά που λέει αλλά οι άτιμες οι ψήφοι φταίνε.
Επίσης προέκυψε η διαφωνία του ελάσσονος κυβερνητικού εταίρου, των ΑΝΕΛ. Αναμενόμενη λογικά, σεβαστή κατ αρχήν, αλλά η κυβερνητική επιλογή είναι προς το συμφέρον της χώρας άρα αδιαπραγμάτευτη.
Έτσι πρέπει να κάνει μια κυβέρνηση της αριστεράς. Στα μεγάλα θέματα να αφήνει το αποτύπωμα της, να κινείται με τις αρχές της. Δεν είναι μόνον σωστό, είναι και πολιτικά αποτελεσματικό. Γιατί αυτό περιμένουν οι πολίτες από την αριστερά και από αυτό θα την κρίνουν, όχι από τακτικισμούς, ούτε από την επικοινωνία. Από την ικανότητα να προχωρήσει τα μεγάλα θέματα σε μια προοδευτική και ωφέλιμη κατεύθυνση.
Η παραίτηση του Υπουργού Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά δεν αλλάζει την «μεγάλη εικόνα». Ότι δηλαδή αυτή η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη και πολιτικά ικανή, αφού ολοκληρωθεί η συνταγματική αλλαγή στην ΠΓΔΜ, να φέρει και να περάσει την Συμφωνία των Πρεσπών από την ελληνική Βουλή. Αυτό θα μείνει στην Ιστορία και θα αναγνωριστεί σαν μια πολύ μεγάλη προσφορά της αριστεράς στην οικοδόμηση μιας σύγχρονης και ισχυρής στον γεωγραφικό της περίγυρο Ελλάδας, με καλές σχέσεις γειτονιάς, οικονομικής συνεργασίας και αμοιβαίας ανάπτυξης.
Στο επίτευγμα αυτό σημαντικό μερίδιο ήδη έχει ο Νίκος Κοτζιάς. Το επίτευγμα λοιπόν θα ολοκληρωθεί, ανεξάρτητα από τα «σού ‘πα μού ‘πες» τις παραπολιτικές λεπτομέρειες, τους προσωπικούς εκνευρισμούς αλλά και την πολιτική αντιπαράθεση.
Η απόφαση του Πρωθυπουργού να αναλάβει προσωπικά το Υπουργείο Εξωτερικών στέλνει το σωστό μήνυμα και προς το εσωτερικό και κυρίως προς το εξωτερικό, προς την ΠΓΔΜ όπου οι εξελίξεις βρίσκονται στην κόψη του ξυραφιού. Αυτό το πλεονέκτημα φαίνεται ότι διαθέτει ο Αλέξης Τσίπρας. Έχει αντιληφθεί ότι οι κυβερνήσεις είναι για να κυβερνάνε, όχι για να πετάνε τη μπάλα στην εξέδρα. Και αυτό θα του βγει σε καλό.
Άρθρο στο koutipandoras.gr
