Το πάθημα του ΠΑΟΚ, μάθημα…
…του ΣΥΡΙΖΑ.
Του Θανάση Καρτερού.
Θα διασκεδάσουμε όλοι στην κηδεία, λέει ο Καρυωτάκης στο γνωστό ποίημά του Πρέβεζα, που έγινε και τραγούδι από τον Γιάννη Γλέζο, αν θυμάμαι καλά. Από ποιητικής απόψεως άψογο, αλλά από αγωνιστικής λαθεμένο…
Διότι τώρα, που εμείς οι πληγωμένοι οπαδοί του ΠΑΟΚ έχουμε κηδεία -ευρωπαϊκών ονείρων, διακρίσεων, εκτίναξης της ομάδας στον ουρανό των Μεγάλων-, είναι ώρα όχι για διασκεδαστικό κλάμα, και διασκεδαστικά τρολ, αλλά για προβληματισμό. Και συμπεράσματα, όχι ποδοσφαιρικά – αυτά είναι άλλου παπά ευαγγέλιο. Αλλά αγωνιστικά, χαρακτήρα, που έχουν απείρως ευρύτερη σημασία και εφαρμογή από τα συστήματα και τις τακτικές.
Γιατί υπέστη ήττα και ντροπή ο ΠΑΟΚ στη Σουηδία από μια ομάδα κατώτερου επιπέδου; Γιατί, αγαπητοί μου -μάτι βγάζει-, το σύνολο δεν έχει πάθος, χαρακτήρα, αφοσίωση στη φανέλα. Έχουν συμβόλαια, χρήμα, δόξα, προβολή, πληρώνονται στην ώρα τους, σε αντίθεση με άλλους, αλλά από πάθος νούλες. Τόσο κρυόμπλαστροι μάλιστα εμφανίζονται, που κατάφεραν το ακατόρθωτο, να τους στείλει αδιάβαστους το πάθος των Σουηδών. Το πάθος των Σουηδών! Από αυτό και μόνο καταλαβαίνετε σε πόσους βαθμούς κάτω του μηδενός βρίσκεται από την άποψη αυτή μια ομάδα για την οποία το πάθος παικτών και οπαδών ήταν σήμα κατατεθέν.
Ξενερώσατε τώρα, γιατί μαθημένοι να διαβάζετε στη στήλη αυτή κάθε μέρα κείμενα πολιτικής σοφίας και πολεμικής, σας φαίνεται εξωτικό να διαβάζετε για ποδόσφαιρο. Ιδιαίτερα όσοι δεν αγαπάτε το άθλημα. Αλλά μην σπεύδετε σε επικρίσεις. Διότι τα περί χαρακτήρα, αφοσίωσης και πάθους έχουν εφαρμογή και στην πολιτική. Και μάλιστα στον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ. Ο οποίος από μικρή, σχεδόν ερασιτεχνική ομάδα, βρέθηκε στις δόξες του Μαξίμου. Και άρχισε, απροσδοκήτως για τους παραδοσιακούς αριστερούς, να βρέχει δόξα, προβολή, δημοσιότητα, κρατικές θέσεις. Και να σπεύδουν να συνδράμουν την προσπάθεια εκ μετεγγραφής παίκτες, με τη φιλοδοξία να βρεθούν στην πρώτη ομάδα.
Από την άποψη αυτή ο ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει με τον ΠΑΟΚ. Ο ένας πήρε το πρωτάθλημα βέβαια, και ο άλλος ακόμα όχι, αλλά και οι δύο βολεύτηκαν. Ο πρώτος με τη λαϊκή ψήφο, ο δεύτερος με τον Σαββίδη. Κι αν το «βόλεμα» του ΣΥΡΙΖΑ εξοβελίσει το πάθος για τη φανέλα, την αφοσίωση στο κόμμα και τις ιδέες του, τη μαχητική εμπλοκή στις φάσεις, τότε… Έστερσουντ. Κι ας είναι άμπαλος ο αντίπαλος…
Άρθρο στην ΑΥΓΗ
